Over een klein jaar barst het feest van de democratie weer los. Voor de PvdA zal dit stemfeest waarschijnlijk uitdraaien op een soort verjaardagspartijtje van schoonmoeder; weinig geestverwanten in de woonkamer en gebakken peren op het menu. Ergens verderop in een zwaarbeveiligd bruin café wordt Geert Wilders ongetwijfeld de grote winnaar van de avond. Hij zal daar, omringd door verwarde zielen die wanen dat ze ridder of Michiel de Ruijter zijn, opnieuw claimen dat het PVV-monopolie op de waarheid nog meer waarheid is geworden. Om vervolgens weer vier jaar lang genegeerd te worden door de meerderheid.
Project Wilders zal nooit project Nederland worden. Nee, voor echte change we can believe in moeten we deze ronde bij GroenLinks zijn.
Jesse Klaver. Hij is jong, welbespraakt en in het bezit van een mooi en vooral sympathiek hoofd. Bovendien beschikt hij over een geweldige backstory. Een Amerikaans Presidentskandidaat wordt het liefst geboren in een blokhut die hij of zij zelf heeft gebouwd. Als GroenLinks-voorman ben je als halve Marokkaanse-Indo-VMBO’er uit een achterbuurt eigenlijk al klaar voor je begonnen bent.
Klaver heeft de ambitie om GroenLinks een echte volkspartij te maken. De moslimmoeder uit Rotterdam en de bouwvakvader uit Roermond zullen samen met de grachtengordel voor genoeg stemmen moeten zorgen om het motorblok van een nieuw kabinet te vormen. De fractievoorzitter van GroenLinks denkt deze groepen te kunnen verenigen door zijn pijlen te richten op de Panama-parasieten van deze wereld.
Het is een nobel streven die past bij de huidige tijdsgeest. Niemand houdt van parasieten. De derde weg die de linkse ‘volkspartijen’ de afgelopen decennia hebben afgelegd is een dwaalspoor gebleken. We zagen hoe falende banken werden gered, graaiende topbestuurders in de sociale sector werden getolereerd en broekpissende dementen vooral werden genegeerd. De vrije markt is goed in veel dingen, maar zelfbeheersing en zelfreiniging horen daar niet bij. Zelfs sociaal progressieve boegbeelden als Tony Blair en Wim Kok wisten niet hoe snel ze aan deze exorbitante zelfverrijking mee moesten doen zodra ze de kans kregen.
Prima dat GroenLinks hier meer aandacht voor vraagt. Hopelijk doen ze dat tijdens de verkiezingscampagne met naam en rugnummers. De vraag blijft: is dit genoeg om uit te groeien tot een brede volkspartij?
Een ander onderdeel van de huidige tijdsgeest is onrust over het culturele landschap van toekomstig Nederland. Of zoals Klaver het zelf onlangs verwoordde bij Met Het Oog Op Morgen: “Hoe ziet de toekomst van mijn kinderen eruit? Kunnen ze wel de identiteit hebben die ik ze meegeef?”
Een antwoord op deze vraag heeft de leider van GroenLinks echter niet. Sterker nog, in hetzelfde interview zegt Klaver dat hij weigert te geloven in tegenstellingen tussen Henk Doorsnee en Ali Modaal. De GroenLinks-voorman beweert in een gesprek van drie minuten dat alle verschillen tussen deze twee zullen verdwijnen. In die drie minuten moet je het dan alleen niet hebben over abortussen, spotprenten, transgenders, vrouwenemancipatie, homo’s, euthanasie, sharia vs grondwet, softdrugs en eigenlijk alle andere sociaalethische standpunten van GroenLinks.
Klaver kiest er hiermee voor om, net als zijn voorgangers, een van de belangrijkste politieke thema’s van dit moment totaal te negeren. De realiteit van de straat past simpelweg niet bij het idealistische wereldbeeld van GroenLinks. De gemiddelde moslim zoals GroenLinks die graag ziet drinkt af en toe een Wodka-7-up in Paradiso. Die laat dochterlief vrij in keuze qua hoofdbedekking of om te trouwen met een lekkere Surinaamse boy en verdedigt vurig de vrijheid van meningsuiting van Geert Wilders.
De waarheid is anders. Zoals de gemiddelde Staphorster niet thuishoort bij GroenLinks, zo hoort de doorsnee Marokkaan en zijn geïmporteerd bruidsvrouwtje dat ook niet. Het is een boodschap die de achterban van GroenLinks over het algemeen niet graag hoort. Het aanstippen van deze verschillen wordt al snel gezien als verraad aan de inclusieve samenleving. Dan ‘speel je Wilders in de kaart’. Dan ben je fout. Dan dooft het licht.
In deze denkwijze zit een erg cynische boodschap. Je kan hieruit namelijk concluderen dat GroenLinks vindt dat de moslimmoeder uit Rotterdam vooral op GroenLinks moet stemmen omdat dit de partij is die haar beschermt tegen de xenofobische vreemdelingenhaters van de PVV. De politieke standpunten van deze mevrouw zelf zijn hierbij van minder belang.
Slachtoffers als het ultieme stemvee. In die zin hebben de twee Tweede Kamerleden van DENK volkomen gelijk dat ze zich niet langer voor een progressief karretje willen laten spannen.
Deze coalitie van progressieve kosmopolitische wereldverbeteraars en conservatieve, tribaal-ingestelde gelovigen is bovendien niet geheel zonder gevaar. Om te zien tot welke krankzinnige excessen dit kan leiden hoeft men alleen maar te kijken naar de groene collega’s van Klaver in Zweden. Daar maakte de inlichtingendienst zich onlangs openlijk zorgen over mogelijke infiltratie van Islamisten in de partij. Groene ministers bleken wel erg nauwe banden te hebben met extreemrechtse uitheemse partijen. Op partijbijeenkomsten werden naast het peaceteken steeds vaker handgebaren waargenomen die Grijze Wolven ook maken. Juist GroenLinks zou hier bedacht op moeten zijn gezien haar verleden met wolven in schaapskleren.
Klaver doet er dus goed aan om het integratievraagstuk niet uit de weg te gaan. Durf te drukken waar het pijn doet. Juist een brede volkspartij zal met duidelijke uitspraken moeten komen over de cultureel wenselijke weg die Nederland moet bewandelen.
Het sprookje dat de multiculturele samenleving enkel voordelen biedt gelooft buiten grachtengordel niemand meer. Zeker niet de bouwvakkervader uit Roermond, Donderberg.
