Volgens het Kennisinstituut voor Mobiliteitsbeleid (man, hoeveel van dit soort instituutjes, commissietjes en denktanks hebben we wel niet in Nederland?) schiet het niet op met autodelen. De overheid mikte op honderdduizend deelauto’s in 2018, maar dat lijkt wat optimistisch. Veel Nederlanders weten nog niet eens wat het is.
Autodelen is het delen van je auto (joh). Maar wat veel Nederlanders nog niet begrijpen, is hoe dat min of meer praktisch haalbaar is.
Het is natuurlijk schitterend om je auto te delen, maar met wie dan? Met de buren is dat nog wel voor te stellen, maar het wordt al tijdrovender als het via een bedrijf als Snapcar moet. Dan kun je de auto van een onbekende particulier in de buurt huren, vaak veel goedkoper dan via een huurbedrijf. Maar dat is gedoe. Je moet erheen, je moet de auto samen met de verhuurder inspecteren en je moet hopen dat dat een beetje een beschaafde man/vrouw is, want uiteindelijk zet je toch een krabbeltje onder een contract dat je verantwoordelijk maakt voor zijn of haar wagen tijdens de huurperiode.
Dat soort praktische offers breng je niet omwille van het milieu, dat doe je in de eerste, tweede en derde plaats omdat je zelf geen auto hebt maar er toch soms een nodig hebt. Bovendien vraag ik me af hoeveel milieuvriendelijker het delen van een auto is, dan dat iedereen er zelf één bezit. Dat is de impact van productiekosten wel enorm oppompen. Ongeveer negentig procent van de milieuvervuiling die een auto veroorzaakt, wordt veroorzaakt door emissies tijdens het rijden, niet door de productie. Autodelen om het milieu te sparen, is gewoon te klein bier.
Het is dus gedoe met een geringe milieuwinst. En vergeet dat het belangrijkste offer niet: de auto is voor veel mensen het ultieme praktische comfort, een middel tot en uiting van zelfbeschikking. Daar kunnen bureaucraten en hippies lacherig over doen, maar dan onderschatten ze – zoals gebruikelijk – psychologische en culturele krachten. Autobezit – van koekblik tot Bentley – is ook een tastbaar bewijs dat je iets voor elkaar hebt gekregen. Zie het als een eigen woning hebben, daarvan gaat een vergelijkbare aantrekkingskracht uit.
Autodelen is dus vooral interessant voor margegroepen die alles offeren om het milieu te helpen en voor mensen die geen auto kunnen betalen. Daar zijn redenen voor. Het laatste wat je dan moet doen, zoals deze hoogleraar Innovatieve Studies (bwhaha), is mensen via de belastinggesel dwingen hun autobezit op te geven.
