Arme Francisco van Jole. Hij moet zich zo verkneuterd hebben toen de Duitse politie naar buiten bracht dat er geen aanleiding was om te denken dat de aanranders- en verkrachtersbende in Keulen bestond uit asielzoekers. ‘Ha! Zie je wel’, moet hij gedacht hebben, ‘het waren helemaal geen vluchtelingen. Daar sta je dan met je guurrechtse, racistische pleuriskop.’
Het was waarschijnlijk in die euforie dat hij zijn commentaar over Wierd Duk schreef. Had hij maar geweten wat wij nu weten, dan had met deze column zijn hand misschien niet overspeeld.
Inmiddels is er namelijk niet alleen de aanleiding om te denken dat er onder de daders vluchtelingen waren, we weten zelfs dat de Duitse politie laffe politiek heeft bedreven door deze informatie actief te verdoezelen. Dat leidt terecht tot woede en de zeitgeist in Duitsland lijkt te kantelen. Journalisten spreken zich voor de camera uit tegen de wegkijkcultuur die hen wordt opgelegd, vrouwen gaan de straat op om hun veiligheid terug te eisen. Eindelijk lijkt het door te dringen dat genoeg echt genoeg is.
En als die woede in Duitsland al mogelijk is, dan ook zeker hier. In Nederland is de angst voor dictatuur van de politieke correctheid al lang geleden overwonnen. We lopen daarin voor op de rest van Europa, zo stelt The Economist. De macht van links om zonder moeite te bepalen over welke zaken het publieke debat al dan niet mag gaan is bij ons definitief doorbroken, moest Van Jole ook zelf toegeven in discussie met Kees van Amstel op Radio1. “Je mag best vermelden dat het Noord-Afrikaanse jongemanen zijn. Dat maakt me niet uit”, aldus Van Jole. Dat was in het Nederland van voor Fortuyn nog wel anders. Maar dat doet Van Joles schappelijkheid nu ons niet zomaar vergeten.
De verloren onaantastbaarheid van de politieke correctheid heeft geleid tot een gelijk(er) speelveld van meningen. De columns van andersdenkenden krijgen nu wel degelijk het podium om de publieke opinie te beïnvloeden en nieuwe nieuwsmedia slagen erin een deel van de agenda te bepalen. TPO, Geenstijl en Jalta zijn hiervan het bewijs.
Nu de macht de ‘Gutmensch’ de macht heeft verloren kan ieder incident dat het failliet van het multiculturele drama aantoont hen ook de strijd doen verliezen. Meer dan wie ook op links lijkt Van Jole zich daarvan bewust.
Toch is Van Jole wild om zich heen gaan slaan. Eerst richting Duk die hij in het Wilderskamp duwde en van ‘racisme en xenofobie’ betichte, nu ook Van Amstel en eigenlijk iedereen die de woorden ‘Noord’ en ‘Afrikaans’ te snel na elkaar gebruikt.
Want, hoewel we daar dus blijkbaar van Francisco de Ruimhartige wel over ‘mogen’ praten, bevalt het hem niets dát we het doen. Het werkt ‘generaliserend’ en generaliseren is eng, aldus de man van wie deze zin afkomstig is: “Dezelfde kerels die nu lopen te schreeuwen dat deze vrouwen moeten protesteren vielen toen die vrouwen lastig.’
En zo komt Van Joles ware aard weer boven. Generaliseren mag best, zolang je je tegenstanders maar als vrouwenhaters of racisten wegzet.
Dan mag alles.
