“This is a song about my journey from here to hell… and back.” De mannen van de Zweedse band The Coffinshakers omschrijven hun muziek als horror country, een genre waarin invloeden vanuit de Amerikaanse country en rockabilly worden vermengd met klassieke horrorverhalen, van vampieren tot geesten, tot weerwolven en romantische lamentaties over verloren geliefden – weliswaar in een donker jasje – het zit er allemaal in.
Ze bestaan ondertussen al sinds 1995. Echt actief zijn ze echter pas sinds 2007, toen ze tekenden bij een fatsoenlijke platenmaatschappij en de songwriting-sappen daadwerkelijk begonnen te vloeien. Ondertussen zijn we een paar albums en een aantal zeer sporadische tours verder. Dit is een band die amper optreedt, al dat zou je absoluut niet zeggen; ze vervelen geen seconde.
Het is alweer in 2014 dat de band voor het laatst een plaat heeft uitgebracht. Dark Wings Over the World is een heerlijke plaat vol duistere thematiek – aan weerwolven en vampieren geen gebrek – en country en rock ’n roll invloeden. Als Johnny Cash geobsedeerd was geweest door ouderwetse horrorfilms dan had dat zich vertaald naar deze muziek. The Coffinshakers speelden een aangename afwisseling van nummers en waren niet bang om ook nummers aan te roeren met een wat langzamer tempo. Ze doen dat ongelofelijk goed en trekken de bezoekers op die manier het concert in.
Er gebeurt ondertussen niet veel op het podium, maar toch kan je niet ophouden met kijken en genieten. Misschien wel het intrigerendste aan The Coffinshakers is dat ze zelden optreden. Je zou dan verwachten dat ze ook niet zo goed om kunnen gaan met het geboeid houden van een publiek, maar van die verwachting wordt juist het tegendeel ingelost. Op de een of andere manier is hun statische performance fascinerend om te bekijken, vooral ook omdat hun zanger – Rob Coffinshaker – daar juist het tegendeel van vormt en wel rondloopt op het podium en daarnaast in zijn mimiek en bewegingen erg expressief is.
Zijn bewegen doet hier en daar erg denken aan ouderwetse filmvertolkingen van Dracula en andere horrorfiguren en dat is natuurlijk ook precies wat hij beoogt; het past namelijk perfect bij de inhoud van de nummers die gespeeld worden.
De hele show klopt, van de lichtshow, waarbij het podium rood oplichtte op precies de juiste momenten, tot de volgorde waarin de songs worden gespeeld, tot hun performance. Enig minpunt vormt de afstelling van het geluid bij poppodium ’t Beest. Het duurde helaas enige nummers voor de afstelling optimaal was en de muziek werkelijk tot zijn recht kwam. Dat is ronduit zonde te noemen, maar het heeft de pret niet mogen drukken. Bij The Coffinshakers is het genoeg om aanwezig te zijn en je door hen mee te laten nemen op reis door een duister fantasieland. Genieten zal je sowieso.
Titelafbeelding: Dark Rollin’ Skies promo video
