“Op een plein vol feestvierders hebben groepen mannen bij herhaling vrouwen omsingeld, beledigd, bepoteld en aangerand. Van sommige vrouwen werden de kleren letterlijk van het lijf gescheurd. En alsof dat nog niet genoeg is, kwamen er intussen ook meldingen van verkrachtingen binnen.
Hoe moeilijk is het nu om dat zonder nuance onaanvaardbaar te vinden? Om de mannelijke daders te veroordelen en de vrouwelijke slachtoffers te steunen? Waarom zou dat lastiger moeten worden als de politie het heeft over daders van “Noord-Afrikaanse of Arabische afkomst”?
En toch is het dat wat gebeurd is, opnieuw. Er werd gezwegen, of er werd rond de feiten gepraat. Vermoedelijk uit schrik dat populisten en extremisten, wie dit geweld tegen vrouwen goed in het kraam past, met het verhaal zouden gaan lopen. Een doorgeschoten vorm van politieke correctheid om polarisering te voorkomen. Hebben ze nu nog altijd niet door dat ze het zo net erger maken? Als de discreten schroomvol zwijgen, krijgen de roepers die alles op één grote hoop willen gooien, pas echt vrije baan.
Waarom zou ik niet durven te benoemen dat het vrouwbeeld van veel andere culturen de klok voor mij effectief zou terugdraaien? En dat ik, dat wij daar niet toe bereid zijn? Waarom zou ik de ondergeschikte positie van de vrouw in andere culturen moeten respecteren als ik die in mijn eigen cultuur blijf bestrijden?
Die verdediging richt zich in de eerste plaats tegen de daders van de oudejaarsnacht. Zij hebben wetten overtreden en moeten daarvoor vervolgd worden. Maar die verdediging moet zich ook richten tot iedereen die met een excuus voor dat gedrag komt aandraven.
Als we uit het oog verliezen waar we precies voor staan, gaat er veel fout. Dan krijgen de cartoonisten van Charlie Hebdo te horen dat ze “het ook wel een beetje zelf gezocht hebben”. Dan kan zelfs de paus komen verkondigen dat het beledigen van de godsdienst toch eigenlijk niet zou mogen kunnen. Dan worden slachtoffers telkens opnieuw met een schuldcomplex opgezadeld. Dan maken we nieuwkomers met een andere achtergrond onvoldoende duidelijk wat we van hen verwachten en waar onze samenleving duidelijke lijnen in het zand trekt. Dan kunnen populisten hun selectieve verontwaardiging schaamteloos inzetten op een eigen agenda die met onze grondwaarden ook al niets te maken heeft. En dan blijven we blind voor al het werk dat we zelf nog hebben om onze mooie principes elke dag weer waar te maken.”
Alstublieft. Verjaardagstaart van Liesbeth Van Impe. Hele artikel hier. Commentaar van Jan Dijkgraaf dat alle andere commentaren overbodig maakt daar. En u ook nog een prettige 1-jaar-cartoonisten-afgeslacht-vanwege-de-vrijheid-van-meningsuiting-dag.
