Millennials in hun, meestal universitaire, safe spaces. Ze zijn niet meer weg te denken uit onze samenleving. Ze komen op voor gemarginaliseerde groepen, nee, sterker nog, ze verzínnen gemarginaliseerde groepen en ze doen er alles aan om iedereen een slachtofferrol aan te smeren. Iedereen? Nou..nee. Bijna iedereen. Blanke heteroseksuele mannen zijn onveranderlijk dader, agressor en onderdrukker natuurlijk. Om millennials beter te kunnen uitlachen Voor een beter begrip van millenniale problemen en behoeften heeft het beslist genderneutrale, raciaal-inclusieve korrelatieteam van TPO voor u deze handige begrippenlijst opgesteld.
Social justice warrior (SJW) – Zeikmillennial. Maakt zich druk om alle mogelijke soorten -ismes en onderdrukking, behalve als het -isme of de onderdrukking gepleegd wordt door een zielige en/of exotische groep. Dus feminisme volgens social justice warriors: roze speelgoed is kwetsend en moet luidruchtig bestreden worden, vrouwenbesnijdenis is cultuur en wordt verzwegen.
“Social justice warriors hebben om een ‘seksistische opmerking’ de carrière van een nobelprijswinnaar kapot gemaakt. Vrouwen in gevangenschap van Boko Haram halen opgelucht adem.”
Slachtoffer – Iedereen, behalve blanke heteroseksuele mannen. Die zijn dader. Allemaal.
“Oppression maakt overal slachtoffers. Snirf.”
Witte man – Kent u Hitler? Hitler was een heilige vergeleken bij de witte man. De Witte Man is de Eerste Onbewogen Beweger van al het leed in de wereld. Al het Kwaad emaneert van hem en als er iets goeds uit zijn koker komt, is dat altijd betaald door anderen te onderdrukken. Zie de Witte Man als de menselijke en individuele expressie van Het Westen, of erger nog, Amerika. Als er geniale Witte Mannen worden gevonden, zoals Mozart of Socrates, zijn er zwarte activisten die proberen aan te tonen dat deze mensen eigenlijk zwart waren. Geinige subdivisie van de Witte Man, is de Zelfhatende Witte Man. Deze zitplasser getuigt elke dag van zijn hardnekkig bijdragen aan een slechtere wereld en lijdt zodanig aan het Stockholm Syndroom dat hij vriendjes wil worden met mensen die hem verwijten dagelijkse genocide te plegen.
“Typisch weer, dat hij niet wil erkennen dat het trauma van de slavernij genetisch wordt overgedragen. Maar ja, wat verwacht je anders van een Witte Man, die ziet alle zwarten toch het liefst aan brandende kruisen. Althans, als hij klaar is met alle vrouwen verkrachten en alle volkeren op de aardbol te exploiteren.”
Stilteruimte – Kalifatisch bidmathok voor moslims in seculiere kennispaleizen in het Vrije Westen, afgedwongen door SJW’s en leugenachtig ‘stilteruimte’ genoemd.
“Een stilteruimte is geen gebedsruimte, je kan er ook mindfulnessen hoojr. Als je maar altijd naar het Oosten mindfulnest.”
Agency – Een plasketting om dingen te mogen zeggen. Wie agency heeft, heeft een plasketting en mag dus over anderen zeiken. Agency is een typische term uit de pseudofilosofie waar Westerse universiteiten zich mee hebben ingelaten. We mogen agency niet verwarren met rationaliteit. Een blanke hoogleraar met als onderzoeksgebied slavernij, heeft alleen agency als hij (of zij!) zijn werk lardeert met de term ‘holocaust’. Alleen wie het niet-blanke leed erkent, uitvergroot en productief maakt voor identity politics, heeft agency. Naar waarheid claimen dat slavernij een excuus noch een verklaring voor vaderloze gezinnen is, blijkt logisch equivalent te zijn aan de uitspraak “alle negers moeten op een plantage werken, alwaar ik ze iedere dag met een zweep zou afranselen tot ze erbij neervallen”. Dan heb je geen agency meer.
