Op De Correspondent verscheen een artikel naar aanleiding van een WhatsApp-gesprek tussen Chef Opinie van NRC Handelsblad Hans Nijenhuis en zijn dochter Hanna. De titel luidt: WhatsAppen na Parijs: hoe Hanna (18) haar vader een lesje leert.
Pa Nijenhuis was duidelijk niet scherp die dag, dus om zijn dochter van repliek te dienen, heb ik hem maar wat geholpen.
Hanna: “Worden jullie ook zo moe van al die Franse vlaggen op Facebook? En al dat #prayforparis? Het hele internet is rood-wit-blauw.”
Hans: “Ja, strontziek word ik ervan. Het is collectieve gemakzucht. Terwijl de mensen zitten te kijken naar de emoporno van John Williams op RTL, checken ze hun Facebook-account, plempen met twee klikken die automatische vlag over hun ava om vervolgens door te zappen naar een emoprogramma van Patty Brard en die voormalig kinder-NPO’er op SBS. Het is luie, nietszeggende solidariteit.”
Hanna: “Solidariteit is goed, maar waarom alleen #prayforparis? In Beiroet waren twee dagen voor Parijs ook aanslagen met allemaal doden. En ik zie nergens Libanese vlaggen. Ik denk dat jij niet eens weet hoe de Libanese vlag eruitziet, terwijl jullie de Franse slachtoffers met portretjes in de kranten zetten. En heldenverhalen van de overlevenden. Ik heb nergens een verslag van een Libanees gelezen.”
Hans: “Bidden is wel de meest lugubere vorm van solidariteit nu, wanneer je in acht neemt dat reliwaanzinnigen zojuist een bloedbad hebben aangericht. In de sloppenwijken van Rio, Mexico en Honduras komen dagelijks minstens zoveel mensen om door geweld. Ook daar berichten we niet continu over, simpelweg omdat dat onze manier van leven niet raakt. Daarnaast, Parijs staat voor waarden die wij delen. Voor onze manier van leven. En die manier van leven wordt bedreigd. Parijs is als je tante die ziek is. Beiroet is als de tante van je collega uit de postkamer die ziek is. Het is, simpelweg, ver(der) van ons bed. Letterlijk en figuurlijk.”
Hanna: “Ja oké, ik snap wat je bedoelt. Maar in Libanon willen ze ook leven hoor. De manier waarop is onbelangrijk, toch? Weet jij überhaupt voor welke waarden ze daar staan? In Libanon wonen ook vaders en dochters hè, hoef je daar dan niet mee mee te leven? De westerse media hebben een westerse manier van kijken. En jullie doen alsof dat de hele waarheid is. Alsof het Westen het enige is dat ertoe doet. Ik heb mijn profielfoto veranderd in de Syrische vlag. Ik wil niet alleen Frankrijk steunen.”
Hans: “Het is niet belangrijk of ik weet voor welke waarden ze in Libanon staan. Het is vals sentiment om vader-dochter relaties aan te halen. En wie zegt dat ik en met mij duizenden, miljoenen mensen niet meeleven met slachtoffers in Libanon of Nigeria? Nogal een neerbuigende aanname. Tuurlijk hebben Westerse media een Westerse manier van kijken. Zoals Aziatische media een Aziatische manier van kijken hebben. Daarnaast is Westerse media zo verdeeld als de pest. Denk je dat ze in de VS net zo berichten als in Nederland? Hell no! En vind je het zelf niet hypocriet, Hanna, om een Syrische vlag over je profielfoto te plaatsen? Waarom niet de Libanese? Of die van Jemen? Zijn de slachtoffers daar minder belangrijk voor je? Kun je met een Syrische vlag je punt meer kracht bij zetten? Kortom, kies je voor de Syrische vlag, puur voor eigen gewin en je eigen gelijk, om je eigen oorlog uit te vechten?”
Hanna: “Jij leest columnisten, ik heb mijn profielwerkstuk. Ik pak het er even bij, wacht. En leg jij dan intussen maar uit wat je bedoelt met oorlog.”
Hans: “Van Dale zegt over oorlog: ‘Strijd tussen twee of meer volken: oorlog voeren; in oorlog zijn met; heilige oorlog omwille van het geloof gevoerd; een patatje oorlog met mayonaise en pindasaus’. Die betekenis onderstreep ik. En nu heb ik trek in patat.”
Hanna: “Bommen dus. Dat betekent ‘collateral damage‘ in de vorm van onschuldige mensenlevens, heb ik in dat werkstuk geschreven. Vaders en dochters die niks met de ISIS te maken (willen) hebben.”
Hans: “Bommen ja. Als iemand jou met de platte hand in het gezicht slaat, geef je hem een vuistslag terug. Baas boven baas. Om te beschermen dat wat je lief is. Dochters, vaders, zonen, zussen, vrienden. De slachtoffers van terroristische aanslagen zijn de hoogste vorm van collateral damage: onschuldigen die bewust zijn vermoord in een oorlog die de hunne niet is.”
