“Toen ik correspondent in Parijs werd, in 2013, nam ik me voor niet mee te doen aan het bashen van de Fransen. Ik mocht de Galliërs wel, die zich in elk geval nog verzetten tegen de dominantie van het liberalisme. Een staat die zijn burgers probeert te beschermen tegen de grillen van de markt, waarom zou je daar tegen zijn? Ik koesterde zelfs een zekere sympathie voor stakers en demonstranten.
Maar nu ik een tijdje in Frankrijk woon, word ik weer rechtser. Allerlei regelingen waar ik van harte voor ben, blijken averechts uit te pakken. De goede ontslagbescherming bijvoorbeeld: werkgevers zijn uitermate huiverig om mensen aan te nemen, uit angst nooit meer van ze af te komen. Het is een van de redenen voor de hoge werkloosheid.
Wij zijn het volk, zeggen de [Franse] boeren, taxichauffeurs en stakende radioverslaggevers. En de staat moet onze wil uitvoeren, ons beschermen met subsidies, regels en protectie tegen concurrenten uit binnen- en buitenland. De economie interesseert de meeste demonstranten niet. Elke opmerking over de noodzaak het begrotingstekort te reduceren, wordt gepareerd met de dooddoener dat ‘ze het maar weg moeten halen bij de rijken’.
Die politieke manier van denken stuit op de economische realiteit. In een tijdperk van globalisering is de Franse natiestaat niet meer bij machte zijn burgers uit de wind te houden, zeker niet gezien het begrotingstekort en de hoge staatsschuld. De kloof tussen ideaal en praktijk leidt tot een sentiment van abandon – mensen voelen zich ‘in de steek gelaten’ door de staat. Nog maar 13 procent van de Fransen vindt dat de staat ‘mensen zoals ik’ beschermt. Het is bij uitstek een sentiment waarvan het Front National profiteert.
Ik zie ook de voordelen [van een liberale richting]. Een samenleving met meer energie en minder hiërarchie. Contrecoeur moet ik toegeven: van drie jaar Frankrijk ben ik een stuk liberaler geworden.”
Het blijft elke keer weer grappig: linkse naïeve GoedVolkers die worden geconfronteerd met een realiteit waar ze zo lang mogelijk van hebben weggekeken en uiteindelijk moeten toegeven dat al die linkse naïeve idealen, heel gek, niet werken. Want jeetje, zo raar, als je werknemers beschermt tegen ontslag dan blijkt zomaar ineens dat geen werkgever nog mensen wil aannemen! En als je de burger van de wieg tot het graf verzorgt, pampert, verwent en subsidieert dan wordt die burger uiteindelijk een verwende kleuter die weigert ooit nog te veranderen en woest stampvoetend zijn zin doordramt. Wat een verrassing!
Ook de toch heel erg fors linkse Volkskrant-redacteur Peter Giesen werd met deze realiteit geconfronteerd. In het crypto-communistische Frankrijk zag hij hoe boze verwende gesubsidieerde volksmassa’s de complete Franse maatschappij kapotstaakten en elke vooruitgang tegenhielden zodat de Franse staat steeds verder in de afgrond verdwijnt. Oftewel: hoe linkse idealen in de praktijk vernietigende idealen blijken te zijn.
Welkom in de realiteit Peter Giesen. De ontplooiing van je individu en het tevreden gevoel van vrijheid zullen je bevallen. Wil je ons exemplaar van Animal Farm lenen?