*Standaard boos en verontwaardigd* “Jij hebt helemaal geen agency! Omdat jij nooit een klein zwart meisje bent geweest en zij wel, is het echt bi-zar dat jij haar überhaupt tegenspreekt.”
LHBT – Niet-heteroseksueel. Voor de ware libertariër maakt seksuele voorkeur natuurlijk geen zak uit maar SJW haten vrijdenken nog meer dan geld verdienen dus achter die vier letters (Lesbisch, Homo, Bi, Transgender, soms aangevuld tot LHBTQ, Q van Queer) gaat een heel kaartenhuis van slachtofferdenken en special snowflake-isme schuil. Dat idealiter iedereen mag beminnen wie hij/zij/het wil en dat dat verder niemand wat aan gaat of uitmaakt, is te simpel gedacht voor de SJW.
“Waarom zijn er aan mijn universiteit geen aparte LHBT-toiletten? Oppression!” “Oh wauw dat is inderdaad zo CIS-centrisch…*jazzhands*”
Cultural appropriation – Het overnemen van elementen uit de ene cultuur door een andere cultuur. Dat is verschrikkelijk slecht en onderdrukkend, dan en alleen dan als het gaat om het overnemen van elementen uit een cultuur die een minderheid is. Daarom mogen blanke mensen geen dreads hebben, want dat is onderdeel van een bepaalde zwarte cultuur. En dus onderdrukkend (hoe we van haardracht naar onderdrukking gaan, vraagt een intellectuele laksheid die is verfijnd in de kringen van de geesteswetenschappen in het algemeen en social justice warriors in het bijzonder). Het is heel opvallend dat dit argument maar één kant op kan: nooit hebben we social justice warriors tegen niet-witten horen schreeuwen dat zij eigenlijk geen Beethoven mogen spelen en dat ook het overnemen van de westerse medische wetenschap diepkwetsend voor Witte Mannen is.
“Djie-zus, dit moet een feestje worden hoojr! En wat doe jij, jij zet een sombrero op! Cultural appropriation! Optyfen, racist!”
Jazz hands – Applaus voor hoogsensitieven. Want in je handen klappen is een daad van agressie. Het geluid van handpalmen die elkaar raken is potentieel triggering en kan kwetsgevoelens oproepen. Daarom: jazzhands, open handpalmen met gespreide vingers in de lucht wapperen om uitdrukking te geven aan je goedkeuring. Weet u wie ook liever hun handen in de lucht staken om hun goedkeuring aan te geven?
“Applaus is zó 2013. Jazz hands zijn het nieuwe klappen.”
Identity politics – Frenologie voor gevorderden en een regelrechte aanval op de Verlichting. Oorspronkelijk een uitbouw van de Heilige Drieëenheid van ras, klasse en gender, is identity politics tegenwoordig het terrein van elke mogelijke verzameling mensen. Voorwaarde voor een bepaalde identity is gekwetst zijn. Identity politics wil terug naar de Toren van Babel, waarin niemand elkaar verstaat, want iedereen heeft door zijn lidmaatschap aan een bepaalde groep kwetsjankies een specifiek en door niet-leden principieel onkenbaar perspectief op de wereld. Het idee van een rationeel menselijk subject wordt volledig overboord gegooid, want zo’n ideaal kan niet eens in theorie bestaan. Consequentie is dat elke kwetsgroep zijn eigen waarheid krijgt en niet leden dus nooit kritiek kunnen hebben. Want wat weet jij er immers van? Het zou erg interessant zijn om te zien of een feminist, een homo of een Quinsy anders van een gebouw vallen dan een Witte Man. Want iedere kwetsminderheid zijn eigen zwaartekracht? Nee, in dat soort gevallen blijkt waarheid opeens wél heel objectief.
“Educate yourself! Iedereen die ook maar iets weet van identity politics weet dat deze mensen het volste recht hebben hun eigen culturen en gebruiken in te zetten als politiek middel. Mogen zij ook eens?! Hun stem en hun groep is duizenden jaren onderdrukt!”
