De stiefmoeder en stiefzus van de in 1995 vermoorde Nicole van den Hurk kregen maandag van de rechtbank in Den Bosch geen spreekrecht. De broer van Nicole van den Hurk en haar vader mochten maandag wel spreken in het bijzijn van verdachte Jos de G. De G. ontkent overigens iets met de moord te maken te hebben.
“In de jaren dat ze bij mij woonde kon ik alles voor haar regelen. School, dokter, alles. Maar nu ben ik ineens geen ouder volgens de rechtbank.” Zo reageerde de stiefmoeder van Nicole van Den Hurk maandag. “Wel de lasten, niet de lusten”, voegt ze daaraan toe. “Maar ze zal altijd mijn dochter blijven. Dat pakken ze niet van me af.”
Volgens de advocaat van de nabestaanden, Richard Korver, heeft de rechtbank “strikt genomen gelijk om het spreekrecht niet aan de stieffamilie toe te kennen”.
“De wet maakt een onderscheid op basis van bloedverwantschap, maar adoptie-ouders krijgen wel spreekrecht terwijl stiefouders het niet krijgen”, aldus Korver tegenover ThePostOnline.
De rechtbank in Den Bosch vond het aan de wetgever om wetten aan te passen, en niet aan de rechtbank. Bovendien heeft de Hoge Raad in 2012 bepaald dat rechters niet zelfstandig de bepaling van spreekrechthebbenden mogen uitbreiden.
“Maar in de misbruikzaak rond Robert M.[Mikelsons, BB] heeft de rechter destijds wel toegestaan dat de ouders van de slachtoffertjes spreekrecht kregen”, zegt Korver. “Ook al stond toen nog in de wet dat ze dit niet hebben als het slachtoffer nog leeft. Destijds staatssecretaris van justitie Fred Teeven heeft die wet naar aanleiding daarvan ook aangepast. De rechtbank in Den Bosch had natuurlijk hetzelfde kunnen doen: het enige wat ze riskeren is een ‘foei!’ die achteraf wordt uitgesproken door een hogere rechter.”
Bovendien kunnen rechters zich vanaf 17 november in dit soort zaken baseren op een Europese richtlijn ter bescherming van slachtofferbelangen, weet Korver. “Hierdoor kunnen rechters de regels voor het spreekrecht ruimer interpreteren.”
Korver verwacht overigens niet dat de wetgever moeilijk zal doen over aanpassing van deze wet. “Ik heb inmiddels enkele Kamerleden aangeschreven met een verzoek om aanpassing. Uiteindelijk hoeven ze alleen maar het woordje ‘(stief)’ – tussen haakjes – toe te voegen voor het woordje ‘ouders’ in de passage waarin wordt bepaald wie spreekrecht hebben.”
Tommy van den Hurk, broer van Nicole van den Hurk, mocht maandag wel spreken in de rechtszaal. Hij vertelde hoe moeilijk zijn familie het heeft met de manier waarop zijn zus wordt neergezet door de verdediging van de verdachte. “Het is moeilijk om al twee jaar lang aan te horen hoe slecht zij was, hoe slecht ons gezin was. Bijna alsof ze dit verdiend had. Laten we vooral mijn zus in deze periode met respect behandelen.”
Ook de vader van Nicole liet zich horen. Hij trok van leer tegen “een dader die te laf is om voor zijn daden uit te komen.”
Hij riep de dader op verantwoording te nemen voor zijn daden, “hoe gruwelijk ze ook zijn geweest.”
“Nicole is in de bloei van haar jeugd van ons weggerukt. Nooit meer de vraag die ze elke dag stelde: papa, hou je nog van me? Nooit meer die warme armpjes om me heen, nooit meer die altijd vrolijke lach, nooit meer die nachtzoen.”
Vader Van den Hurk hoopt vurig op een bekentenis in deze zaak. “Pas als de dader bekent, zullen wij in de nadagen van ons leven iets meer rust hebben.”
De stiefmoeder en stiefzus van Nicole hebben hun verklaring inmiddels via de media gegeven: “Geen dochter, geen zusje meer, vanaf 6 oktober 1995 geen compleet gezin meer. Vanaf 6 oktober 1995 geen Nicole meer. Ongeloof, pijn, verdriet, zijn de eerste woorden die in mijn hoofd spoken. Eigenlijk spoken deze woorden al twintig jaar lang in mijn hoofd”, aldus stiefmoeder Jolanda.
“Maar voor degene die haar dit aangedaan heeft betekenen deze woorden niks, voor diegene telt behoefte, lust, macht”, zegt ze over Jos de G., die pas in 2014 werd aangehouden voor het doden van Nicole. “Alles is haar ontnomen, geen diploma, geen huwelijk, geen kinderen. Voor ons geen dochter of zusje meer, gewoon niks meer. Ze was pas vijftien.”
Ook stiefzus Debbie, destijds pas zes jaar, vertelt over het verlies: “Mijn jeugd is sinds de dood van Nicole drastisch veranderd. In plaats van lekker buiten spelen, zat ik bij de psycholoog door mijn verlatingsangst. In plaats van lekker onbezorgd slapen glipte ik ‘s nachts de kamer op van mijn ouders om ze in de gaten te houden zodat ook zij niet zomaar uit mijn leven zouden verdwijnen”, aldus de vrouw.
“In mijn tienerjaren werden de zorgen en angsten alleen maar groter. Ik kwam met steeds meer vragen te zitten. Mijn wantrouwen in mensen groeide net als de woede en onbegrip. Hoe kan het zijn dat iemand zomaar Nicole haar leven kon ontnemen en onze levens kapot kon maken?”
Anp/TPO
