Ze komen m’n strot uit, al die lijstjes. Ieder jaar komen er meer. Geen club of er wordt aan die selectie-drang toegegeven. Als ze tenminste al geen ‘ambassadeurs’ hebben rondspringen. Of gegraveerde ‘awards’ uitloven. En die rage varieert van bazigste bazen, voorbeeldigste hoogwaardigheidsbekleders en bekendste vreemdgangers tot wijn-innemers van het jaar, corruptste politici, verstaanbaarste voetballers of weelderigste hockeyvrouwen. Dat doen die clubs niet om de gekozenen te vergulden, maar zichzelf. Ze lijden aan het soort zelfoverschatting dat zelden in de pas loopt met de wereldrangorde van hun websites. Jezelf in de aandacht schreeuwen terwijl je in volgorde de 183 miljoenste in het rijtje bent, lijkt me -zoals we dat zo chique uitdrukken- ‘niet opportuun’.
Wat we bij bedrijven tegenkomen, zien we ook bij individuen met geldings- en manifestatiedrang. En speciaal bij de sectie ‘uitroepers’, van wie er in de wijnwereld nogal wat rondlopen. Hoor je zelf niet tot het legioen blingtorsers dat door glitter-ontbeerders stelselmatig wordt gekleineerd, dan probeer je zelf te promoveren tot ‘uitroeper’.
Nu zeg ik niets ten nadele van degenen die het zich in de polderlandse wijnwereld kunnen veroorloven vanuit persoonlijk ‘prestige’ en op basis van minstens 90% onbesproken gedrag (vlekje mag) iemand wijnbling op te spelden. Maar als we die azijn-wildplassers onder wijncritici mogen geloven, zijn er die maar weinig. Wie ze op één hand telt, komt niet verder dan de derde vinger.
Nee, het gaat mij juist om die ‘categorale’ uitroepers. Lieden die juist van bésproken gedrag zijn. Vaak narcisten met de aandoening van Asperger. Uitsluitend contactwillig als ze er zelf beter van worden. Met een ongezonde dosis minachting voor iedereen die ‘druivensoort’ zegt, in plaats van ‘druivenras’. En die zich desondanks willen onderscheiden als Toe-deler van gezaghebbende Nominaties. Die zijn er intussen meer dan ik binnen de integere gelederen heb zien optreden.
Hoed je voor deze slinkse smiechten. Wie leest welke onuitroeibare ‘charmante’ vrouwen weer eens zijn uitgeroepen tot wijn-‘beauties’ van het jaar, heeft meteen door wie daarachter zit. Dat vrouwvolk doet er dan-hoezeer me dat voor de ‘nominandi’ ook spijt- verstandig aan dat voor doorzichtige kennisgeving aan te nemen. Wanneer ik achter de coulissen hoor welke bubbelfanaat onder het wijnjournaille zich weer heeft laten versieren tijdens zo´n lunch vol stille promotie-diplomatie, kun je er de klok op gelijk zetten dat de gulle schenker dat jaar tot iets wordt uitgeroepen. En op die manier raken de netwerken verknoopt, waarbinnen het hogere wijnvolk opereert ter meerdere materiële eer en glorie van zichzelf.
Neem dus afstand van lijstjes waarmee deze scherts-types je willen lijmen. En mocht je het niet langer volhouden je verdere leven ongenomineerd te moeten slijten, dan maak ik je graag attent op de pas opgerichte Wijnblingbank. Die kan je in noodgevallen tijdelijk voorzien van versierselen, tegen een redelijke huurprijs.
Het bling is afkomstig uit Taiwan maar niet van echt te onderscheiden. Loop je er bij proeverijen en ‘masterclasses’ toch een beetje feestelijk bij. Lijkt mij te verkiezen boven de bezoedeling van argeloos wijnvolk, waaraan quasi-uitroepers zich bezondigen.
Dus: www.wijnblingbank.nl
