Hij wordt door Beatles-producer George Martin geroemd als de beste songwriter van onze generatie. Daar was het publiek het roerend over eens toen Noel Gallagher met zijn High Flying Birds Chasing Yesterday uitbracht. Vandaag spelen ze de bijbehorende show voor de tweede keer in Nederland. Dit keer in de Heineken Music Hall.
Dat begint ondanks het hoge festivalgehalte van het nogal gemêleerde publiek best een beetje tam. Zowel het publiek als de band lijkt er een beetje in te moeten komen. Wellicht zit er een klein beetje spanning bij de band; gisteren was er al na het derde nummer een minuut of tien pauze door technische problemen. Na het vierde nummer lijkt de druk van de ketel en begroet Gallagher zijn publiek. De toon is gezet.
Halverwege de show worden de nummers van voornamelijk het nieuwste album van Gallagher afgewisseld met heel veel Oasis, daar kom je als oud-lid van zo’n grote band niet onderuit. De helft van de setlist bestaat uit klassiekers uit het tijdperk van Gallaghers vorige band. Voor een gedeelte van het publiek is dat precies waarvoor ze komen. Een ander gedeelte loopt naar de buitenbar om bier te halen of een sigaretje te roken. Het laatste gedeelte maakt het zichtbaar weinig uit: hun held staat op het podium.
Wanneer hij bijna bij The Mexican is aangekomen, een nummer van Chasing Yesterday, ziet hij een meisje met een Boliviaanse vlag in het publiek. Wanneer het meisje instemmend knikt op de vraag of alle meisjes in het land zo mooi zijn als zij, merkt hij op dat hij toch maar eens die kant op moet en draagt het nummer aan haar op. “You’re not Mexican, but it’s close enough.” Daarna zoekt hij vaker het publiek op, al dan niet altijd zo vleiend. “Je wil een handtekening?” Hij pakt de stift van een fan aan en schrijft zijn handtekening in de lucht. “Doe niet zo stom, ik ben toch bezig”, zegt de befaamde grumpy muzikant.
Of je nou komt voor Noel Gallagher’s High Flying Birds, Oasis of allebei, de bezoeker wordt niet teleurgesteld. Noel en zijn band spelen zuiver, strak en klinken van begin tot eind goed. Tijdens de toegift weet Gallagher zijn publiek nog even te verrassen met een opgefriste versie van Wonderwall, om uiteindelijk af te sluiten met een andere klassieker: Don’t Look Back In Anger. Gallagher laat zijn publiek tevreden achter.
