Natúúrlijk bezit Sir Elton John werk van Grayson Perry. Na het winnen van de prestigieuze Turner Prize sta je in kunstminnend Engeland algauw in hoog aanzien bij celebrities. En je kunt je best iets voorstellen bij de flamboyante popster en de bonte kermis die Grayson Perry heet. De kunstenaar is er eentje van het ambacht, van ouderwets vakwerk met blote handen. De vaas van keramiek die bij Elton John thuis staat, is in het Bonnefantenmuseum onderdeel van een grote overzichtstentoonstelling.
Grayson Perry (1960) verdeelt zijn uiterst kleurrijke beelden over materiaal dat door de moderne kunst lange tijd met de nek werd aangekeken. Vazen! Wandtapijten! Keramiek! Kleding! Tot voor kort waren het bijna scheldwoorden. Perry werkt dus met benodigdheden die normaal gesproken worden geassocieerd met populaire cultuur. En populaire cultuur wil natuurlijk graag behagen, maar dan zijn we bij Perry mooi aan het verkeerde adres. De thema’s in zijn werk liegen er namelijk niet om: identiteit, religie, mondiale conflicten, klassensysteem, mannelijkheid. Om er maar eens paar te noemen. Omdat zijn afbeeldingen een scherp contrast vormen met het genoemde materiaal, krijgt zijn kunst net die extra esthetische meerwaarde. Andere bijkomstige troef is dat hierdoor zijn immer actuele engagement plaatsvindt zonder opgeheven vingertje.
Perry mag bovendien graag de spot drijven met de boven ons gestelden. Op een geldbiljet van tien pond in de vorm van een wandtapijt staat Queen Elizabeth afgebeeld zoals de Britten haar volgens Perry het liefst zien; als “je tante”. Of neem het symbool van de stoere biker. Perry heeft een motorvoertuig voorzien van kleuren en details met een hoog kitschgehalte. De benzinetank siert aan weerskanten geen afbeeldingen van weelderige dames, maar de woorden ‘humility’ en ‘patience’. Op de passagierszit een minivitrine met het knuffelbeertje uit zijn kindertijd.
Het Bonnefantenmuseum toont misschien wel het meest opzienbarende deel uit het oeuvre van Perry. Of van diens alter ego, verkleed als vrouw. Tijdens de perspreview komt de kunstenaar doodgemoedereerd aangelopen als de wandelende knalfuif Claire. Opvallend is het schoeisel; een soort orthopedische kistjes met plateauzolen van twintig centimeter. Perry zelf leidt overigens een betrekkelijk normaal gezinsbestaan; hij is getrouwd, met een psychotherapeute.
Wie door het fraaie Sketchbooks bladert, ziet hoe de schetsen van de excentrieke kunstenaar leiden tot de uiteindelijke wandkleden en andere kunstwerken, die al dan niet verwijzen naar beelden uit de mythologie. In de enorme tapijten dartelen teksten en figuurtjes over elkaar als een hedendaagse equivalent op de satirische doeken van Jheronimus Bosch. Door de kakelbonte details heb je alleen al om één tapijt in je op te nemen een half uur nodig. Het ontwerp voor de ‘doeken’, die je niet even thuis aan de muur hangt zo groot zijn ze, bedenkt Perry via zijn computer, waarna ze bij een gespecialiseerde weverij uit België er als wandtapijten ‘uitrollen’. Je komt ogen tekort en voelt je al snel nietig wanneer je er tegenover of onder staat.
Bij alles wat Perry doet blijft zijn beeldenallegorie lichtvoetig, sarcastisch en vol (zwarte) humor. Dat de kunstenaar niet door bijt maakt zijn werk juist krachtig en geloofwaardig. Zo blijven er genoeg prikkels over om de toeschouwer te overtuigen van het engagement in het duizelingwekkende universum van de Engelsman. Hold Your Beliefs Lightly luidt de titel van de tentoonstelling. Voor meerdere uitleg vatbaar, maar daarom niet minder spectaculair.
Grayson Perry – Hold Your Beliefs Lightly (Bonnefantenmuseum, Maastricht, t/m 5 juni 2016)
