Grimes is toch dat onzekere popzangeresje, dat vorig jaar een heel album in de prullenbak gooide omdat wat azijnhipsters haar single Go te commercieel vonden? Nooit gebeurd, zegt Grimes nu. Het was slechts oefenmateriaal om uiteindelijk tot het nieuwe album Art Angels te komen. Dus staat het album vol met producties van Avicii en sappige popliedjes, of is Grimes nog steeds dat Canadese art-pop-meisje met die rare video’s?
Het intro mag dan Laughing and Not Being Normal heten, de auto-tune-zang en lieve oeh-oeh-oeh’s in California doen bijna vermoeden dat Grimes de nieuwe Katy Perry is. Maar Katy Perry zal niet snel samenwerken met de Taiwanese vrouwelijke rapper Aristophanes 貍貓. Grimes durft de gok wel te nemen, en wat pakt het goed uit. Mandarijnse rap is sowieso iets dat je niet dagelijks hoort, maar dit is ook nog eens sensueel hijgend en onheilspellend tegelijk. Tel daar het ijzingwekkende geschreeuw van Grimes bij op, en het is duidelijk: Grimes is niet minder eigenwijs geworden.
Toch klinkt de muziek meer vastberaden dan Grimes is. Haar onzekerheid hoor je terug in de teksten. Flesh Without Blood gaat over vrienden uit haar geboortestad Montreal, die haar een sell-out vinden nu ze succes heeft en nooit meer in Montreal komt. Grimes reageert: “You hate, you bite, you lose. After all I just don’t like you. It’s nice that you say you like me. But only conditionally.” Duidelijke taal, maar juist daaruit blijkt dat de kritiek haar raakt. Dat Grimes de behoefte voelt in de eerste single af te rekenen met critici, zegt genoeg.
Ongetwijfeld beseft ze dat Art Angels de azijnhipsters alleen maar meer munitie geeft. Vorige album Visions (2012) had weinig songstructuur en veel galmende elektronica, nu is het eerder andersom. Grimes is gevallen voor het toegankelijke popliedje, met een duidelijke opbouw en een refrein dat telkens terugkomt. Easily had op het eerste gehoor door Beyoncé uitgebracht kunnen worden, maar na drie luisterbeurten vallen alle random samples op de achtergrond opeens op. Kill V. Maim had een productie van Major Lazer kunnen zijn, als de zang niet zo ontzettend raar hoog gepitcht zou zijn.
Die flirts met mainstream pop maken het alleen maar moeilijker Grimes in een hokje te plaatsen. Want is dit radiopop? Flesh Without Blood is een paar keer op 3FM gedraaid, maar nooit vroeger dan middernacht. Tegelijkertijd zullen de azijnhipsters definitief afhaken. Dat is ook precies het doel van Grimes: loskomen van conventies en hokjes, om zo het verwachtingspatroon dat zo op haar drukt, kapot te maken. En als daardoor niemand meer luistert, dan maar niet. Zoals ze zelf zingt: “The things they see in me, I cannot see myself. When you get bored of me, I’ll be back on the shelf.”
