Zaterdag was ik op het D66-congres op Papendal. Ik had een inspirerende dag, heb onder meer een bijzonder boeiende sessie over Turkije bijgewoond, hoorde een zeer bevlogen toespraak van Elene Walgenbach (Jonge Democraten), die vol passie opriep tot meer bravoure en lef. Ik interpreteerde haar bijdrage vooral als een pleidooi voor een terugkeer van de partij naar haar roots, uiteraard wel met een eigentijdse invulling.
Het frisse en creatieve denken lijkt bij D66 de laatste jaren wat te zijn geërodeerd. Onder de actieve leden van D66 is de positieve energie voor een nieuw elan echter ruimschoots aanwezig, zo bleek op Papendal maar weer. Jammer alleen dat Bart Vosmer van de Jonge Democraten zo nodig met een negatieve motie over Israël moest komen, een smet op een mooie dag te midden van de democraten.
Er zijn volgens mij heel veel andere onderwerpen waar D66 zich druk over zou moeten maken, maar Vosmer meende de enige goed functionerende democratie in het Midden-Oosten weer eens in kwaad daglicht te moeten stellen. De motie die Vosmer indiende roept de D66-delegatie in het Europees Parlement en de Tweede Kamerfractie op om het associatieverdrag met Israël al dan niet gedeeltelijk op te schorten indien Israël de bouw van nederzettingen en mensenrechtenschendingen niet stopt.
Nu valt er genoeg aan te merken op het door de regering Netanyahu gevoerde beleid, maar de hypocrisie van deze motie is stuitend. Des te onaangenamer was het dat het Landelijk Bestuur van D66 adviseerde de motie over te nemen en dat als klap op de vuurpijl Vosmer zijn gedrocht ook nog eens aangenomen zag door de deelnemende stemmers in de zaal. Spijtig genoeg zat ik in een van de deelsessies – die parallel liepen aan de behandeling van de moties – want ik had natuurlijk gewoon naar een van de microfoons moeten lopen op mijn protesten kenbaar te maken.
Deze motie past helemaal niet bij een partij met zulke oerdemocratische wortels als D66. Er zijn toch ook andere manieren om je invloed op Israël uit te oefenen? In het Israëlische parlement, de Knesset, zitten momenteel partijen als de Zionistische Unie, Yesh Atid en Kulanu, met wie D66 ideologisch is verwant en wat de partij daarmee een uitstekende ingang geeft tot het Israëlische democratische stelsel.
Zou het niet veel respectvoller zijn tegenover de inwoners van deze democratische staat om op die manier je oprechte betrokkenheid te tonen in plaats van met een hypocriet belerend vingertje het land de les te wijzen? En zijn er niet zoveel andere landen in de wereld waar de situatie veel schrijnender is, en waar je je als D66’er beter druk om kunt maken?
Weliswaar was er tijdens het congres een zeer kritische sessie over het Turkije van Erdoğan, maar een motie om Turkije terecht te wijzen – met wie we ook een associatieverdrag hebben – was nergens te bekennen. En zoals gisteren tijdens de genoemde sessie maar weer eens uitvoerig naar voren kwam was daar wél alle reden toe geweest.
De auteur is lid van de D66-fractie in de gemeente Noordoostpolder.
