Mervyn King, de uitgesproken ex-president van de Bank of England, beschuldigt de EU ervan een groot deel van de economische problemen in Europa, vooral in de periferie, opzettelijk te hebben veroorzaakt.
Lord King KG, zoals hij zich tegenwoordig mag noemen, doet het weer. Of hij nu een briljante populist is, of een machtige man die gewoon beter dan zijn gelijken de stemming onder het volk aanvoelt en ventileert, deze keer moet ‘Brussel’ het ontgelden.
Tijdens een boekpresentatie aan de London School of Economics heeft Mervyn King zijn verbijstering uitgesproken over de toestand in Griekenland. Hij zei nooit verwacht te hebben dat een geïndustrialiseerd land in de 21ste eeuw in een ernstiger situatie zou kunnen terechtkomen dan de Verenigde Staten tijdens de Grote Depressie van de jaren dertig.
Toch is dat volgens hem gebeurd en dat is vooral te wijten aan de Europese Unie, die min of meer unilateraal eist dat Griekenland en andere eurolanden hun uitgaven saneren, zonder de effecten daarvan op één of andere manier te compenseren. Volgens Lord King is de enige uitweg voor deze landen om uit de eurozone te stappen en hun voormalige valuta te herintroduceren. “Alleen op die manier kunnen dergelijke landen de weg terugvinden naar economische groei en volledige werkgelegenheid.”
King voegt daaraan toe dat de publieke verontwaardiging over het Brusselse economische beleid (hij doelt niet alleen op perifere landen als Griekenland, maar op de hele Unie) eerder zal leiden tot desintegratie van de eurozone, dan tot een ever-closer currency union.
Of het allemaal waar is wat Lord King beweert, valt te bezien. Afgezien daarvan is het interessant hoe King zich heeft ontwikkeld als criticaster van dove elites. Toen de bankenbubbel barste in 2008 was King de eerste die banken immoreel gedrag verweet, hen toebeet dat ze ‘winsten voor klanten’ hadden gesteld. Zeker, hij was zelf niet zonder fouten (King was al sinds 2003 president van de Bank of England), maar hij gaf de bankenwereld in 2012 nog een veeg uit de pan over hun totaal autistische onbegrip voor de woede onder het volk. Banken begrepen volgens King gewoon niet dat gewone burgers woest zijn over bailouts en het hervatten van de oude mores waarbij winstmaken tegen veel te grote risico’s weer geaccepteerd is.
Nu doet King hetzelfde tegenover de EU-elites, de Europese Commissie voorop. Feitelijk zegt hij: jullie horen het niet omdat jullie het niet willen horen, maar de onvrede over ‘Europa’ is inmiddels meer dan onvrede, het is in bijvoorbeeld Griekenland omgeslagen in haat. Iets vergelijkbaars geldt in Ierland en Spanje, waar regeringen die de orders uit Brussel uitvoeren, niet meer herkozen worden. De Europese Commissie maakt de regeringen die zij haar wil oplegt, onverkiesbaar. De reflex bij de banken was: we moeten beter gedienstigheid acteren. In Brussel is die reflex nog altijd: we moeten het beter uitleggen. Dat gaat een keer fout.