Hanna: “En precies daarom haten we ISIS zo. Maar met al dat gebombardeer doen wij hetzelfde. Willen we niet beter zijn dan dat? En zelfs als je het niet zo principieel zou bekijken, hebben al die militaire acties wel zin? In Afghanistan en Irak gingen we de Taliban en Saddam Hoessein uitschakelen, maar de mensen daar zagen iets anders. Die zagen westerse militairen in hun straten die daar helemaal niet hoorden. En dat dreef ze naar de terroristen toe. Ik snap dat wel. Zeg nou zelf, zou jij het leuk vinden als de Irakezen ineens door onze straten zouden komen marcheren? Die terroristen maken van dat gevoel gebruik. Zij doen zich dan voor als de good guys. Samen vechten tegen de indringers met hun vreemde westerse gebruiken!”
Hans: “Met het bombarderen van IS wordt een poging ondernomen een stel barbaren te stoppen met hun wanstaltige martelingen, moorden, het onderdrukken van de bevolking aldaar en het is een preventieve operatie zodat jij in alle vrijheid kan blijven opgroeien, ongesluierd, zonder verkracht te worden, je eigen man kiezend. Het is een bizarre vorm van zelfhaat als je jezelf, het Westen an sich of mij op één lijn zet met mensen die kinderen als seksslaaf verhandelen op openbare markten, die mannen in een kooi zetten en in brand steken, die vrouwen stenigen, mannen in het openbaar kruisigen (moet ik doorgaan?). Van twee kwaden de beste kiezen: bombardeer ISIS de moeder.”
Hanna: “Het is klassiek Al-Qaeda, pap: provoceer de westerse wereld, zodat die landen zich begeven op moslimgrondgebied, en de steun voor terroristen neemt alleen maar toe. Het staat in een van de boeken die ik heb gebruikt, The Accidental Guerrilla van David Kilcullen. Lees het er maar op na.”
Hans: “Heb ik al gelezen. Poepsaai.”
Hanna: “Word wakker, pap! Amerika’s war on terror na nine eleven heeft de VS veel meer schade berokkend dan de aanvallen zelf. Opsluiten zonder proces in Guantánamo Bay, waterboarden, droneaanvallen met burgerslachtoffers, een instabiel Irak waar ISIS zich kon nestelen. En speciaal voor jou, omdat je graag economisch denkt: de aanvallen op de Twin Towers kostten de terroristen naar schatting 500.000 dollar. De war on terror heeft Amerika al meer dan 700 miljard dollar gekost. Ze putten je uit, pap.
Hans: “Sowieso zet ik per direct je toelage stop. In Berlijn is er vast wel een hipsterbarretje waar je koffie kan serveren. Verder ben ik het met je eens dat de VS regelmatig een scheve schaats heeft gereden, en nog. Maar je vergeet in je kosten-baten analyse een belangrijk onderdeel: de baten. De VS heeft ook veel gewonnen, financieel, bij hun oorlogsvoering. Los daarvan wil ik je een vraag stellen. Met de kennis van nu is het makkelijk oordelen. En dat doe je dan ook. Maar wat zou jij als President of The US of A gedaan hebben na 9/11? Het volk toespreken en ze zeggen dat je geen actie zal ondernemen omdat je daarmee de terroristen in de kaart speelt?”
Hanna: “Pak de schuldigen. Stel ze terecht en straf ze. Maar verklaar geen oorlog aan landen, mensen of gelovigen die de aanslagen niet hebben gepleegd.”
Hans: “Er is geen oorlog aan andere landen, aan willekeurige ‘mensen’ of gelovigen verklaard. Stick to the facts. Frankrijk heeft aangegeven de schuldigen te willen pakken. De VS steunen ze daarin en de Europese bondgenoten ook, want dat staat in de Europese Grondwet.”
Hanna: “Ik zie het al voor me. Witte mannen in Audi’s worden doorgewuifd, iedereen met een donker uiterlijk is verdacht en wordt gefouilleerd. En zo’n wijk ‘uitkammen’ – niet iedere bewoner daar is medeplichtig, hè? De manier waarop dat uitkammen gebeurt leidt weer tot nieuwe vijanden, tot frustratie, tot uitsluiting. Allemaal bronnen van radicalisering.”
Hans: “Mensen met een donker uiterlijk zijn ook verdachter. Ik zou willen dat dat Utopia waarin alle mensen gelijk zijn bestond, maar in het echte leven, in de echte wereld zijn het de mensen met een donker uiterlijk -lees Arabisch-, degenen die de meeste aanslagen plegen. Tegenover één roomblanke Breivik staan alleen al in Europa tientallen jihadi’s die hun roots in een werelddeel hebben, waar het pigment donkerder is en de baardgroei wilder.”
