“Zeg, leg jij je telefoon eens weg”
“RACIST!”
Ziedaar de stand van zaken in het Amerikaanse onderwijs, waar de Black Lives Matter-beweging het onmogelijk heeft gemaakt om zwarte studenten te corrigeren op hun gedrag. Als er op een school bijvoorbeeld zwarte leerlingen significant vaker dan blanke een strafmaatregel (nablijven, schorsing) opgelegd krijgt, moet de school ervoor zorgen dat dit verschil verdwijnt. Ook als er nou eenmaal meer zwarten op een school zitten of, maar nu wordt het wel heel racistisch allemaal, als zwarten zich vaker misdragen.
Docent Theo Olson zit met gedwongen verlof thuis, alleen maar omdat hij aankaartte dat er op zijn school sprake is van geweld, dealen, prostitutie en cyberpesten, en dat hij en zijn collega’s onder de huidige regels machteloos staan om actie te ondernemen tegen de daders. Black Lives Matter noemde hem een white supremacist. Einde carriere.
Bonussen van schooldirecteuren worden gekoppeld aan dalende strafcijfers, hetgeen, heel verrassend, leidt tot minder straf maar een explosieve toename van wangedrag onder leerlingen. Geweld tegen docenten is geen uitzondering. Alleen al op St. Paul’s, waar Olson lesgaf, moest in 2015 maar liefst 14 keer de politie er aan te pas komen om een leerling in het gareel te krijgen. Dit alles om te voorkomen dat zwarte leerlingen van schorsingen, via van school getrapt worden, in de criminaliteit belanden. Want het is natuurlijk racisme om daders te straffen, het is racisme dat zo veel jonge zwarten crimineel worden en het is racisme als je je niet willoos op je muil laat timmeren als je een leerling vraagt of hij zijn telefoon weglegt.
Scholen als safe spaces: niemand is er zijn leven nog zeker, behalve wanneer je de racismekaart speelt. Dan kom je overal mee weg, want black lives matter more.
