Het is een zonnige zaterdagochtend in Hilversum. Het contrast tussen de koopjesdrukte bij V&D en de rust op Kerkdriel is veelzeggend. Hier staat deze ochtend de campagnebus van GeenPeil. Hilversum is de eerste plaats waar medewerkers van GeenStijl langsrijden om te flyeren en vrijwilligers te enthousiasmeren. Er zijn opvallend weinig mensen. Laten we denken dat het nog vroeg is en GeenPeil op een onaantrekkelijke plek staat: helemaal aan het einde van een lange winkelstraat.
Hier moet je vooral heengaan om Jan Roos of René van Leeuwen in het echt te zien, want verder is er eigenlijk niets te doen. Er staan twee sta-tafels, een met folders en een met paaseieren en stroopwafels. Erg spraakzaam is het GeenStijl-personeel niet. Jan Roos kan uw verslaggever “al van een afstand ruiken” en een redacteur “is er wel klaar mee”. Die uitspraak gaat dus niet over de campagne, maar over uw verslaggever en zijn stukjes. Allemaal te kritisch.
Een vrijwilligster staat met een “neutrale folder” om “de opkomst te verhogen”. Deze vermeldt “vijf feiten” waaronder: “Oekraïne lijdt onder corruptie, oligarchie en een gewapende strijd. Op 6 april stemt Nederland over de keus tussen wegblijven of ingrijpen”. Langdurige wetgevende processen zijn volgens GeenPeil dus hetzelfde als ingrijpen. De connotatie van dat woord is natuurlijk een hele andere dan een bureaucratisch c.q. politiek proces. Maar verder blijft de folder neutraal: een verdrag bevordert handel maar is daarvoor niet noodzakelijk en er is bij het referendum een kans EU-politiek te beïnvloeden.
De nee-folder heeft zes argumenten en de neutrale vijf. De nee-folder meldt: “Oekraïne is een land in burgeroorlog waar gewapende fascistische milities door de straten marcheren. Stem op 6 april tegen open grenzen met een oorlogsland.” Maar open grenzen komen er met het verdrag helemaal niet. “Visumliberalisatie is niet hetzelfde als open grenzen”, houd ik de vrijwilligster voor. “Dat is campagne”, zegt ze. Er komt geen antwoord op de vraag waarom de burger die serieus genomen moet worden het woord “visumliberalisatie” niet kan begrijpen.
Omdat MH17 werkelijk niets met het referendum te maken heeft, vermeldt de nee-folder nog even dat Oekraïne weigert de “primaire radarbeelden” af te staan. “De EU en de NAVO spelen een levensgevaarlijk spel met Oekraïne”, meldt de nee-folder bovendien, terwijl het natuurlijk ook geen NAVO-verdrag betreft, wederom het beeld versterkend dat het verdrag oorlog gaat veroorzaken. Militair ingrijpen en diplomatie betekenen bij GeenPeil hetzelfde. Het zal “de campagne” wel zijn.
Een vrijwilliger meldt vol trots dat GeenPeil drie folders heeft: voor, tegen en neutraal. Uw verslaggever wil de voor-folder graag zien. Die liggen echter nergens. “Zijn er ook ja-folders?” vraag ik de redacteur. “Ja, die zijn er”. De verklaring waarom deze nergens te vinden zijn is dat alle folders in dezelfde dozen zitten en dat je aan de buitenkant niet kunt zien welke folders in welke doos zitten. Er liggen namelijk “erg veel dozen in de bus”.
Dit jaar doet Chris Aalberts onder de titel Bruslog – Brusselse logica – verslag van Europese politiek in Brussel, in Den Haag en in het land. Chris is momenteel op zoek naar Nederlanders in Brussel.