Hanna: “Nou, ik denk eerder aan de warlords in Afghanistan die Amerika toen heeft bewapend om tegen de Russen te vechten. Die waren daarna niet meer in de hand te houden, toch? Rijdt ISIS trouwens ook niet in Toyota Landcruisers die door de VS aan het nieuwe Iraakse leger zijn geschonken?”
Hans: “Wat is volgens jou de oplossing dan?”
Hanna: “Je hoeft niet per se iets. Als je op de stoep staat bij een drukke weg en je wilt naar de overkant, hoef je niet meteen over te steken hè. Heb je me zelf geleerd. Soms is wachten beter. Of luisteren naar advies van islamitische bondgenoten. Zij begrijpen de situatie vast veel beter dan wij. We moeten gaan samenwerken, en dan bedoel ik niet met Poetin. En waarom zeggen we niet duidelijk waar we voor staan en dat we daar nooit aan zullen tornen? Dus gelijke kansen voor iedereen, geen discriminatie, een open samenleving.”
Hans: “Wachten? Luisteren naar islamitische bondgenoten? Poetin links laten liggen? Popje toch! Je jeugdige naïviteit is aandoenlijk. Er ligt een enorme Godwin op het puntje van mijn tong. Iets over Joden, de Tweede Wereldoorlog en afwachten. En denken dat het zo’n vaart niet zal lopen. Oh noes…nu heb ik de Godwin al gemaakt. Wist je trouwens dat wij continu hameren op waar wij, in het Westen, voor staan? En dat we daar nooit aan zullen tornen. Ik zal het in één woord voor je samenvatten: vrijheid. En daar tornen zij aan. Zij, terroristen, religekkies die een kalifaat nastreven. Dus om die enorme contradictie in je app strak te trekken, blijf ik, wij, altijd hameren op waar wij voor staan en laten we dat niet over aan de tips en trucs van onze islamitische bondgenoten. En ik heb een kijktip voor je: elke avond is om 19:30 uur op SBS6 het real-life programma Utopia te zien. Zelf in een scripted programma bestaat discriminatie en zie je de mindere goden ondersneeuwen. En voor ik het vergeet: Nederland is één van de weinige landen waar gelijkheid nog steeds hoog in het vaandel staat.”
Hanna: “Nee hoor, dat denk ik niet. Hollande wil de noodtoestand met drie maanden verlengen. Dan mogen ze dus overal huiszoekingen doen en mensen arresteren. De grenzen gaan weer dicht. Meer politie op straat. En alweer, mensen als jij en ik zullen er niet veel van merken. Maar iedereen met een oosters uiterlijk wel. Nog een paar aanslagen en we zijn geen rechtsstaat meer maar een politiestaat.”
Hans: “Als de grenzen dichtgaan, hebben jij en ik daar net zoveel last van als ieder ander. Maar ik stel je nogmaals de vraag, met de kennis van nu: wil jij werkelijk niets doen? Doen alsof je neus bloedt? Alle actie, reactie en (preventief) ingrijpen achterwege laten om maar de lieve vrede (haha!) te bewaren?”
Hanna: “Iedereen is bang voor de moslims door die aanvallen. Ik ben bang voor de westerlingen die nu nog massaler de islam gaan haten. Ik las deze reactie onder een verslag van de Franse bombardementen op Raqqa: ‘Een bommentapijt zoals in Dresden lijkt mij effectiever: de bevolking demoraliseren.’ Hoe kan iemand dat opnieuw willen laten gebeuren? Dat vind ik nou eng.”
Hans: “Het is een logische menselijke reactie dat mensen bang zijn voor aanvallen die hen het leven kunnen kosten. Aanvallen gepleegd door moslims, uit naam van de islam, werpen minstens zo logisch een donkere schaduw over de islam. Jouw angst dat ‘de westerlingen’ de islam nog meer gaan haten is een irreële angst. Het is als het haten van een sprookje, een verzinsel. Haat is een afschuwelijk iets, als het mensen betreft. Felle tegenstanders van de islam als religie, godsdienst of voor mijn part als hippe lifestyle haten niet persé de vaders en dochters die de islam aanhangen. Zolang de critici (hoi!) dat inzien brengt de kritiek op die verderfelijke indoctrinerende ideologie niets meer dan verlichting in de hearts and minds van ‘de moslim’. Als ze daar voor open staan that is…”
Hanna: “En verder demonstreren we nu op onze manier.”
Hans: “Hoe?”
Hanna: #jesuisenterrasse.
Hans: “Als #jesuisenterrase tegenwoordig een vorm van demonstratie is, van naoorlogs verzet, dan top ik Hazelhoff Roelfzema als verzetsheld.”
