Een ongeluk met de tourbus nabij het Engelse Bath maakte in 2012 een abrupt einde aan de Europese tour van Amerikaanse heavy-metal band Baroness. Vocalist en oerlid John Baizley brak een arm en verloor bijna een been, terwijl bassist Matt Maggioni en drummer Allen Blickle na serieuze verwondingen aan de ruggenwervel zelfs noodgedwongen uit de band stapten. De volgende maanden stonden in het teken van revalideren en dat zorgde uiteindelijk voor een wat meer toegankelijk geluid.
Wat heet: met vierde plaat Purple op zak weet de band als viertal de Utrechtse De Helling uit te verkopen. Nog nooit was Baroness zo groot in Nederland. De heren trappen af met Kerosine, door z’n Mastodon-invloeden juist weer een van de minder toegankelijke nieuwe nummers. De setlist staat logischerwijs in het teken van de nieuwe plaat en het is klassieker in wording Shock Me wat er de eerste helft van de reguliere set boven uitsteekt.
Daarna gaat het gas er iets meer op en schroeven de heren het tempo op. Dat zorgt echter ook voor wat moeilijkere momenten: zo lijkt de band halverwege de show last te hebben van het “Grote stappen gauw thuis-syndroom”. Grootste symptoom hiervan is het overhaast spelen van de nummers en de ergste bijwerking is een vals klinkende vocalist. Gelukkig heeft de band hier slechts anderhalf nummer last van en herpakt het zich dus snel.
Uw recensent van dienst noemde de laatste plaat van Baroness “toegankelijker” en dit zorgt er mede voor dat de band het musiceren op hoog niveau behoorlijk lang volhoudt. Want dat we hier met een live-act van de buitencategorie te maken hebben staat buiten kijf. Absolute hoogtepunt van het optreden is echter de toegift met oudje Isak (van debuutplaat The Red Album) en het meezingbare March To The Sea. De site van Tivoli De Helling noemt de band “De missing link tussen Pink Floyd en Queens of the Stone Age” en wikipedia heeft liefst vier termen nodig om de sound een beetje te duiden, maar “meesterlijke liveband” dekt de lading meer dan genoeg.
