We leven weer in ‘interessante’ tijden. Diverse oorlogsgevaren loeren. De eerste loert vrijwel permament. Heden aangestuurd door de derde Kim op rij. Een Kim met kernwapens. Het tweede gevaar, vanuit het iets nabijere Oosten, is deels door EU politici zelf gefokt op herhaling. De derde en grootste dreiging is nog meer zelfgecreëerd.
De wereldgeschiedenis laat zien dat volkeren met verschillende culturen en religies zelden makkelijk mengen. Al helemaal niet bij grote volksverhuizingen met een gedwongen opname aan de ontvangende kant. Europa kijkt nu tegen een vloed van mensen aan. Een vloed die volgt op een reeds probleemvolle decennia lange instroom van mensen met veelal afwijkende culturen, met andere normen en waarden. Een recept voor een burgeroorlog.
In de laatste grote oorlog op ons continent waren er in het grote geheel eigenlijk maar twee partijen als keuze om voor te vechten. Binnen onze eigen grenzen drie. Je koos voor ‘Oranje’, ook al waren de symbolen ‘m weer gesmeerd. Of je koos voor de NSB of de communisten.
De Oranjes als symbool van de Staat, als ‘vlag’ voor de natie om de gelederen rond te sluiten, hebben in ons land sinds de Tweede Wereldoorlog sterk aan waarde ingeboet. In tegenstelling tot het Britse koningshuis. De Britten blijven behoorlijk verknocht aan hun complexe mix van veelal aristocratische en koninklijke tradities. Dit museum leeft. De ‘pomp’ zit bovendien vol militaire rituelen. De dagelijkse shows van Blues and Royals, Royal Horse Artillery of The Queen’s Guard, om maar wat Guards-achtigen te noemen, zijn springlevende tradities waar de wereld graag mee op de foto wil. Of van wil uitvinden hoe cool onverstoorbaar ze op hun post blijven staan ‘no matter what’, een voorbeeld voor allen.
Alhier hebben we een ‘Oranje’ dat de laatste decennia regelmatig aan landgenoten vraagt om ergens te gaan vechten. Zelf vechten de symbolen al sinds de Tiendaagse Veldtocht niet meer mee. In tegenstelling tot het Britse koningshuis. Koningin Elizabeth’s echtgenoot Prince Philip, Duke of Edinburgh, diende in WOII bij de Royal Navy. Waar hij behoorlijk wat actie zag, en werd ‘mentioned in dispatches’. Ook schuwde hij geen vuile handen, en schepte onder de waterlijn kolen als stoker. De royaal meevechtende traditie werd door een zoon van het tweetal, prins Andrew, vliegend voortgezet boven de Falklands eilanden in 1982. Nadien was het kleinzoon prins Harry die zowel op de grond als in de lucht boven Afghanistan zijn mannetje stond.
Hetzelfde geldt voor de politieke kaste. In tegenstelling tot Westminster telt het Haagse ‘Oranje’ erg weinig ex-militairen, laat staan veteranen. Wat gezien de overvloed aan sociologisch onderlegden en rechtenbul bezitters in deze gelederen geen verbazing wekt. Het maakt de krijgshaftigere Britse politici als groep uiteraard niet minder verantwoordelijk voor het creëren of ‘laten gebeuren’ van de steeds explosievere situatie die is ontstaan door de immigratie- en buitenlandpolitiek.
Wie goed of fout wordt, moet de geschiedenis gaan bepalen. Een geschiedenis die, zeker in de eerste fase na een oorlog, zoals gebruikelijk door de overwinnaar zal worden geschreven.
Dat de islam en haar aanhangers steeds meer als vijandig worden ervaren, is duidelijk. Omdat de minder vreedzamen onder hen lastig zijn te onderscheiden van de vredelievenden, en er zonder gedegen studie geen wijs is te worden over wat leeft binnen de voor ons ondoorgrondelijke en onbegrijpelijke islamitische stromingen, zal elke mohammedaan -of mensen die er uiterlijk op lijken- toenemend als de vijand worden beschouwd. En andersom. Dergelijke uiterlijke (etnische) vijand-indentificatie is van alle tijden en van alle volkeren. Mocht dit als racistisch gegeven worden beschouwd, is het een universeel gegeven.
Als ‘politiek correct’, politiek correct blijft, zullen ze steeds vaker ‘NSB’ers’ worden genoemd. Nu noemen ‘politiek correcten’ hun opponenten niet zelden ‘fascisten’, dus wat dat betreft is zo’n beetje iedereen a priori al fout.
Waar het op aan zal komen is de uiteindelijke keuze die mensen gaan maken als het schieten begint. Geen keuze tussen goed of fout, want elke keuze wordt smerig. De keuzes bestaan uit een kiezen tussen ‘eigen volk’ en ‘ander volk’. Waarbij alles dat islamitisch is (of lijkt), voor ander volk staat.
De bevolking is momenteel zeer verdeeld over de te maken keuze. Veel mensen willen of kunnen zelfs nog niet nadenken over zo’n keuze. Het enige dat de bevolking in toenemende mate bindt, is het afnemende vertrouwen in hun Haagse (en Brusselse) bestuur vol ‘NSB’ers’ en ‘fascisten’. Wat weinig animo oplevert om zich achter dit ‘Oranje’ te scharen. Wat het ‘Oranje’ zelf, inclusief de koninklijken, blijvend of traditioneel elders verblijvend zal kiezen na de eerste schoten, is afwachten.
En ze blijven cool onverstoorbaar. Mits je met je tengels van de hekjes afblijft.
https://youtu.be/koT0vkaz81g
Titelfoto: Buckingham Palace Guards (foto: wiki commons, upload van Adrian Pingstone)
