Jacob Eikelboom (42, hbo-docent Nederlands), werkt al 15 jaar in het Amsterdamse onderwijs en werd drie jaar geleden gekozen tot Docent van het Jaar. Trouw interviewde hem over zijn werk, zijn twijfels en het ‘monster’ dat ‘uit eindeloos respect voor allerlei culturen’ is gecreëerd.
Enkele BAM-quotes:
Hij kon niet tegen leerlingen die de westerse, vrije manier van leven aanvochten op zijn openbare onderwijsinstelling, de Hogeschool van Amsterdam, waar hij sinds acht jaar doceerde.
Jacob kende de discussies met collega’s inmiddels als geen ander. Zoals die over een gebedsruimte op zijn hogeschool, waar een groepje orthodoxe moslimstudenten op bleef aandringen.
“De tijden veranderen, verander mee…”
-“Op Schiphol hebben ze die ook, en wat dacht je van ziekenhuizen, maak je niet zo druk. Wees een beetje soepel. Geef ze die ruimte gewoon.”-“Dat zijn commerciële instellingen, daar verdienen ze aan hun reizigers en patiënten. Die moet je op alle mogelijke manieren in de watten leggen en faciliteren. Dan komen ze terug. Deze school waarop ik werk, komt voort uit een geschiedenis. Laat ze naar de christelijke hogeschool in Ede gaan, of naar de VU, daar staan ze open voor alle religies.”
-“De tijden veranderen, verander mee…”
-“Nee, dit is een onderwijsinstelling waar de menselijke ontwikkeling centraal staat en die van oudsher a-religieus is.”
Over de opvatting van zijn leerlingen van vrije meningsuiting:
In de vijftien jaar dat hij nu lesgeeft, heeft Jacob zijn leerlingen steeds gestimuleerd hun gedachten en opvattingen te verwoorden. De meningen vliegen om zijn oren, steevast gevolgd door: ‘Dat mag ik toch vinden? Ik mag toch zeggen wat ik wil? Daar heb ik recht op.’ Jacob wordt er wanhopig van, want het lukt bijna niet meer om jongeren met elkaar in gesprek te laten gaan. “Meer dan goedkope meningen zijn het vaak niet. We hebben een monster gecreëerd”, meent hij. “En ik heb er zelf aan bijgedragen, uit eindeloos respect voor allerlei culturen. Nu verfoei ik het.”
Over het virulente antisemitisme onder de schooljeugd:
Jacob begrijpt wel meer niet. “Waarom zou je als je hier in Nederland woont, een leuke studie doet, een leuk baantje bij de AH hebt, verliefd bent op een meisje in je straat, je bezighouden met iets als ‘het antizionisme’, zoals veel Marokkanen?” Een modieus woord voor antisemitisme, weet Jacob. “Waar haal je het vandaan? En als je zo betrokken bent bij mensen in Gaza, waarom ga je geen geld voor ze ophalen, er vrijwilligerswerk doen, waarom preek je op school de haat die je in de moskee hoort of op internet? Waarom ga je als Turkse of Marokkaanse broer voor het gebouw van de Hogeschool van Amsterdam lopen om je zus in de gaten houden die op school een vriendje heeft?”
U begrijpt dat docenten die dit soort waarheden spreken, natuurlijk hun baan en aanzien niet meer zeker zijn in policor Amsterdam. Wij danken hem voor zijn moed om desondanks een ontluisterend boekje open te doen vanuit zijn persoonlijke ervaringen in het multiculturele onderwijs en wij adviseren u met klem het hele interview hier te lezen.
