Op zaterdag 16 januari vond er, in het teken van de gebeurtenissen in Keulen, een actie plaats in Amsterdam. De jongeren van D66, GroenLinks en de SP vroegen hiermee aandacht voor het debat rondom seksueel misbruik. Zowel Lars Benthin als ook Lex Cornelissen schreven er interessante stukjes over. Lars voorziet het imploderen van de westerse beschaving en Lex ziet juist hoop in de ‘liberale generatie’.
Hoewel de titel van het stuk van Cornelissen (Millennial-generatie is niet zo hopeloos als iedereen denkt) hoopvol lijkt, is deze in feite extreem cynisch. Een wereld waar zelfs de jongeren zich niet meer zouden bekommeren over rechtvaardigheid is…dat is pas een teken van het einde van de beschaving!
Op 14 november 2014 stonden duizenden jongeren op het malieveld om te demonstreren tegen (het begin van) de afbraak van een van de meest fundamentele rechten die de Nederlander na jaren van hard werken heeft opgebouwd: het recht op financiële ondersteuning bij het volgen van hoger onderwijs. Het teken van de emancipatie van de arbeidersklasse was de mogelijkheid voor het arbeidersgezin om hun kinderen naar de universiteit te zien gaan. Nu konden ook zij zichzelf verheffen en dus meer sociaal en monetair kapitaal bij elkaar sprokkelen. De economische klasse van de ouders deed er niet meer toe. Gelijkwaardigheid!
Het was dan ook logisch dat de huidige generatie studenten geen zin had in de afbraak van dit verworven recht. De reactie van Minister Bussemaker was echter tekenend: er waren niet zoveel demonstranten dan in haar tijd. Derhalve was de demonstratie ‘niet legitiem’ en ‘bestaat het verzet niet’.
Zoals Bussemaker toen deed, doen bovengenoemde ‘liberalen’ ook in hun artikelen. Het gebrek aan massale demonstraties zoals we die in het verleden zagen moet wel betekenen dat er geen wil is vanuit de jongeren om collectief ten strijde te gaan. ‘De huidige generatie is liberaal’. Carrièretijgers die hun broekriem ophalen, het lekker zelf alleen uit zullen gaan zoeken en allemaal multimiljonair verwachten te worden. Liefst met hun eigen belastingontwijkende en slavenhoudende multinational.
Niets is minder waar. Er heerst een misverstand over hoe de huidige generatie jongeren opereert en al helemaal over hoe de generatie tegenover de huidige wereld staat. Men protesteert misschien minder op straat dan een babyboomer maar tekent wel zeven keer zoveel petities. Men liket, men deelt, men retweet.
Deze generatie wil geen liberale nachtwakerstaat, integendeel. Hoewel opgegroeid in economisch goede tijden zien ook zij dat de race to the bottom is ingezet door kapitalistische krachten. Een middagje jongeren spreken bij de lokale MBO-school maakt dat snel duidelijk: men is bezorgd over de toekomst juist doordat er zoveel wordt afgebroken. School wordt elk jaar duurder, de zorgkosten in het huidige systeem zijn torenhoog, een fatsoenlijke sociale huurwoning is niet meer te krijgen, aan koopwoningen hoef je niet te beginnen en zelfs papa en mama krijgen het krap door de tsunami van bezuinigingen uit Rutte I en Rutte II. De huidige generatie is bezorgd omdat succesvol zijn is al snel geen ambitie meer is maar een vereiste om te overleven.
Vaststellende dat de huidige generatie jongeren zich veel meer bekommert over de stand van zaken dan menig lid van het liberale establishment ooit door zal hebben zien we een wederopstanding van de jongere als actieve burger. Internationaal zagen we honderden protesten door heel de wereld met de Occupy-beweging, waren de jongeren de motor van de Arabische lente, kwam Black Lives Matter op poten in de VS en deden er velen van hen mee in de recente betogingen tegen TTIP. Bernie Sanders zijn campagne wordt voor een groot deel ondersteund door idealistische jongeren die meer willen dan de kruimeltjes van de bourgeoisie. Ondertussen heeft zijn sociaaldemocratische campagne rustig Hilary Clinton ingehaald in de peilingen. Corrupte dictaturen, een schaamteloos discriminerend politieapparaat, ondemocratische verdragen, men pikt het niet meer.
Maar ook in eigen land hebben we de wederopstanding van de sociale jongere als politiek wapen gezien. De Maagdenhuis-protesten zijn een voorbeeld van een switch van de onderdanige student die alle bullshit pikt die de neoliberale bestuurders hem opdringen naar een student die zelf kritisch nadenkt.
Er gebeurde ook iets anders in eigen land: 130.000 jongeren plaatsten een handtekening als steun voor de splinternieuwe jongerenbeweging Young & United. In een jaar tijd heeft Y&U met een klassiek sociaal doel, het afschaffen van het minimumjeugdloon, duizenden jongeren geactiveerd. Ze gingen langs het hoofdkantoren van fastfoodketens, bezochten aandeelhoudersvergaderingen, hebben winkels bezet en deden verder ook ouderwets aan demonstraties om aandacht te vragen voor hun problemen.
Wie met de activisten van Young & United praat kan daarna niets anders dan de toekomst met een goed gevoel tegemoet gaan. Deze jongeren komen uit heel het land, hebben verschillende achtergronden en hadden nog nooit op deze manier aan activisme gedaan. Toch stonden ze heel het jaar door met zelfvertrouwen en verschrikkelijk veel enthousiasme te strijden voor hun rechten.
Dát is de activist van vandaag. De activist van de 21e eeuw en hij leeft, zij leeft.
Zoals hun ouders hen voorgingen, zo strijdt ook de millennial-generatie nu voor het recht op een beter leven. Waarom zouden we dan ook niet gewoon onze bek opentrekken? Fuck het establishment! Fuck hun afkeer voor echte economische verbetering! Fuck het jeugdloon! Fuck de bestuurders!
Hoe zeer sommigen zich namelijk nog proberen te verzetten, de volgende afslag gaat naar links. Hand in hand, zij aan zij. Want het kan niet alleen beter, het moét beter!
Foto: Maarten ‘middenin de samenleving’ Brante
