Bij een protest van Geert Wilders tegen een asielzoekerscentrum in de wijk Beverwaard in Rotterdam waren zoals verwacht een boel linkse tegendemonstranten. In plaats van schande te spreken van protesten tegen asielzoekerscentra zouden migratie-enthousiastelingen begrip moeten hebben voor de volksbuurten, waar integratieproblematiek aan de orde van de dag is. Eigenlijk zou het asielzoekerscentrum in een buurt moeten komen waar je die problemen níet hebt.
DWARS, de jongerenorganisatie van GroenLinks, was één van de partijen die meedeed aan de tegendemonstratie. De groene jongeren waren wel erg optimistisch over de absorptiecapaciteit van Rotterdam. “Een stad met ruim 600.000 inwoners kan 600 asielzoekers goed opvangen”, liet hun voorzitter Lyle Muns weten. Hij vergat echter te vermelden dat Rotterdam nu al verreweg de meest multiculturele stad van Nederland is: meer dan een derde van de inwoners heeft een niet-westerse achtergrond. Tel daarbij op dat er ook nog eens naar schatting 20.000 illegalen in de stad rondlopen en je kunt je voorstellen waarom sommige mensen zich zorgen maken om nóg meer complicaties.
Bovendien is het wel heel makkelijk om te doen alsof heel Rotterdam egaal verdeeld 600 asielzoekers opneemt: de vluchtelingen komen terecht in een deel van de stad waar zowel werkloosheid als criminaliteit hoog is, de inkomens laag zijn en waar buitenproportionele percentages kansarme allochtonen wonen. Aan die cocktail van uitzichtloosheid wordt nu een asielzoekerscentrum toegevoegd.
DWARS gaf daarnaast nog een extra argument tegen het asielzoekerscentrum: “Lokale bewoners hebben veel vragen. Moet ik langer wachten op een sociale huurwoning? Kunnen homokoppels straks minder veilig op straat lopen? Zullen de vluchtelingen wel allemaal Nederlands leren?”
De voorzitter vervolgde dat “ook links” die vragen moet beantwoorden, maar dat moet gebeuren door “het over feiten te hebben”.
Feit is dat de inwoners van wijken als Beverwaard lang tolerant zijn geweest, maar op een gegeven moment is de rek eruit. In de landelijke politiek vertaalt zich dat vaak tot een stem op Wilders. Als Wilders moet worden bestreden is echter meer begrip nodig voor de situatie van de autochtone onderklasse in multiculturele volksbuurten. Dat kan op twee manieren: ten eerste moet de politiek deze wijken niet als afvoerputje voor sociale problemen gebruiken maar voor deze wijken klaar staan en ten tweede moeten maatschappelijke uitdagingen zoals het integratievraagstuk eerlijker verdeeld worden over de hele gemeente. Zo herstel je niet alleen het vertrouwen in de politiek bij de onderklasse, maar zorg je ook dat de bovenklasse meer begrip krijgt voor problemen van autochtonen in multicultiwijken. Dat gaat blijkbaar niet vanzelf .
Er is op dit moment een te grote kloof tussen goede en slechte buurten in Rotterdam. De grootste voorstanders van ruimhartig migratiebeleid komen uit het goede deel van de stad, maar de problemen komen terecht bij het slechte deel. Het zou partijen als GroenLinks dan ook sieren om te gaan voor eerlijk delen: in plaats van een asielzoekerscentrum te bouwen in een wijk die al veel integratieproblematiek heeft zou je het ook kunnen bouwen in een welvarende, monoculturele wijk. Dan ervaart de veelal blanke en hoogopgeleide GroenLinks-stemmer ook eens wat ‘tolerantie’ nu precies inhoudt en ontstaat er hopelijk wederzijds begrip tussen die GroenLinks-stemmer en de inwoners van de volksbuurten.
Een mooier gebaar van solidariteit is haast niet mogelijk.
