Het Nederlandse correspondentendiner is gebaseerd op het Amerikaanse concept. Eén avond mag de president lol trappen zonder vragen van de pers. Een aardige traditie waar de Amerikanen wel weg mee weten. Smoking en avondjurk uit de kast, een paar honderd dollar met de creditcard betalen en op naar een avondje netwerken met de rest van de incrowd. Zelfs Amerikaanse presidenten weten hoe amusement in elkaar steekt.
Woensdagavond werd het Nederlandse correspondentendiner live uitgezonden en zelden heb ik zo’n slecht programma gezien. Het was dan ook heel goedkoop om te maken. De dinergasten, een wonderlijke melange van bekende Nederlanders en heuse journalisten, hadden een fors bedrag neergeteld voor het voorrecht om erbij te horen en gedroegen zich als klapvee, dat dubbel van het lachen applaudisseerde voor elke door twee ingehuurde grappenmakers en ambtenaren verzonnen grapjes van Mark Rutte.
Een tamelijk gênante vertoning. Een boerendorp op zijn zondags: mannen ongemakkelijk in hun gehuurde en slecht zittende smokings, vrouwen in hun leukste jurkje uit de klerenkast.
Wat Mark Rutte niet begrepen had van het Amerikaanse concept is dat het erom gaat dat de hoogste machthebber zichzelf op ingenieuze wijze op de korrel neemt. Zelfspot heet dat. Helaas heeft Rutte daar geen kaas van gegeten. Hij hield het vooral op natrappen van gevallen collega’s. Het bonnetje, Opstelten, Van der Steur; sukkels waar niets meer van te vrezen valt, dus die koppen konden risicoloos rollen.
Als getalenteerd charmeur maakte hij ook nog een paar ongevaarlijke grapjes over bekende mensen in de zaal die glunderend het compliment in ontvangst namen. De speechschrijvende ambtenaren hadden wellicht nog eens goed naar Wim Kan gekeken. Politiek cabaret gaat om namen en rugnummers. Na een kwartiertje nam Rutte de ovatie in ontvangst en kregen we nog een conference van Dolf Janssen, waar weinig om gelachen werd. Het werd allemaal een beetje te serieus.
Gelukkig hadden we ook nog de nazit bij een dolenthousiaste Eva Jinek die de toon aangaf voor het gesprek. Geweldig! Zo onnederlands! Wat een niveau! Blijkbaar stemt ze VVD. Alleen Teun van der Keuken vond het allemaal niks. Als journalist had hij zich erg ongemakkelijk gevoeld tijdens de bijeenkomst. Al dat geslijm en tegen de macht aanschurken vond hij onfatsoenlijk. Ik begrijp zijn argumentatie, maar waarom zat hij er dan ?
Het was een rare avond. Waar ging deze collectieve hysterie nu eigenlijk om? Een kwartiertje door ambtenaren bedachte grapjes voorgedragen door de minister-president en het tweede kwartiertje voor een bekende cabaretier. Dit alles aan elkaar gepraat door de trotse bedenker Twan Huys.
Niks meer, niks minder.
