Hallo lezertjes (m/v/weet niet/geen mening)! Welkom in de Safe Space. Graag bij het voorstelrondje even aangeven met welk gender je wil worden aangesproken, blanken op de vloer plaatsnemen want jullie hebben een koloniale ereschuld en geen agency bovendien, en wat u ook doet: handopsteken en hoofdschudden is triggering gedrag en derhalve verboden.
Okee, vandaag is het eerste punt, hoe kan het ook anders, racisme. Wat zien we hier?
So this is how you treat our black girls? As armrests? @GapKids pic.twitter.com/IXDda46DzK
— BUTTERMILK TIDDY GAL (@proheaux) April 3, 2016
Wie ‘spelende kinderen’ denkt of ‘kekke outfitjes’: u bent AF. Deze abjecte foto is namelijk net zo racistisch als een slavenhoudend KKK-lid met Zwarte Piet-schmink op. Ja, er staat voor de diversiteit een zwart kindje op, maar dit schiet natuurlijk niet op, white supremacy-technisch. Want wat mag het zwarte meisje weer doen? Juist. Blanken schragen. Met haar hoofd. Echt hoor, je kan het kind net zo goed fotograferen terwijl ze de katoen voor haar GAP-shirtje aan het plukken is.
Gelukkig dat modeconcern GAP subiet zwicht voor de ophef en heeft aangekondigd de foto terug te trekken, ook nu duidelijk is dat de Hoofdsteunkleuter en de Lynchende Leunkoter adoptiefzusjes van elkaar zijn.
Mooi, opgelost, volgende Sociale Onrecht: haatbananen. Op de campus SafeSpace van de University of Warwick in het Verenigd Koninkrijk werd een tros bananen aangetroffen waarop een fruitmisbruikende racist de woorden ‘monkey’ en ’nigga’ had geklad. Het is de meest beschaafde hate crime ever, keurig het controversiële N-woord in gangstarap-stijl spellen getuigt van een zekere fijnbesnaardheid. Of van een hoax, maar dit gefundenes Fressen laten social justice warriors (SJW, lelijk onzijdig persoon met gezichtspiercings en een tumblr- of twitteraccount) zich niet zomaar ontglippen.
De vinder van het strange fruit, Faramade Ifaturoti, claimt zeer getraumatiseerd te zijn en hekelt Warwick University voor haar diepracistische cultuur. Gelukkig maakte zij eerst een hele hoop stampei op social media alvorens met functionarissen van de school zelf in contact te treden en een constructieve oplossing te zoeken voor het voorkomen van dergelijke kwetsende fruitlatingen.
De kwestie wordt nu aangegrepen om het curriculum van de universiteit ‘minder Eurocentrisch en minder gebaseerd op witte, mannelijke CIS-ervaringen’ te maken. CIS is de social justice warrior-term voor ‘iemand die zich identificeert met het geslacht waarmee hij geboren is’, oftewel: de standaard hij/zij, voor alle uitzonderingen op die overgrote meerderheid hebben we termen als ‘transgender’ of ‘transseksueel’ maar zulke mensen apart labelen en manmannen en vrouwvrouwen niet is, ja komt u maar, kwetsend. Heel juist.
Tot slot verse policor van eigen bodem. De Universiteit Leiden stelde onlangs gebedsruimtes en ‘diversity officers’ in, hetgeen promovendus aldaar Geerten Waling inspireerde tot het schrijven van een betoog tégen het inrichten van dergelijke Safe Spaces voor fantasievriendjes aan een wetenschappelijk instituut. Nou is het sowieso niet de bedoeling dat witte mannen een mening hebben want zij hebben white privilege en misbruiken die om iedereen helemaal de moeder (biologisch, adoptief, stief, vroeger vader) te onderdrukken. Maar Waling maakt in zijn artikel ook nog zomaar gebruik van ironie en humor.
En humor is super gemeen als het over alles behalve blanke mannen gaat, dat weten we best. En dan toch doen he. Dat pikten ze dus niet, de Leidse SJW’s Aniek Smit en Bram Hoonhout kwamen vandaag bikkelhard uit de hoek met een tegenstuk waarin zij stellen dat zomaar diversiteitsfunctionarissen belachelijk maken helemaal niet mág. Ook zijn er wat alinea’s gewijd aan het heel hard huilen over het feit dat vrouwen zonder zijwieltjes en quota er niet in slagen academische topposities te bereiken, dingen waar de heer Waling dus zomaar ‘grapjes’ over maakt met ‘ironie’. Zij ronden de aanval meesterlijk en geheel volgens het SJW-handboek af met een messcherpe snoekduik VOL in de slachtofferrol: door humor te gebruiken “ontneemt (Waling) echter het podium voor wie zich voor andermans mensenrechten (sinds wanneer is dat een vies woord?) wil inzetten.”
Zien jullie nou wel, lieve mensen, hoe humor gewoon linea recta leidt tot het kapotmaken van mensenrechten?
De moraalvingerwapper van dit verhaal: negers zijn niet om op te leunen, bananen zijn niet om op te schrijven, en universiteiten zijn niet om er te leren. Opdat wij ons altijd, overal veilig, on-gekwetst, niet wit-CIS-normatief en BESLIST zonder sarcasme, ironie en humor kunnen omringen met bloemen, confetti, panfluitmuziek en metersdik bubbeltjesplastic. En nee, daar kun je niet in ademen maar het voelt wel heel veilig.
Iemand nog een stukje safespace-cake?
