Marianne Zwagerman sprak onlangs in het (overigens veel te weinig bekeken, maar zeer interessante en kwalitatieve) RTL Z-programma Van Liempt Live klare taal over de vrijheid van meningsuiting. Er was een interessante discussie gaande en daarin zei ze dat gelukkig de verstikkende deken van politieke correctheid over Nederland langzaam aan (nog niet helemaal overigens) is weggetrokken.
Misschien is de dood van twee voorvechters van het vrij woord Theo van Gogh en Pim Fortuyn wel de reden geweest dat het proces van die ontworsteling uit dat politieke correcte deken versneld is geraakt ten opzichte van de Westerse landen om ons heen.
Zwagerman waarschuwde dat de mensen die toen en nu zo hard schreeuwden voor de vrijheid van meningsuiting hun knellende mores nu opleggen aan de rest. Daar zit een kern van waarheid in. Alles wat de anti-policor groep zegt is waar en alles wat daarvan afwijkt klopt niet en is niet relevant. Een soort nieuwe politieke correctheid. Die discussie wordt overigens vaker door ‘links’ onmogelijk gemaakt met gescheld en geweld dan door ‘rechts’. Maar dat is ook maar een mening en ook daar kunnen we over in discussie gaan.
Wat de anti-policor groep, die vooral zal bestaan uit PVV’ers (niet generaliserend bedoeld want er zijn ook veel die anders stemmen), mensen die nog wel kritische en onafhankelijke journalistiek bedrijven (Karskens) en anderen die door de politieke correctheid heen prikken, natuurlijk dwars zit is dat ze al die jaren tegen een hoge elitaire barricade opliepen. Nu die barricade steeds meer wordt geslecht moeten we niet onze eigen barricades gaan opwerpen.
Doordat de macht langzaam wat meer richting de anti-policor groep verschuift moeten men zich niet blind staren op de eigen waarheid en ook bereid zijn die andere waarheid aan te horen. Hoe irritant dat soms ook is, zoals bijvoorbeeld het moeten aanhoren van Sylvana Simons, die professioneel respect-en-antidiscriminatie-en-antizwartepiet-woordvoerder van beroep lijkt te zijn geworden (overigens: weet iemand wat haar échte talenten zijn?). Toch blijf ik Pauw en DWDD kijken om gelijk na haar zendtijd de nare smaak in mijn mond weg te spoelen met een glas water. Zo zou het vaker moeten gaan, in plaats van gelijk op social media diegene uit te schelden. Niet nodig en anders hou het wat beleefder want dan is er nog ruimte voor discussie.
Op 3 mei jongstleden zat Hilbrand Nawijn aan tafel bij Pauw omdat een collegagemeenteraadslid van de SP Nawijn op twitter had uitgescholden voor ‘racist’ en diezelfde Hilbrand Nawijn daar vervolgens aangifte van had gedaan. Wat overigens ieders recht is. Maar als we het dan hebben over Erdogan die snel op zijn pikkie is getrapt, dan kunnen we dat ook best van Nawijn zeggen. Toch iemand die als oud LPF’er, hoe hypocriet ook, voor de vrijheid van meningsuiting en tegen de politieke correctheid vocht.
Nu is ‘racist’ natuurlijk niet echt een mooi woord om op te nemen in het grote Vrijheid van Meningsuiting woordenboek, maar als voorvechter van diezelfde vrijheid zou je zulke opmerkingen beter van je af kunnen laten glijden.
Tunahan Kuzu van de (de lange arm van Erdogan) partij DENK strijdt volgens eigen zeggen tegen zo’n dubbele maat als waar Nawijn mee meet. Daarin heeft hij niet perse ongelijk. Maar als je zegt dat Ebru Umar terecht vastzit met in je achterhoofd de normen en waarden van Nederland dan kun je niet anders zeggen dat vooral in de Tweede Kamer met dubbele maat wordt gemeten. Kuzu spreekt zelf met dubbele mond én heeft een dubbel paspoort, een Nederlands en een Turks paspoort. Daarom kan hij beter eerst even zijn Turkse paspoort inleveren om te laten zien aan welke kant hij staat zodat we hem en zijn schaduw Özturk, en zijn Marokkaanse handlanger Farid Azarkan, pas echt serieus mogen nemen. Voor zover dat mogelijk is.
