“Constructieve journalistiek als een nieuwe werkwijze. Dat als je over de vluchtelingenstroom in Europa schrijft, je ze niet enkel als slachtoffers van een oorlog neerzet, maar ook als mensen met bepaalde vaardigheden die ze met zich meebrengen. Of als je over de presidentsverkiezingen in de VS schrijft, dat je als journalist niet enkel bezig bent met dit zei of deed die kandidaat in het verleden, maar je je veel meer richt op wat zijn plannen voor de toekomst betekenen.
Critici van de oplossingsgerichte journalistiek – en die zijn er genoeg – stellen dat je als verslaggever vooral de feiten moet weergeven, gewoon het publiek moet vertellen wat er gebeurt.
Over het weergeven van de werkelijkheid zegt ze dit: “Waar de media nu over berichten, ís niet de werkelijkheid. Dat is het uitzonderlijke, het afwijkende. Dat geeft mensen geen realistisch beeld van de wereld. Natuurlijk, vergeet de feiten niet te melden, schrijf op hoeveel vluchtelingen er naar Europa komen. Maar vertel de lezer vervolgens ook: wat nu? (…) Maar schrijf je nadat je iets door je onthullingen hebt afgebroken ook hoe het weer wordt opgebouwd? Bij de constructieve journalistiek is dat een wezenlijk onderdeel.”
In Nederland ziet Gyldensted vooral het online platform De Correspondent als voorbeeld.”
Een Deense (u weet wel, Scandinavië, dat sociaal-democratische wegkijkparadijs met veel pappaverlofdagen en media die constructief niet berichten over criminaliteit door asielzoekers) journaliste (een vrouw ja, duh, waarschijnlijk zijn alle mannelijke journalisten in Denemarken sowieso ‘SEKSISME! en uiteraard verkrachters tot het tegendeel is bewezen) die in Zwolle de ontvankelijke hoofdjes van toch al zo naïeve hbo’ers journalistiek (lol, een hbo-opleiding journalistiek) volstopt met De Correspondentesque laffe, gefeminiseerde, feelgoodonzin die de wereld kapot moet maken met het roze zeepsop van de bellenblaasmachines ‘een stukje beter moet maken’ onder de noemer: ‘constructieve journalistiek’.
Want het is natuurlijk niet de bedoeling dat de journalist zomaar feiten brengt, nee, de journalist moet ook ‘de boel bij elkaar houden’, ‘Wilders niet in de kaart spelen’, het volk vertellen dat ze niet bang mogen moeten zijn, dat alles beter wordt zolang je maar een bakfiets rijdt en windmolens subsidieert en uiteraard dat er niet wordt gestigmatiseerd want dat is kwetsend voor alle special snowflakes.
Dat Boko Haram uit naam van de islam (een religie van vrede en tolerantie!) zo’n beetje heel het Noorden van Nigeria afslacht, martelt, levend verbrandt en als slaven verhandelt, mag de ‘constructieve journalistiek’ alleen vertellen als er ook bij wordt verteld dat het verder FANTASTISCH gaat met de democratisering van Nigeria. Desnoods delen we op Facebook gewoon nog een keer die lauwe, pathetische Tedx-shit van die kale Zweedse professor met zijn cijfertjes die aantonen dat het paradijs bestaat is als iedereen maar D66 stemt.
‘De lezer wil namelijk weten: wat nu?’ Als er 130 mensen worden afgeslacht in Parijs, door mensen die zulks doen uit naam van de religie van vrede en tolerantie, dan wil de lezer vervolgens weten: ‘Hoe voorkomen we dat dit negatief afstraalt op de islam en welke Nijmeegse of Tilburgse hoogleraar sociale psychologie kunnen we nu weer eens bellen om te laten zeggen dat het omvallen van meubels in huis een veel groter risico op om het leven komen vormt dan een terroristische aanslag?’
Constructieve journalistiek: hoe de dwaze crypto-communistische anti-realistische maakbaarheidsidealen van knotjesdragende millennials en geBKBiseerde ‘midden in de maatschappij’ staande fatsoenlijke op Twitter stalkende duocolumnburgers voortaan ook middels journalistieke totaalpropaganda als gif in het vrije Europese individu gepompt moet worden.
De babyboomers in de ivoren torens van de media zullen reeds likkebaardend en verlekkerd in hun handen wrijven. Vlak voor het Grote Uitsterven van de ’68-idealen toch nog die blauwdruk van het paradijs erdoor geramd! Met dank aan de gebrainwashte en daardoor ziel- en inhoudsloze millennialgeneratie (bekend van burn outs wegens keuzestress, coming of age romandebuten, gejammer over geen werk krijgen na een studie sociale wetenschappen en uiteraard het nieuwe feminisme met uitzonderingen voor vrouwenonderdrukking binnen de islam want die is liefde en vrijheid).
Gratis constructieve tip voor alle aankomend ‘constructief journalisten’: vraag subsidie aan bij Stichting Democratie en Media! De kans dat je het krijgt is groot, om niet te zeggen gegarandeerd. Hoe meer subsidie voor de constructieve journalisten, hoe meer commerciële ruimte voor gewoon feitelijke journalisten. De échte journalisten zeg maar.
