Twee maanden na de eerste onthullingen op mijn website, en van Elma Verhey bij ThePostOnline, zijn de Nederlandse media wakker geworden. NRC Handelsblad meldde gisteren dat Marjan Sax en Heikelien Verrijn Stuart, bestuursleden en tevens beheerders van de subsidiekraan van Stichting Democratie en Media (SDM), in de afgelopen jaren geld uitdeelden aan projecten waar ze zelf bij betrokken waren. Veel NRC-nieuws stond in november en december al op mijn website en bij ThePostOnline, dat onder meer mijn blogs over de affaire heeft geplaatst naast het onderzoekswerk van Verhey.
In december bood ik bij NRC Handelsblad een opiniestuk aan. Ik baseerde het op een zoektocht door SDM-jaarverslagen en -subsidielijsten uit de periode 2010-2014. Helaas, wegens “nijpend ruimtegebrek” drong mijn artikel niet tot de kolommen door. Bij de afdeling onderzoek van NRC Handelsblad was er nu kennelijk wel tijd en ruimte voor de misstanden bij Democratie en Media. NRC-verslaggever Joep Dohmen bevestigde mijn eerdere conclusies: “Uit een inventarisatie van de sinds 2010 door SDM uitgedeelde subsidies blijkt dat de stichting inderdaad honderdduizenden euro’s heeft gegeven aan organisaties waarbij twee bestuursleden betrokken waren. Het gaat om publiciste Marjan Sax, tot vorig jaar bestuurslid, en journaliste Heikelien Verrijn Stuart, inmiddels lid van de raad van toezicht.”
Dohmen vond overigens ook SDM-steun aan de door Verrijn Stuart bestuurde Nuhanovic Foundation – twee subsidies die ik over het hoofd had gezien. Hilarisch is zijn beschrijving van de gang van zaken als de SDM-commissie moest beslissen over subsidie aan een stichting van een van de leden. Dan ging het Verrijn Stuart even de kamer uit, zodat Sax kon beslissen. Of Sax ging even de kamer uit, zodat Verrijn Stuart de knoop kon doorhakken.
In mijn opiniestuk beschreef ik Democratie en Media als “een speeltuin voor activisten,” met speciale aandacht voor extreemlinkse hobby’s waar de grondleggers van Het Parool niets van moesten hebben. Terwijl SDM zichzelf juist beschouwt als de geestelijke erfgenaam van de Amsterdamse verzetskrant.
De “linkse speeltuin” draait komend weekeinde weer op volle toeren. SDM is een van de financiers van de “New World Summit” (pdf), een conferentie in Utrecht die volgens het in deze kring gebruikelijke Engelse koeterwaals is “dedicated to constructing ‘alternative parliaments’ for stateless political organizations that find themselves excluded from democratic processes.” Centraal staat de autonome Koerdische beweging in de Syrische Rojava-gebieden, langs de grens met Turkije. Deze groepering verzet zich moedig tegen de beulen van ISIS, en moet altijd bedacht zijn op een mes in de rug door het Turkse regime van de islamist Erdogan.
Bleef het maar bij dit sympathieke doel. Helaas hebben de organisatoren van de New World Summit een zeer dubieuze bondgenoot voor de Koerden aangesleept. Een van de aangekondigde spreeksters (30 januari, “response by Leila Khaled”) is Leila Khaled. Deze Palestijnse cultfiguur was deelneemster aan twee vliegtuigkapingen in 1969 en 1970. Zij is lid van het Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP), dat door de Europese Unie nog steeds wordt beschouwd als een terroristische organisatie.
Lang geleden allemaal? Vorig jaar op tournee in Zuid-Afrika beweerde Khaled (geheel in de geest van topambtenaar Yasmina Haifi en rapper Appa) dat ISIS “een zionistische Amerikaanse organisatie” is. Khaled verkondigde ook nog dat “de leiders van Boko Haram nog zionistischer zijn dan de zionisten” en dat “zionisten de hele wereld controleren”. Kortom, allerlei klassieke antisemitische complottheorieën verpakt in een “antizionistisch” jasje. Khaled’s recente uitspraken staan uiteraard niet vermeld in het programma van de New World Summit.
Khaled’s optreden wordt dus mede mogelijk gemaakt (pdf) door Stichting Democratie en Media. Dezelfde stichting subsidieerde vorig jaar de komst van het omstreden Knesset-lid Haneen Zoabi naar een herdenking van de Kristallnacht door voormalige Hamas-knuffelaars. Wonderlijk dat SDM zich nog steeds beroemt op het verzetsverleden van Het Parool, waarin de strijd tegen antisemitisme zo’n grote rol speelde.