Ableisme – Engels, able-ism, vrij vertaald zo iets als capabelisme. Het kwaadaardige denkbeeld dat mensen met een ziekte, afwijking of handicap worden gezien als afwijkend van de norm. “Jamaar TPO Korrelatie, zulke mensen ZIJN toch ook afwijkend van de norm, dat is toch geen waardeoordeel?” Kijk, en daar gaat u al. Schande. Blindheid, invaliditeit of downsyndroom zijn gewoon variaties in mensen zoals huidskleur, sekse of geaardheid dat zijn. Trouwens, die termen zijn ook al ableisme. “Mensen met meer kans op een superslimme labrador”, “mensen met benen alleen voor de sier” en “mensen met een extra chromosoom en vergrote hoeveelheid van Johnny de Mols sympathie” zijn de niet-ableistische termen voor ‘blinde’, ‘invalide’ en ‘mongooltje’.
“Oh de trein staat er al, rennen!” “Dude, let op je ableisme, vet kwetsend dit voor mensen zonder kortingskaart.”
White privilege – Het idee dat blanke mensen het gemakkelijker hebben, doordat zij mechanismen van subtiele onderdrukking in de maatschappij hebben geïnstalleerd, waardoor elke competitie van niet-blanken een gelopen race is. White privilege bestaat niet. Racisme bestaat wel. White privilege is bedoeld om te klagen over dingen die met de beste wil van de wereld niet als racisme te framen zijn, maar toch als offensive gezien moeten worden. White privilege is dat een speelgoedwinkel alleen maar poppen verkoopt die blank zijn of dat make-up met nauwelijks teint als ‘huidskleur’ wordt aangeduid. Dit soort fenomenen wordt gezien als tekenend voor de manier waarop de blanke de samenleving controleert en anderen onderdrukt. De term wordt soms ook met andere prefixen gebruikt, zoals in de vorm ‘male privilege’. In alle gevallen duidt ‘privilege’ op een vermeende voorsprong van blanken ten opzichte van een van de duizenden groepen uit het groteske slachtofferspectrum.
“Jij denkt dat je je carrière hebt te danken aan hard werken en jezelf tot het uiterste geven. In werkelijkheid is het de consequente van white privilege. Het is je op een presenteerblaadje aangeleverd door deze maatschappij.”
Triggering – Alles. Nee, echt, alles is triggering. Zie het lemma Jazz hands, bijvoorbeeld, zelfs applaus is triggering. Alles wat een onaangenaam gevoel van confrontatie, moeten nadenken, negatieve associatie, contrast met de eigen standpunten en/of gekwetste emoties veroorzaakt, is triggering. In de millenniale safe spaces van de SJW komt dat dus neer op ‘alles’. Nou zijn triggers op zich niet het probleem. De crux is dat SJW’s menen dat zij het recht hebben om verschoond te blijven van alle ongemakkelijke, kwetsende, niet met hun wereldbeeld strokende, hoogsensitieve en tot nadenken stemmende prikkels. De angst voor het tegenkomen van triggers leidt tot een ziekelijke drang de wereld om te vormen tot een gecapitonneerde versie van de realiteit waarin het vrije woord, zelfstandig nadenken en weerbaarheid beslist verboden zijn. Zie het volgende lemma; Safe Space.
“Jij nog een cupcake? Ze zijn glutenvrij.” “O mijn god dat is zo triggering, ik probeer hier body positive in te staan maar, just…wow.”
Safe space – Zelfgeconstrueerde creche waar SJW’s de regels bepalen. Dit houdt in dat er geen triggerende dingen mogen worden gedaan of gezegd, en dát betekent weer dat een safe space feitelijk een realiteit-vrije zone is waar ieder teer bloemetje ongeknakt door zaken als ‘feiten’ en ‘contraire standpunten’ kwetsvrij kan bloeien. Safe spaces zijn vaak exclusief toegankelijk voor een onderdrukte groep, bijvoorbeeld LHBT’s, mensen van kleur of vrouwen. Zij zijn daar gevrijwaard van maatschappelijke stereotyperingen, is het idee. Safe spaces voor witte mannen zijn racisme en bestaan niet.
