“Veel Marokkanen en Turken voelen zich tweederangsburgers. En ze hebben bewijzen dat ze dat niet verzinnen. Discriminatie op school en op de arbeidsmarkt is evident aanwezig. Ze zijn anders. (-) Maar dat is maar een gedeelte van het verhaal. Zij voelen de pijn van de ontworteling van hun ouders, van de naweeën van de slavernij, waar in Nederland te weinig oog voor is, het white privilege, dat hun blanke klasgenoten hebben. Als je je niet gezien en gewaardeerd voelt, voelt die lange arm uit Turkije als een aai over je bol. Erdogan geeft de Nederturk eer en trots. Je hoort erbij. Je hoort bij de winnaars. Zo is de mens. Hij wil bij de winnaar horen. De winnaar geeft een mens een gevoel van waarde, van trots.”
Was geschreven: Parool-columnist Marcel Duyvestijn (ook bekend van TPO) in een artikel genaamd ‘Geef Nederturken zicht op een goed leven hier‘ naar aanleiding van de gebeurtenissen rondom Ebru Umar.
Nu ben ik geen Turkije-expert maar Wikipedia belooft weinig goeds qua slavernij en kinderroof: als ik dat zo lees was De Oude Turk dader en geen slachtoffer. Aan de andere kant heeft Duyvestijn gelijk met die discriminatie op school en op de arbeidsmarkt. Maar laat ons niet álle Turken over één kam scheren. De beide heren op de foto hierboven hebben niet slecht geboerd. Tunahan Kuzu en Selcuk Öztürk komen beiden voort uit de consultancy-wereld (Grappig woord trouwens: conSULTANcy) en eindigden in de Tweede Kamer. Die voldoen aan alle voorwaarden om ‘winnaars’ genoemd te worden, nietwaar? Zou dit duo echt zitten te wachten op een aai over de bol van de lange arm van Ankara omdat ze het zo moeilijk hebben?
Ik zal niet zeggen dat de twee een verlengstuk zijn van Ankara (vergeet niet, de PvdA heeft het tweetal voor hun aantreden laten screenen door de AIVD en daar kwam niets onoorbaars uit) maar dat zij niet afkerig zijn van het Turkse staatshoofd staat als een paal boven water. Kuzu en Öztürk zitten niet te wachten op een aai over de bol maar steken pro-actief hun hand uit naar die befaamde lange arm, getuige het geen afstand willen nemen van de arrestatie en vervolgens gijzeling van Ebru Umar (Ook een winnaar trouwens).
Hoe dan ook: discriminatie op school en op de arbeidsmarkt bleken voor Kuzu en Öztürk schijnbaar geen beletsel. En zo zijn er meer. Ruim 69 procent van de Turkse Nederlanders stemde in november op Erdogans AK-partij. Dat is het hoogste percentage ter wereld.
Het is mij wat met dat slavernijverleden.
