Over Jaguars worden vaak waardeloze reviews geschreven. Niet dat de auto’s worden afgefakkeld, maar meer dan vijf jaar nadat Jaguar het design radicaal omgooide, worden we nog steeds verveeld met clichés over gelambriseerde gentlemen’s clubs en het deftige karakter van deze Brit. Alsof iemand is vergeten His master’s voice af te zetten. Het Jaguar van 2015 is een volkomen ander merk. James Dean, niet James Joyce.
Zelfs een ongetraind oog ziet de familiegelijkenis tussen een Jaguar XK uit 1949 en XJ uit midden jaren negentig. De bloedlijn is duidelijk. Maar je hebt wat minder hobby’s als je ziet waar het design van de F-type is geïnspireerd door de E-type.
De Jaguar XE S is een prachtige exponent van het nieuwe Jaguar. Geen statige auto met een kostschoolgezicht als teken van fine breeding. De gelaatstrekken van de XE zijn licht dreigend gewelfd. En profil en van achteren is er weinig dat de aandacht trekt, behalve de achterlichten die verwijzen naar de F-type en de bijna perfecte proporties tussen motorkap, cockpit en kont. Met dit design heeft hoofdontwerper Ian Callum de potente uitstraling van de BMW M3 te pakken, alleen mooier.
Maar. Toch is dit een traditionele auto. Daar helpt het carbonfiber niet tegen, of het strakke dashboard, de zwartrode lederen bekleding en de prachtige Riva-lijn die de cockpit omzoomt. Noch zijn de prestaties van gisteren; nul naar honderd in een fractie meer dan vijf seconden – dat is geen fabrieksopgave-leugen, dat haalt de XE S echt.
De tussensprints zijn al even indrukwekkend. En toch, ondanks die contemporaine uitstraling en fijne prestaties, is de bloedlijn wel degelijk terug te voeren naar zijn onherkenbare voorvaderen. Bij Jaguar staat de bestuurder nog steeds centraal. En dat is in de autowereld steeds ongebruikelijker.
Want, lieve petroseksuelen, de bestuurder verdwijnt. Auto’s blijven wel mensen vervoeren, maar dat doen auto’s liever zelf. De zelfsturende auto is bezig aan een indrukwekkende opmars: die wagens representeren een nieuwe en veilige manier van persoonlijk transport waar geen mensenhand aan te pas komt. De bestuurder zal een passagier worden die laveloos toastjes brie kan bereiden terwijl hij zich nog een glas bijschenkt.
Artikel gaat verder onder de video.
Annabel Nanninga en Willem Jan Hilderink testrijden de nieuwe Jaguar XE S en bespreken de stand van het land.
Maar Jaguar is daar niet zo van: de focus op het rijke verleden is sterk. Waar andere autofabrikanten elk kwartier een nieuwe doorbraak doen op het gebied van elektrische en hybride aandrijving, moest Jaguar voor de laatste Bondfilm de hulp inroepen van Williams’ F1-ingenieurs om met stoom en kokend water een kleine vloot van Jaguars C-X75 supersportwagen te maken. De superhybride belandde in 2012 op de plank, omdat Jag er geen brood in zag. De elektronische en hybriderevolutie lijkt niet enorm aan Jaguar besteed.
Die blik op het verleden – met dat indrukwekkende racing pedigree – uit zich in het belang van sturen. De XE is een wagen waarin de bestuurder niet als reliek van een grijs verleden wordt behandeld. De Jag reageert grommend, met bijna blikken Porsche-geluid, op het gaspedaal, de prachtig uitgehouwen neus verandert van richting bij de kleinste stuurbeweging. De auto is zo responsief dat-ie weet wat ik als ontbijt had.
Natuurlijk, ook deze Jag heeft radargeleide cruise control en allemaal speeltjes om vervoer zo aangenaam mogelijk te maken. Maar de echte luxe is toch wel dat de XE autorijden als genotsmiddel presenteert. De XE is voor mensen die een auto meer vinden dan een gebruiksvoorwerp om van A naar Bespreking te gaan. De Jag laat je weten dat je nodig bent.
Helaas is dat niet einde verhaal. Want voor zo’n Davidoff rokende mooiboy, heeft hij wel erg goed naar mama geluisterd. Een moederlijke dwingelandij heeft de XE getroffen, wat een ietwat gespleten persoonlijkheid oplevert.
Als u ook maar iets te snel op een stilstaande of afremmende auto afrijdt, schieten waarschuwingslampjes aan en bijt een verschrikkelijk piepgeluid u het nakende gevaar toe. Ik weet ook wel dat het een moetje is, die veiligheidswaanzin, en een handige jongen kan het vast uitschakelen, maar dit gaat te ver. Wat doet deze functie überhaupt in een schreeuwer als deze Jag? Hetzelfde geldt voor de parkeersensoren die Defcon 3 gaan bij de minste toenadering tot een obstakel. Toen ik overigens de prachtige 20-inch Pirelli inclusief velg tegen een trottoirband schampte, was het enige waarschuwingsgeluid de aanrijding zelf.
Een vergelijkbaar met-de-tijd-meegaan-moetje is de ecostand. In een drieliter zescilinder met een supercharger die 340 pk produceert. Accepteer gewoon: dit is geen auto voor de ijsbeertjes, want hij zuipt als een bootwerker. En in ecostand als een bootwerker die halve dagen maakt.
De veiligheidsdingetjes en de eco-vernis doen weinig af aan het feit dat de Jaguar XE S een uitzonderlijke auto is. Het zou fijn zijn als moeder iets minder vaak zou bellen, dat wel. Maar de bestuurder doet ertoe, wordt op zijn wenken bediend en mag sturen alsof hij snoept van verboden vruchten.
