Hoera, de oplossing voor het terrorisme en de ellende in het Midden-Oosten wordt ons in de schoot geworpen. Meer dan één miljoen jonge mannen en vrouwen zijn uit het Midden-Oosten en Afrika naar Europa gevlucht. We hoeven ze slechts in de kazernes van de Europese lidstaten een militaire training te geven. Medio 2016 trekken we met een leger van één miljoen manschappen, geleid door Europese commandanten en geflankeerd door Europese commandotroepen, het Midden-Oosten in.
Daarna trekt dit leger, nu geleid door commandanten van de lokale reguliere legers, naar de Golfstaten en Noord-Afrika om daar de dictators en corrupte leiders die enorme vermogens hebben opgebouwd af te zetten. Hun bezittingen in het Westen worden in beslag genomen en teruggegeven aan de volkeren van die landen. Hiermee wordt de opbouw van de islamitische landen gefinancierd. Ook voor zwart Afrika gloort de toekomst. In afgeslankte vorm zal het leger van goed getrainde en ervaren teruggekeerde immigranten daar vrede en voorspoed brengen.
In de eerste fase kan een deel van dit immigrantenleger worden ingezet voor de bewaking van kwetsbare plaatsen in het Westen en voor de bescherming van onze burgers. Doordat ook vrouwen militair worden getraind zal een geweldige push worden gegeven aan de emancipatie van moslima’s. Uiteindelijk evolueert dit leger naar een soort vredeskorps voor heel Afrika en het Midden-Oosten.
Is dit het scenario dat onze politici al voor ogen hebben? In The Economist van 20 november wordt een overzicht gegeven van mogelijke strategieën om ISIS te bestrijden. ‘Ken uw vijand’ is een eerste noodzaak. ISIS hoopt met succesvolle aanvallen anderen te inspireren en te kunnen ronselen. Ook provoceren zij het Westen tot reacties die moeten bewijzen dat het Westen moslims en hun religie haat en misprijst. Om deze strategie te pareren moeten we zoveel mogelijk wettige middelen gebruiken om data over potentiële terroristen te verzamelen.
Ook moet ervoor gezorgd worden dat de veiligheidsdiensten geen misbruik maken van hun bevoegdheden. De noodtoestand uitroepen mag geen routine worden. Alle immigranten de toegang weigeren druist in tegen de westerse waarden. De meesten onder hen vluchten voor de terreur van ISIS.
Bovengenoemde strategieën betekenen niet dat The Economist pleit voor een softe aanpak. Het inzetten van grondtroepen wordt noodzakelijk geacht. Slechts op die manier kan ISIS de mogelijkheid worden ontnomen om veel geld te verdienen en om nieuwe rekruten te trainen. Nog een paar grote aanslagen in Europa en één vreselijke in de VS en dan worden grondtroepen zeker ingezet.
De eliminatie van IS zal niet betekenen dat het geweld in het Midden-Oosten stopt. De oorlog tussen Soennieten en Sjiieten zal onverbiddelijk doorgaan. Samenwerking met Assad en Iran zal tot een bloedbad leiden, want het zijn gezworen vijanden van de Soennieten. Ik vraag me echter af of het alternatief dat The Economist voorstelt, namelijk samenwerking met Turkije, Saoedi-Arabië en de Golfstaten, wenselijk is. Dat zijn dictaturen die geen echte en duurzame vrede zullen brengen. Vandaar dat het creëren van een immigrantenleger de beste optie lijkt.
Of kiezen we voor een terugval op onszelf? Alles wat vreemd is aan Europa moet terug naar de landen van herkomst. Alleen wie er echt moet zijn, en na grondig onderzoek, wordt op ons grondgebied tijdelijk toegelaten.
Wat nodig is, is een uitputtende discussie over de mogelijke scenario’s in de hoop dat staatsmannen zullen opstaan die bereid zijn een moedige Europese politiek te voeren. De beste optie is een mobilisatie van de goedwillende mensen die tenslotte bij elke etnische groep de meerderheid uitmaken.
Het voordeel van de strategie om één miljoen immigranten militair in te zetten in het Midden-Oosten is dat Europa samen met de moslims optrekt. Hier is er geen conflict tussen de islam en het Westen. Extreem-rechts populisme zal geen kans krijgen, op voorwaarde dat we zeer efficiënt het terrorisme bestrijden en de honderdduizenden moslims van goede wil de kans en de middelen geven om te strijden voor de vrijheid en het recht in de landen van herkomst.
In het meest succesvolle scenario komt een mondiale beweging op gang die de mensen van goede wil verenigt. Een beweging die overal vrede brengt, goed onderwijs, voor iedereen toegankelijke ziekenzorg van hoge kwaliteit, een betrouwbaar rechtssysteem en verantwoordelijke regeringsleiders.
Wordt de mensheid in de 21ste eeuw dan eindelijk beschaafd?
