Ondertussen, in de Safe Space, waren alle echte problemen op. Dus named en shamed vrouwenrechtenslachtofferrol-voorvechter Asha ten Broeke maar weer een retailbedrijf (waar veel mensen hun brood verdienen in deze economisch zware tijden).
Het onwaarschijnlijke relaasje maakt melding van een mannelijke en, kennelijk, behulpzame medewerker die voor de kleine meid een paar roze skates uit het schap wil pakken. De jongedame durft van haar levensdagen niet meer toe te geven dat zij van roze houdt, want goed gedrild geeft aan liever blauwe te willen en de speelgoedwinkelmedewerker, die dus de godganse dag strontverwende special snowflakes en hun ouders te woord staat, zou daarvan danig in de war zijn geraakt. Right.
Het zou zomaar kunnen dat het de man, bij verwende blaag nummer 874720 die dag, worst zal wezen of hij/zij/het roze/groene/blauwe skates wil, maar hee, als je je kind als soldaatje in je zelfverzonnen ideologische waanoorlog kan inzetten, schroom niet!
Anyway. De conclusie moet luiden dat deze arme prutser in moreel opzicht gedoemd is te blijven scharrelen in de reeds lang voorbije twintigste eeuw, terwijl moeder en dochter Ten B. hand in hand de 21ste binnenskaten, waar roze voor jongens is en blauw voor meisjes. Heel modern. Toch? Ohneewacht.
