In Ethiopië sterven kinderen dagelijks van de honger. Maar dat mogen we van hun overheid niet zeggen. En dat komt goed uit, want we willen het niet weten.
In Ethiopië hebben 8,2 miljoen mensen acute voedselhulp nodig. Tegen 2016 zullen dat er 15 miljoen zijn, als er niet snel iets verandert. Kijken we naar de hele Hoorn van Afrika, dan beloopt het aantal hongerigen de 22 miljoen.
De Ethiopische overheid zelf heeft 168 miljoen euro beschikbaar gesteld om de ergste nood te lenigen. Van de VN komt 15,6 miljoen euro, waarmee 1,37 miljoen Ethiopiërs van voedsel kunnen worden voorzien. Van andere internationale donors komt nog eens 110 miljoen.
Daarmee komen we dit jaar een heel eind, maar voor het eerste kwartaal van 2016 is er naar schatting nog eens 238 miljoen euro nodig.
Of we dat bij elkaar krijgen is maar helemaal de vraag. De tv-beelden van de Ethiopische hongersnood van midden jaren tachtig staan wereldwijd nog op vele netvliezen gebrand. En al kan de huidige situatie nog wel eens ernstiger uitpakken, dit soort beelden hoeven we niet te verwachten.
“Na de ramp van 1985 is ieder bericht over voedseltekorten in Ethiopië wereldnieuws geworden”, schreef Koert Lindeijer ooit in NRC. Dat was tien jaar geleden. Inmiddels heeft het westen genoeg aan zijn eigen crises. De financiële crisis, het islamitisch fundamentalisme en het terrorisme dat niet binnen de Arabische wereld blijft, maar ook het Westen belaagt. De crises veroorzaken vluchtelingenstromen die op hun beurt weer een crisis veroorzaken.
400.000 asielzoekers vroegen in de eerste helft van dit jaar asiel aan in Europa. Dat is precies evenveel als het aantal Ethiopische slachtoffers in de jaren tachtig. 400.000 Ethiopiërs verhongerden toen. Een aantal dat verbleekt bij de miljoenen die nu van de honger dreigen om te komen. Als er niks verandert. En er moet iets veranderen, anders zouden die hongerigen ook nog eens kunnen vluchten.
Ja, Ethiopië grijpt in met voedselhulp, maar hangt de interne problemen niet aan de grote klok. Het Oost-Afrikaanse land noemt zich democratisch. Bij de verkiezingen eerder dit jaar gingen alle 546 regeringszetels naar de zittende partij en een bevriende coalitiepartij.
Deze regering heeft meer oog voor het Ethiopische imago van rijzende economische ster aan het internationale firmament. Maar Ethiopië sluit de luiken.
En dat komt ons goed uit. Als wij het niet mogen zien, hoeven we onze ogen niet te sluiten.
Lees ook via Reporters Online: ‘Voor Ethiopië is de hongersnood een mooi politiek instrument’.
