“Binnen no time was de vrouw omringd door drie à vier ME’ers. Sjors: ‘Het ging razendsnel. Terwijl ik bij Saskia probeerde te komen, zag ik hoe ze genadeloos op haar insloegen. Ik schreeuwde dat ze van haar af moesten blijven, dat dit levensgevaarlijk was omdat Saskia ziek is. Mijn vriendin werd tegen de grond gewerkt, ze sloegen maar door. Voor ik het wist had ik zelf een aantal ME’ers op mijn nek. Ik kreeg klappen met een wapenstok tegen de zijkant van mijn hoofd en mijn benen. Een paar tellen was ik helemaal out.’
Toen hij weer bijkwam, was zijn vriendin naar Sjors toe gestrompeld. ‘We stonden voor onze voordeur. We wonen hier, riep ik, terwijl ik onze sleutels liet zien. Van een oudere ME’er mochten we goddank naar binnen. Korte tijd later keerden de agenten terug en stonden ze met hun stokken te bonken op de deur. Het was krankzinnig.’ De toestand van Saskia verslechterde dusdanig, dat zij nog dezelfde avond in een ziekenhuis belandde.”
Saskia is een inwoner van Geldermalsen die tijdens de rellen rond het azc afgelopen week gruwelijk in elkaar werd geslagen door zeker drie politiemensen. Zomaar. Omdat ze zich toevallig op de verkeerde plek op het verkeerde moment bevond. Met de rellen had zij helemaal niets te maken. Nu ligt ze met hersenletsel in het ziekenhuis, en mogelijk is dat letsel blijvend. En gezien haar vaatziekte mag ze van geluk spreken dat ze nog leeft.
Een weerloze ongewapende vrouw, die notabene duidelijk aangaf gewoon op weg te zijn naar huis, door drie politiebeamten met knuppels volkomen in elkaar geslagen. De politiestaat in Nederland is kortom officieel. In andere landen zijn revoluties uitgebroken door dergelijk staatsgeweld.
Opvallend genoeg viel ook dit slachtoffer van staatsgeweld tijdens een demonstratie tegen plaatsing van een azc. Want ook in het Drentse Oranje werd een burger al eens slachtoffer van dergelijk geweld, maar toen was het een ‘beveiliger’ van staatssecretaris Dijkhoff die een vrouw een gebroken arm bezorgde omdat ze voor de BMW van de staatssecretaris stond.
Van één ding kunnen we nu zeker zijn: het eerstvolgende protest tegen plaatsing van een azc gaat een serieus slagveld worden. Het is duidelijk dat de staat, als het op het in de maag splitsen van azc’s aankomt, geen democratische processen als bewonersinspraak of burgerlijk verzet meer duldt.
