Is ook niet leuk, voor gendergeobsedeerde gleuventurvers: wie zo de wereldgeschiedenis eens overziet, komt in cruciale rollen vooral mannen tegen. Keizers, politici, krijgsheren, wetenschappers, kunstenaars, legendarische helden en schurken; meestal waren dit mannen. Komt door het patriarchaat en vrouwen werden kort gehouden en weeeeh, bler, jank, we weten het meisjes. Geeft niks, aangezien we nu sinds een jaar of vijftig aan emancipatie doen zullen we zien dat de sleutelfiguren in de geschiedenis allengs vaker vrouw zullen zijn.
Over honderd jaar zal bij een terugblik op deze eeuw de vrouw beter vertegenwoordigd zijn. Althans. In de Westerse geschiedenis, niet in de islamitische wereld. En ehm, althans. Als vrouwen niet allemaal blijven parttimen, zachtesectorbaantjes kiezen en/of zich druk blijven maken om superduper-gemene ongelijkheid in het verleden.
Zoals deze vrouwelijke geschiedenisprofessoren, die compleet uit hun panty knallen omdat het NRC in een geschiedenis-bijlage had verzuimd voldoende vrouwen op te nemen. Eerst is er het plichtmatige opsommen van hoe schandalig weinig en hoe schandalig stereotyp vrouwen in de bijlage staan. Waarna een uiterst amusante jammerklacht volgt. Want ja, de professorinnen snappen zelf ook wel dat aan historische feiten weinig te veranderen valt, en dat vrouwen in de wereldgeschiedenis nou eenmaal veel minder en ook veel marginaler een rol hebben gespeeld dan mannen.
Maar laat het maar aan de moderne historicae over om hun wetenschap te politiseren tot een sociaal-wenselijk denkraam waarin we gewoon anders naar de geschiedenis moeten kijken! Dit noemen zij: “de vernieuwingen die het historisch onderzoek sinds de jaren 1980 heeft ondergaan.” Lees: het koste wat kost framen, vervormen, politiseren en interpreteren van historische feiten totdat ze beter aansluiten bij het wensdenken van verongelijkte vrouwen.
Het is vandaag de dag niet meer mogelijk om het over geschiedschrijving te hebben zonder daarbij te denken aan de geschiedenis van het dagelijkse leven van ‘gewone mensen’ op basis van mondelinge bronnen, visuele en materiële cultuur, aan de geschiedenis van religie, van de veranderende verhoudingen tussen mannen en vrouwen, koloniale geschiedenis, migratie en slavernij, of aan de geschiedenis van de strijd voor sociale rechtvaardigheid en het ontstaan van wereldomspannende structuren van ongelijkheid.
Haaahahahahahahahahahaaahahahaha!
Tuurlijk meisjes, middeleeuws huishouden, luiers verschonen in de Gouden Eeuw en fin-de-siecle broodjessmeren, de wereld had niet zonder gekund. Gewonemensenhistorie is óók belangrijk, natuurlijk, maar laten we het niet verheffen tot de onderscheidende daden van de waarlijk Groten uit de geschiedenis. Zowel de goeien als de bad guys, er zijn mensen geweest die door excelleren, grote persoonlijke moed, boven het maaiveld uitsteken, tegen de stroom in roeien en een snufje mazzel en toeval hun stempel op de wereld hebben gedrukt. Voornamelijk mannen, ja, zo ging dat toen.
In plaats van excellerende mannen achteraf kapot te nivelleren zodat vrouwen er belangrijker bij afsteken, kunnen vrouwen beter hun plaats in de wereldgeschiedenis claimen door nu dingen te presteren. Dat kan niet met terugwerkende kracht, hoe hard je ook framed en dramt, de veroveraars van werelden en ontdekkers van het heelal krijgen er niet opeens tieten van. Dus chop chop, kom uit de safe space, stop met het boekhouden van vrouwenvertegenwoordiging in de krant en ga ergens het verschil maken.
