“Als je de islam frontaal aanvalt, ben je zeer politiek incorrect. Dan willen nog maar weinig mensen je kennen. Ik snap dat niet. Beenharde kritiek op de katholieke kerk kan altijd en overal, maar vergelijkbare kritiek op de islam lees je nergens.
De Morgen, De Standaard, de VRT en Knack vergoelijken de islam. Als er tien opiniestukken over de islam verschijnen, zijn er negen positief.
Ik bestudeer de islam al zeventien jaar, en ik heb zowat alle islamlanden bereisd en heb er met veel vooraanstaande intellectuelen gesproken. Wel, die intellectuelen zeggen allemaal hetzelfde als ik: de islam is een groot probleem en de Europeanen zijn gek dat ze het niet inzien. Wat verkondigen onze linkse intellectuelen? De moslims zijn de nieuwe joden, ze zijn sociaaleconomische achtergestelde slachtoffers, en dat soort flauwekul. Die hele politiek correcte klasse heeft amper inhoudelijke argumenten.
‘Wij zijn superieur en we doen wat we willen’, dát is de mentaliteit die de islam jonge moslims inprent. De islam is geen religie maar een ideologie van suprematie. Als moslims ergens neerstrijken, usurperen ze dat territorium. Ze halen er alles uit en zijn zelf nooit productief. Die superieure islam krijgen ze van kindsbeen af ingelepeld.
Ik heb jarenlang lesgegeven aan jonge Marokkanen in het beroepsonderwijs. Wel, die gasten hebben lak aan zoeken naar waarheid of aan wetenschap. Dat interesseert ze niet, ze hebben genoeg aan hun godsdienst. De islam is als een harnas van waarden dat al 1400 jaar over hun hoofd is getrokken. Dat is het probleem.
Elke dag weer worden we door de media overstelpt met verhalen over moslims, als het niet over een bomaanslag of een terreurproces gaat, dan wel over de ramadan of boerkini’s. Jullie journalisten zijn geobsedeerd door de islam, en dan zijn jullie verwonderd dat Jan Publiek de grove borstel hanteert?
Maar een euro-islam is net als het eurocommunisme gedoemd om te mislukken. Het zegt vooral iets over het narcisme van intellectuelen dat ze daarin geloven.
We surfen collectief mee met een totalitaire ideologie, en daar ben ik bang voor. (schamper) En zowat alle politici en vooral journalisten zijn spreekpoppen van die zogenaamde godsdienst.
Als ik zie hoe de zogenaamde elite de islam vrij baan geeft om zich hier te nestelen, dan zal die elite even schuldig zijn als de nazi’s die in Nürnberg terechtstonden.”
Wim van Rooy was ooit links en idealistisch. Een typische babyboomer, eentje die actief was in de linkse (Belgische) politiek. Maar toen zijn kinderen steeds vaker van school thuiskwamen met verhalen over problematische islamitische klasgenootjes en de islam langzaamaan zichtbaarder werd in de westerse samenleving besloot hij zich in de islam te gaan verdiepen. Hij studeerde Arabisch, las Arabische kranten, sprak met moslims wereldwijd en trok uiteindelijk zijn conclusies.
Die conclusies staan in zijn nieuwe boek Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam. Keiharde conclusies die er niet om liegen. Zelfs een doorgewinterde islamcriticus kan er nog wat van opsteken, zo blijkt ook uit dit grote interview op de site van het Vlaamse Knack.
Wij zeggen niet dat Van Rooy in alles gelijk heeft. Ook zeggen wij niet dat hij ‘islamofoob’ is, of ‘racist’ of zijn ‘toon moet matigen’ (we zijn de NOS/NPO/Volkskrant/NRC niet). Wel zeggen we dat iedereen op z’n minst dit interview moet lezen, of gewoon integraal die vuistdikke pil, en daarover verder moet denken. Blijven denken.
Maar als het pijn doet, besef dan: dat komt misschien doordat iemand zijn vinger op een zere plek legt. En doordrukt.
