We kijken eerst naar schokkende beelden. Waar er meer van zijn.
Mmm..juffrouw Nooddruftig smeert vermoedelijk haar zakgeld (€ 12,95 per week) volledig op haar smoeltje, dus dan blijft er inderdaad niet veel over. Toegegeven, zij had andere klachten dan het schamele zakgeld. Zij baalde van het geen tv en koelkast op de kamer hebben. Kamers die niet op slot kunnen, dus geen privacy. En dan het eten dat niet te vreten is. Het werd me allemaal teveel weet u. Het bracht traumatische ervaringen boven.
Eensch werden jongemannen in grote getalen geronseld voor de Dienstplicht. Zelf was ik zo’n uitverkorene die niet hoefde, maar ik was jong&dom, en ging vrijwillig (Lichting 76-2). En érg dat het was!!
Juul, waar we nota bene voor moesten vechten als het stront werd, propte ons met wel zestien man op één kamer. Met bedden die amper een meter van elkaar stonden. Daar moest je blij mee zijn, net als de witte lakens die je bij je grauw-groen-grijze paardendekens kreeg, want je voorgangers sliepen nog gestapeld. Onder alleen dekens, zo meldde de sergeant die ons dat kale kot inschopte. Het kot waar je na je eerste opleiding naar verhuisde om de rest van de veertien maanden door te brengen (voorgangers stukken langer) was van identiek minimalistisch design, met dezelfde afstand tussen bedden.
Halverwege de diensttijd mochten we bij Juuls gratie een tv op de kamer ‘houden’. Die de maten zelf bij elkaar sprokkelden want Juul verstrekte uitsluitend de stroom. Koelkasten bleven een luxe droom.
En dan dat vreten* van Juul. Maandag agcv (aarappelen groenten en ‘cammovlees’ -want immer goed verscholen onder aarappel&groente), dinsdag agcv, woensdag agcv, donderdag agcv. Nou, soms werd er (circa 4 x maand) ‘voer uit den koloniën’ gekookt. Dan heerschte rijst (‘nasi’). Of bami. Met als het meezat, een ferme kwak pindasaus over alles.
Het COA heeft de ontbijt&lunchkaart een-op-een van ‘ons’ overgenomen. Of ze ook een of twee keer per maand kroketten serveren weet ik niet. Wat ik wel weet is dat de iele plakjes bleekkaas en boterhamworst -op het oog nog immer een soort gesneden ronde Spam-, en de ondefinieerbare rode drab (jam?) mij ‘s nachts weer badend in het zweet gillend doen ontwaken nadat ik het opgediend zag worden aan hen die net Stormbaan Europa doorgetijgerd hebben.
Ik weet niet waar de nieuw-Haagse demonstranten onderweg van hebben geleefd, maar naar het schijnt gooien Eurotrekkers het onderweg verstrekte regelmatig weg, dus wellicht hebben deze nieuwe Hagenezen van de video al erg geleden.
Mogelijk serveren de nood-COA’s en route iets soortgelijks als wij soms kregen tijdens veldoefeningen om ons voor te bereiden op wanneer Juul&Co (weer) naar Londen gingen als vanwege bezoek uit het Oosten. MRE’s waren nog niet uitgevonden, en in het veld vrat je uit blikken en doosjes die erg aan blikken en doosjes uit WOII deden denken.
Frans Timmermans is hier naar het schijnt erg bang voor. Dat het weer oorlog wordt als we in Europa niet allemaal ons best doen om solidair te zijn met elkaar in de pogingen om het de Eurotrekkers een beetje naar de zin te maken.
Zelf denk ik wel eens dat het optrommelen van wat mil-lui om de Eurotrekkers onderweg enige sturing te geven, best een goed idee is. Beetje laat, maar toch.
Naast behulpzaam richting brengen kunnen ze hen die vervelend doen, of god-verhoede helemaal geen vluchteling zijn, ook terug over het hek schoppen. Hekken die ze eveneens bouwen want militairen zijn een genie in het bouwen van dergelijke obstakels. Beetje laat, maar toch.
Ook niet verkeerd. Laat de militairen de paar testosteron-jongelingen onder de Eurotrekkers gediciplineerd leren omgaan met hun piemel. Gelukkig zijn het er maar een handvol want de meesten zijn afgaande op de Publieke Omroep-beelden wat ouder, of hebben vrouwen en kinderen. Niet zelden, héél véél kinderen. Met meer onderweg. Misschien moeten de mil-adviezen voor testosteron-jongelingen zelfs wat breder worden verspreid. Ja, elk schot moet raak zijn met de buks, maar niet met je buks.
Daar komen alleen bergen nieuwe testosteron-jongelingen van. Die in arme overbevolkte landen trekambities krijgen. Dus leer ze dat ver van huis alleen rukken of naar de hoeren gaan (netjes betalen hè!) te doen is. Een aanpalend aardig weetje voor ze is dat Kameradenhulp in onze streken tegenwoordig stukken minder vies wordt gevonden.
Best gek eigenlijk. Bij sommige Europatrekkers zijn thuis de meest krankjorume dingen*² volkomen normaal, maar eenmaal hier vinden ‘ze’ dergelijke zaken voor kerels erg smerig. En ik heb het niet over boterhamworst. Dat dit nog geserveerd wordt is inderdaad schokkend, en zou bovenaan de VN-agenda moeten staan.
Update:
Een of meer van de Haagse klagers waren geen verse binnenkomers, zo meldt OmroepWest. Het zou om een vergissing van het COA gaan waardoor een groep naar de verkeerde plek (een eerste opvang) werd gestuurd.
* Vergeleken met de tafelrijkheid van nu was Juuls mil-eten nogal eentonig. Eenvoudige edoch voedzame maaltijden die naast het gebruikelijke ‘standaard-kankeren’ voornamelijk op persoonlijke smaak meer of minder te pruimen werden gevonden. De kwaliteit was binnen het mogelijke best goed. Geen ‘rotte’ of halfgekookte aarappelen bijvoorbeeld.
*² Bacha bazi
Titelfoto: bikkel Mans naast M55 .50 vierling op Botgat nabij Den Helder. De behuizing van dit schietkamp was behoorlijk -laten we zeggen- ‘rustiek’. Sommigen gingen zelfs van de kazerne dromen.
