Terwijl op het scherm het nieuws zich ontvouwde van de volgende gevallen Moszkowicz, keek ik naar de opname van de ondergang van de familie in dramaserie De Maatschap.Was vroeger de realiteit een inspiratiebron voor fictie, ze kwamen dichter bijeen. Soms vallen ze samen, niet zelden volgt de realiteit de fantasie. Zo is er dezer dagen de geliefde vergelijking tussen de opkomst van Donald Trump en het opklimmen tot Amerikaans president door Frank Underwoord in House of Cards. Zaterdag nog door Bert Wagendorp.
Nieuw is het verschijnsel van de hallucinatie voor weinigen: slecht gedronken heeft iedereen wel eens. M’n verslaggeving van de opstand in Boekarest rond de kerst in 1989 scheepte me als gevolg van de schietpartijen en afrekeningen aldaar kortstondig op met wat tegenwoordig PTSS schijn te heten: zwetend wakker worden van rond fluitende kogels.
Maar het kon nog gekker; terwijl ik met m’n jongste dochter ging kijken naar de opnames van een episode van de Vpro-serie De Maatschap over de teloorgang van de advocatenfamilie Meyer (Moszkowicz), verscheen op m’n mobiel het NRC-bericht van de val van David Moszkowicz als advocaat van hand van Marcel Haenen.
Twee krullenbollen van de familie speelden hun scènes met de nodige auto’s waaronder uiteraard een Ashton Martin. (filmpje). Op bovenstaande foto loopt één van de broers in de Maatschap de duinen in op weg naar de zee. Wordt er zelfmoord gesuggereerd?
Het script is geheim, tekst bij de opnames van productiemaatschappij Dutch Mountain Film was op afstand niet te verstaan. En “elke gelijkenis berust op toeval” uiteraard.
Maar wat doen scenarioschrijvers Hein Schütz en Alma Popeyus en regisseur Michiel van Jaarsveld met De Maatschap als de realiteit hun fictie vooruit snelt vóór de uitzending door de Vpro aanstaand najaar?
Na David (1950), Robert (1953) en Bram (1960) is enkel Max jr. (1955) nog advocaat. Ze leven gelukkig nog. David en Max leiden de maatschap in Maastricht en kleinzoon Yehudi Moszkowicz (van Robert) probeert in Utrecht de door zijn pa en ooms besmeurde naam van opa Max in ere te herstellen.
De getourmenteerde Max Moszkowicz zelf maakt het na zijn beroerte godzijdank niet meer van nabij mee. Al wist hij zelf als mr. Raab in De Telegraaf ook feit en fictie perfect te regisseren.
