“Natuurlijk lukt het ons als sterk land om 1 miljoen vluchtelingen te huisvesten. A Ikzelf woon met mijn vrouw in een huis met acht kamers. Dus ja, in theorie zou ik daar asielzoekers kunnen onderbrengen. De vraag is echter of ik dat ook wíl. Nee. En ik ben ervan overtuigd dat het gros van de Duitsers met mij van mening is dat het mogelijke in dit geval niet nastrevenswaardig is. We staan aan het begin van een vloedgolf. Na de eerste golf verzekert de dijkgraaf: ‘Wir schaffen das’. Maar als op de eerste golf een tweede en een derde volgen, en die golven worden steeds hoger, dan schafft hij het op een zeker moment niet meer. En vluchtelingen opvangen is pas één ding. Hen integreren, is een nog veel grotere opgave.
Ik ben heel sceptisch over die Gutmenschen. Ze doen mij een beetje denken aan de dames van goeden huize die tijdens de Eerste Wereldoorlog als verpleegster hun patriottische plicht deden: pure symboliek.
Het hangt allemaal samen met wat Broder ‘de omgekeerde Duitse grootheidswaan’ heeft genoemd. Ooit wilden we de grootste veroveraars van de wereld zijn met het grootste leger en de grootste vloot, nu hechten we eraan dat wij de grootste booswichten waren. En daaraan ontlenen wij allerlei morele geboden. Je kunt het een Duits schuldcomplex noemen. Adenauer, de eerste bondskanselier, had daarvan nog geen last, die deed wat moest worden gedaan. Maar sinds een jaar of dertig staat het Duitse schuldcomplex elke onbevangenheid bij de benoeming van reële problemen in de weg.
De minister van Binnenlandse Zaken sprak er onlangs zijn zorgen over uit dat veel van de 500 aanslagen op asielzoekerscentra zijn uitgevoerd door mensen die niet als rechts-radicaal te boek stonden. Dat kan duiden op een betreurenswaardige zedenverwildering of een waarschuwing zijn dat het rechts-radicalisme zich uitbreidt. In dat geval is het zaak bezorgde Duitsers niet meteen als xenofoben weg te zetten.
[Als het ons niet lukt de grenzen te bewaken] voorzie ik dat Duitsland een onttakelingsproces zal doormaken dat lijkt op dat van het Ottomaanse Rijk. Na de nederlaag voor de poorten van Wenen heeft het nagelaten de nodige hervormingen door te voeren. Dat werd het land niet meteen fataal, maar luidde wel een neergang van bijna 300 jaar in.”
Nog niet eens zo heel lang geleden publiceerde Thilo Sarrazin het geruchtmakende boek Deutschland schafft sich ab. Hierin waarschuwt de econoom voor de grote nadelen van een multiculturele samenleving, met name door de komst van moslims, omdat het Duitsland steeds ‘dommer’ zou maken waardoor de economie steeds harder achteruit zal gaan.
Uiteraard moest hij toen kapot, want hij was een ‘islamofoob, racist, fascist, nazi, bruinhemd’, gewoon the usual dus als iemand onderbouwd kritiek levert op de multiculturele samenleving en de islam.
Ondanks het feit dat hij politicus voor de socialistisch linkse SPD was, moest hij ontslag nemen bij de Deutsche Bundesbank vanwege zijn te realistische opvattingen en vrije mening. Gelukkig werd zijn boek een megabestseller, meer dan 1,4 miljoen verkochte exemplaren, wat tegelijk iets zegt over de behoefte aan dit soort realisme.
In zijn interview met de Volkskrant doet hij wederom harde maar ware uitspraken. Terecht.
