Beste mijnheer Joustra,
U bent hoofdredacteur van Elsevier, het grootste opinieweekblad van Nederland. Met grote regelmaat verschijnen in uw blad kritische, en vaak goed onderbouwde, artikelen over de multiculturele samenleving en over de negatieve gevolgen van immigratie. Ooit, in de jaren tachtig van de vorige eeuw was dat anders. Net als de voltallige Nederlandse pers was het een en al hosanna over de veelkleurigheid van Nederland en de positieve gevolgen van immigratie.
In die periode was er één politicus die anders zag: Hans Janmaat. Deze politicus werd ook in Elsevier met grote regelmaat ‘aangepakt’ als een zogenaamde vertegenwoordiger van de terugkeer van het nazisme. Dat gebeurde zelfs in een aantal coverartikelen, waarbij Elsevier meeging in de mediastroom. De enige in uw blad die Janmaat wel fair behandelde was uw toenmalige columnist Pim Fortuyn.
Nu, dat kan allemaal. Ik kan het u als de huidige hoofdredacteur, niet verwijten.
Wat ik u wel kan verwijten is dat u persoonlijk hebt bijgedragen aan een van de meest amorele pogingen in de Nederlandse journalistiek om een politicus te lynchen. Samen met uw toenmalige collega Jan Hoedeman interviewde u in 1995 Hans Janmaat. Niet alleen verdraaide u toen al zijn uitspraken, maar u legde hem zelfs woorden in de mond die hij nooit sprak.
Uw insteek was dat Janmaat, notabene kind van een Joodse moeder, antisemiet was. U werd hierin gedekt door uw toenmalige hoofdredactie, H.J. Schoo, die toen in Elsevier schreef: “Gebrandmerkt als racist is hij zich metterdaad als racist gaan uiten. Een rolvaste vertolking van dat archetype kan het klaarblijkelijk niet zonder antisemitisme stellen.”
Voor het schrijven van mijn boek De Verschrikkelijke Janmaat kreeg ik toegang tot het fractie-archief van de Centrumpartij en de Centrumdemocraten. Daarin bevond zich ook de volledig uitgeschreven tekst van het interview, afgelegd door u en Hoedeman. Zo kon ik aantonen hoe leugenachtig uw gepubliceerde versie was: er werden hem woorden in de mond gelegd. Op allerlei manieren werd getracht Janmaat in de antisemitische hoek te duwen, en toen Janmaat daar zelf een principiële uitspraak over deed, werd dat niet gepubliceerd.
De rechterlijke macht zag zich in eerste instantie geroepen om te reageren op het interview, na aangiften wegens antisemitisme, maar oordeelde dat er op basis van alle manipulaties door de Elsevier-journalisten geen sprake meer kon zijn van enige basis tot zo’n veroordeling. Die vaststelling haalde de publiciteit niet. Wel was er zeer veel publiciteit geweest naar aanleiding van uw zogenaamde antisemitisme-onthulling. Iedereen vond het toen wel chic, om het hardst voor de zoveelste keer afstand te nemen van die verschrikkelijke Janmaat.
Mijn boek over Janmaat is inmiddels anderhalve week geleden uitgekomen. Wij hebben u voortijdig al op de hoogte gesteld van deze publicatie. U hult zich in mistig stilzwijgen.
Is dat schaamte?
Kunt u aan die schaamte dan niet beter uiting geven? Gewoon zeggen: ‘Het spijt me?’ Ik zou dat groots vinden.
Gisteren sprak ik via Twitter uw columnist Syp Wynia hierover aan. Volgens mij de beste columnist van Nederland. Zijn morele gelijk is enorm. Maar op dit onderwerp is zijn antwoord als van een bange ambtenaar. Een reactie die ik interpreteer als: ‘Niet mijn loket.’ (Zie screenshot van de Twitter-discussie hieronder.)
Maar als Syp Wynia niet het loket is, dan bent u dat toch zeker wel?
Met andere woorden: Hoe lang blijft u zwijgen?
Met vriendelijke groeten,
Joost Niemöller
Auteur van De verschrikkelijke Janmaat, Nederland en de Centrumpartij.
Via deze link kunt u het volledige hoofdstuk over de zwarte pagina uit de geschiedenis van Elsevier uit het boek ‘De Verschrikkelijke Janmaat’ downloaden (PDF).
Bekijk ook het video-interview dat Chris Aalberts had met Joost Niemöller over zijn boek en over Hans Janmaat.
