“Enkele maanden voor de aanslagen in Zaventem en Brussel waarschuwde ik dat ons land het gevaar van aanslagen gepleegd door onder andere teruggekeerde Syriërstrijders zwaar blijft onderschatten.
Vandaag is het 1 mei. Wat is er effectief veranderd in ons land? Spijtig genoeg niet veel.
De afgelopen weken gaf ik lezingen op scholen. Kinderen van nog geen tien jaar oud zeiden me voor de hele klas en in het bijzin van hun leerkrachten dat Jezus binnenkort zal terugkeren en samen met al-Mahdi, een verlosser en messiaanse figuur, de antichrist gaat doden. Andere kinderen hebben familieleden in Syrië en juichten na de aanslagen. Nog andere kinderen hebben het heel moeilijk omdat ze familie zijn van onder andere de zelfmoordterroristen in Brussel en Zaventem. Heel wat leerkrachten en begeleiders zitten werkelijk met de handen in het haar. Ook op andere scholen worden er soms excuses gezocht voor het walgelijke gedrag van ISIS-strijders. Bij gebrek aan een oprecht en consequent beleid is het dweilen met de kraan open.
‘Ik ben gefrustreerd. Ik doe mijn best om mijn leerlingen degelijk onderwijs aan te bieden, maar zaterdag gaan ze naar een islamschool en wat ze daar allemaal leren weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat mijn leerlingen rare dingen beginnen te zeggen’, zei een bezorgde leerkracht onlangs. Ze maakt zich terecht zorgen. Ouders voeden hun kinderen op met specifieke islamitische en/of culturele waarden en normen. Op school worden hen ook allerlei waarden aangeleerd. En in de moskee krijgen ze les van imams en islamleerkrachten waarvan niet geweten is wat ze juist zeggen. De vraag is of die verschillende waarden die hen worden meegegeven met elkaar te verzoenen zijn. In sommige gevallen worden de waarden die ze op school meekrijgen door bepaalde islamleerkrachten afgewezen.”
De Vlaamse radicaliseringsexpert Montasser AlDe’emeh stopt per heden met zijn anti-radicaliseringscentrum in Mechelen. Hij heeft nog nooit ook maar een politicus of burgemeester mogen ontvangen, niemand binnen de Vlaamse politiek toonde interesse in hem en, uiteraard, moest hij zijn centrum zelf zien te bekostigen. Wat hij wel kreeg was een enorme hoeveelheid doodsbedreigingen vanuit ISIS-groeperingen. Dus nu stopt hij met zijn centrum, want hij wil niet worden doodgeschoten voor iets waar kennelijk toch niemand in is geïnteresseerd.
In Knack legt hij uit waarom zijn centrum nut heeft (had), hoe slecht het in de samenleving is gesteld wat moslimradicalisering betreft en hoe dat, ook nu na de aanslagen in Brussel, nog altijd helemaal niemand wat kan schelen.
