“Maar één onderwerp blijft onaangeroerd: hoe is het mogelijk dat de spektakelvoorstellingen van Roosegaarde ooit zijn weggezet als ‘innovatief’? Waarom kon hij zonder enige tegenspraak in Zomergasten en tal van andere praatprogramma’s naïeve toekomstdromen uiteenzetten tegenover gastheren die bijna in zwijm vielen in de nabijheid van zoveel vermeende genialiteit?
Hoe is het mogelijk dat hij werd uitgeroepen tot kunstenaar van het jaar 2016, en daarmee mensen van het kaliber Marlene Dumas, Iris van Herpen, Marc Mulders en Anton Corbijn passeerde? Waarom sloten beleidsmakers en cultuurdragers hem massaal in de armen, en gaven hem opdrachten waarvan de beste kunstenaars slechts kunnen dromen?
Maar is hij een genie? Een geweldig kunstenaar? Wat zegt het over onze cultuur als de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, de presentator van De Wereld Draait Door, en andere machtige bewonderaars niet bij machte zijn om kitsch te onderscheiden van culturele waarde?”
Alstublieft. Veel typisch Hollandscher wordt het niet meer in de inmiddels langlopende soap ‘Daan Roosegaarde in College Tour‘. Ene Louise Schouwenberg (hoofd masteropleiding Contextual Design van Design Academy Eindhoven) doet niet eens moeite haar frustraties voortkomend uit jaloezie te verbergen en kan ook niet wachten tot Daan Roosegaarde zijn rug naar haar toedraait om er een dolk in te steken. Welnee, hij ligt toch al op de grond, dus hop, steek die dolk er gelijk maar in.
Lekker natrappen en kopschoppen, daar blinken ze toch altijd wel in uit qua gelijkhebberige rancune bij NRC Handelsblad, bekend van feitenkennis en tolerantie. Gewoon heerlijk dat een krant als NRC ook postuum dagen nadat het actueel was nog een haatpodium biedt aan Hollandse rancune van jaloerse middelmatigen, moralistische waarheidsclaimers en zelfbenoemde kunstego’s die altijd wel weten wat kunst is (alles wat zijzelf maken) en wat kitsch is (het werk van anderen).
Met een beetje mazzel wordt dit NRC-artikel cultureel erfgoed, zodat ze over duizend jaar altijd een voorbeeld achter de hand hebben om ‘historische Nederlandse succeshaat’ mee te illustreren.
