In Nederland zijn vrouwen baas in eigen buik. Zij bepalen –met dank aan anticonceptie- of ze zwanger willen worden. En als ze desondanks ongewenst zwanger raken, dan hebben ze de mogelijkheid om abortus te plegen. Volledig legaal, niet in schimmige achterkamertjes onder onveilige omstandigheden. Een verworven recht om trots op te zijn. Sterker nog, er vaart een Nederlandse boot over de wereld om dit recht in andere landen te bepleiten. Er zit echter een fundamentele ongelijkheid in onze abortuswetgeving.
Als een man zich geconfronteerd ziet met een hem ongewenste zwangerschap die de vrouw in kwestie van plan is door te zetten, dan zit hij vast aan 18 jaar alimentatieplicht. Hij kan zich daar niet aan onttrekken.
Niemand wil tornen aan het recht van vrouwen om baas te zijn over hun eigen lichaam. En terecht. Een ‘echte’ abortus is dus nooit af te dwingen tegen de wil van de vrouw in, net zo goed als het voortzetten van een ongewenste zwangerschap niet verplicht kan worden. Maar dan moet je niet vervolgens wel je hand op gaan houden voor alimentatie. Bij volwassen keuzes horen ook volwassen verplichtingen.
Een vrouw heeft het recht er voor te kiezen een zwangerschap door te zetten (of af te breken) ongeacht de wens van de betrokken man. Laat die keuze dan ook daadwerkelijk de verantwoordelijkheid van die vrouw zijn. Maak het mannen mogelijk om vast te laten leggen dat voor hen een zwangerschap ongewenst is: een papieren abortus.
Dit manco in de wet is ook herkend door de jongerenafdeling van de Zweedse Liberale Partij, (LUF Väst) en zij bepleiten een soortgelijke reparatie waarbij mannen tot de 18e week een ‘wettelijke abortus’ zouden moeten kunnen plegen. Een grens die samenvalt met de Zweedse termijn waarop een zwangerschap in Zweden afgebroken mag worden.
Een gedetailleerde uitwerking zal nader bekeken moeten worden door juristen en andere deskundigen. Welke termijn zou je hiervoor in Nederland moeten aanhouden? De levensvatbaarheidsgrens van 24 weken of eerder? Waar moet je dit precies moet laten vastleggen? Bij de notaris? De rechtbank? En wat doe je met vrouwen die een man niet op de hoogte stellen van een zwangerschap, tot deze termijn voorbij is?
Mij gaat het om het échte gelijkheid tussen mannen en vrouwen in plaats van salonfeminisme, waarbij vrouwen wel het récht eisen om baas in eigen buik te mogen zijn, maar niet de verantwoordelijkheid willen die bij dergelijke keuzes hoort.
