Ook dit jaar lukte het pakkenmaker Suit Supply om ophef te veroorzaken met een nieuwe reclamecampagne. Zoals gebruikelijk zijn de hoofdrollen daarin toebedeeld aan mannen in pak en schaars geklede vrouwen. Het is niet te ontkennen (en waarom zou je?): die vrouwen zijn lustobjecten en de situatie is seksistisch want de rollen van man en vrouw zijn niet gelijk.
Één ding was dit jaar een beetje anders dan in voorgaande jaren: het is minder duidelijk wie de bovenliggende partij is. Dat was altijd de man (dankzij dat pak). Deze keer zijn de vrouwen als reuzen afgebeeld en vallen de mannen er als levende speelgoedpoppetjes bij in het niet. In hun koddige speelgoedpakjes van Suit Supply.
Toch waren feministische fundamentalisten niet minder verongelijkt dan anders. Misschien wel meer. Volgens goed fundamentalistisch gebruik schuwen ze geen middel om hun boven elke discussie verheven gelijk kracht bij te zetten. Het gelijk van het ingebeelde slachtoffer. De reclameposters worden met maandverband beplakt, op Facebook is opgeroepen ze weg te sprayen of eroverheen te plassen. En uiteraard zijn er de traditionele doodsbedreigingen op sociale media.
De argumentatie bestaat uit het intrappen van open deuren: dat de campagne van Suit Supply seksistisch is en dat de vrouw wordt geobjectiveerd. Duh! De jihadisten van het feminisme vergeten een essentiële stap: uitleggen wat daar zo verschrikkelijk fout aan is. Ze gaan kennelijk van het dogma uit dat vrouwen per definitie het slachtoffer zijn als er seksisme in het spel is. Hoog tijd om seksisme van zijn slechte naam te bevrijden. Het is niets anders dan discriminatie op grond van sekse. Er is ook positieve discriminatie.
Een voorbeeld van seksisme: seksuele voorkeur! Wie op een vrouw valt en niet op een man (of omgekeerd), discrimineert. Op grond van sekse. Wie een beetje opgewonden wordt van het kijken naar een mooie vrouw (of een man in pak) maakt er een seksueel object van. We zijn allemaal seksisten en we objectiveren allemaal. We maken gewoon gebruik van onze vrijheid. Het meeste seksisme is niet anders dan erkennen van verschillen en er je voordeel mee doen. Suit Supply doet niet anders.
Dan blijft er nog één argument over. Het is waar dat de man in alle voorgaande edities van Suit Supply reclamecampagnes de dominante rol heeft toebedeeld gekregen. Dat hadden ze bij de pakkenmaker niet zelf bedacht. Seks is een rollenspel waarbij een dominante rol van oudsher vaker voor de man was weggelegd. En alle emancipatie ten spijt, lijkt daarin weinig veranderd te zijn. Kennelijk zijn we wat de voortplantingsfuncties betreft meer dier gebleven dan in de leer van het fundamentalistisch feminisme past. Sterker nog, de dominante man in pak die vrouwen weke knieën bezorgt, is zelfs vooral een vrouwenfantasie. Het enorme succes van 50 tinten grijs laat daarvoor weinig ruimte voor twijfel.
Diepgewortelde clichés uit de weg ruimen zou iets te ambitieus kunnen zijn, maar je kan er heerlijk mee spelen. Juist dat hebben Suit Supply en zijn reclamemakers gedaan. In andere jaren hebben ze vol ingezet op de vrouw als lustobject, zo ver over de top dat het zelfspot wordt, dit jaar worden zelfs in beeld de rollen een beetje geweld aangedaan. Verwarrend voor fundamentalisten, die houden van duidelijkheid.
Om te kunnen glimlachen om zo’n foto en je voor te kunnen stellen dat er in het hoofd van een verleidelijke vrouw ook nog een goed stel hersens zit, heb je niets aan tunnelvisie, meer aan relativeringsvermogen en niet te vergeten gevoel voor humor. Dat zijn nou net geen eigenschappen die veel voorkomen in het radicaal feministische actiewezen.
Radicale moslims hebben zichzelf benoemd tot de belangenbehartigers op aarde van de profeet Mohammed (vrede zij met hem). Wie het waagt iets over hem te zeggen, te schrijven of te tekenen wat hun niet bevalt, is zijn leven niet zeker. Radicale feministen zijn de zelfbenoemde hoeders van de eer van de vrouw. Wie het waagt een vrouw, ook al is het er maar een, neer te zetten als lustobject, krijgt met hun toorn te maken.
In werkelijkheid zijn er in het publieke domein maar zelden plaatjes te zien zoals die van de Suit Supply reclamecampagne. Dat zijn de krenten uit de pap. Op tv wemelt het van presentatrices, vrouwelijke ministers en vrouwelijke deskundigen in mantelpakjes, jurkjes en spijkerbroeken. En vrouwelijke sporters in sportkleding. Toegegeven, ook zij laten meestal meer van hun lichaam zien dan mannen. Laten we dat nu eens positief seksisme noemen.
Eigenlijk zouden mannen het niet op zich moeten laten zitten. Want laten we het nog even hebben over de objectificatie van de man. Is gelijkgesteld worden aan je pak, met alle connotaties van dien, beter dan beoordeeld te worden op je lijf?
