Een dag niet gezwicht voor drammers, is een dag niet geleefd, in Nederlandje anno 2016. U kent het lied Dodenrit van wijlen Drs. P? Zonee, beluister het hier en zoja, beluister het dan evengoed want het is een pareltje.
Enfin, het lied handelt over een gezin dat per trojka naar Omsk reist, en wordt nagezeten door een roedel hongerige wolven. In de hoop het vege lijf te redden gooit de vader één voor één zijn kinderen naar de roedel en uiteindelijk ook zijn vrouw. De wolven blijken onverzadigbaar en (spoiler alert) uiteindelijk is het gezinshoofd zelf ook de klos.
In dat licht zouden wij de strapatsen van de TU Delft kunnen zien. De zoveelste seculiere onderwijsinstelling die haar taak als bastion van kennis vervuilt met het ‘onderzoeken van levensbeschouwelijke diversiteit’, lees: het faciliteren van aparte ruimtes om ‘een persoon met een islamitische achtergrond die voor de Ramadan tijdens een examen wil bidden’ tegemoet te komen. Hou ze tevreden, werp ze iets kleins toe, dan redden wij het wel tot Omsk.
Intussen gaat zich iets bewegen in de achtergrond:
Iets donkers en iets talrijks en het lijkt me ongezond