“Ik werd net staande gehouden: de politie zocht een lichtgetinte overvaller. Puur racisme, want in mijn safe space is het niet waar dat lichtgetinten meer misdaden plegen.”
Mansplaining – Als mannen zich in het feminismedebat mengen en dingen, meestal feiten, te berde brengen die feminazi-SJW’s niet kunnen weerleggen met argumenten. Zij kakelen dan dat de betreffende man, die weigert het met de feminazi eens te zijn, aan het mansplaining is. Oftewel: dingen vanuit een mannelijk perspectief wegredeneert. Zijn ongelijk kunnen ze met geen mogelijkheid aantonen, als zich een vrouw met exact dezelfde argumenten in de discussie mengt werkt de diskwalificatie niet en staan ze met de bek vol tanden, derhalve is ‘mansplaining’ roepen gewoon een teken dat je verloren hebt. Het is niets anders dan houjebek roepen en stellen dat de mijnheer in kwestie weliswaar rationele argumenten en gelijk heeft, maar niet over Agency (zie aldaar) beschikt.
“Nee ik kan het verband tussen massaal parttimen en te weinig vrouwen in topfuncties niet ontkennen maar jij hebt behalve gelijk ook een piemel dus je bent aan het mansplainen, haha, je bent AF.”
Whitesplaining – Hetzelfde als mansplaining maar dan met ras. Argumenten van iemand afwijzen omdat hij/zij blank is, loepzuiver racisme maar in de SJW safespace een volkomen geaccepteerde manier om anderen zonder weerwoord racist te kunnen noemen.
“Jij bent wit dus je hebt geen agency. En dat racisme noemen is whitesplaining dus dat telt niet.”
Pinkwashing– Wie kritisch is over de positie van homoseksuelen binnen de islam is xenofoob en islamofoob. Maar anderzijds: LHBT’s zijn per definitie slachtoffer en ontkennen dat islam het slecht voor heeft met niet-heteroseksuelen lukt zelfs een SJW niet. Enter ‘pinkwashing’: de beschuldiging dat mensen die islamitische homohaat aankaarten, de homo-emancipatie alleen maar als excuus gebruiken om de religie van de hoge flatgebouwen vrede te bashen.
“Ik laat de LHBTQ-community niet zomaar gebruiken om vanuit de onderbuik een potje islamhaat te pinkwashen. Check je agency!”
Discours – Woord waarvan de betekenis inmiddels onduidelijk is, maar veel wordt gebruikt als intelligent klinkende term door pseudowetenschappers om de leegte van hun argumenten enige vorm te geven. Oorspronkelijk werd het woord gebruikt om (lang)lopende debatten of disputen mee aan te duiden. Tegenwoordig lijkt discours te verwijzen naar alle talige uitingen in een samenleving. De analyse van het discours is erop gericht om ogenschijnlijk onschuldige, maar in wezen onderdrukkende mechanismen in taal(productie) aan te wijzen. Mensen die zonder ironie over ‘discours’ spreken zijn altijd verdacht.
“Wie de media leest, kan zich niet aan de indruk onttrekken dat het discours nu onverholen moslimhaat is.”
Offence (of offense) – Kwetsbeledigende teksten, feiten of meningen. In de SJW-wereld is vrijwel alles offensive, wat handig is want daardoor hoeft u klachten over offence nooit serieus te nemen. Wat een SJW eigenlijk bedoelt als hij/zij/het beweert offended te zijn: “weeeeeeh buiten mijn safe space ben ik het emotionele equivalent van een naaktslak en zijn alle meningen en feiten die ik niet lief vindt het zout.” Ehm. Ja.
“Dat is zo offensive. Je mág wel alles zeggen, maar het hoeft niet.”
Genderneutraal– De ontkenning van biologische verschillen tussen mannen en vrouwen. Die verschillen benoemen of faciliteren (bijvoorbeeld met m/v WC’s of roze speelgoed voor meisjes en action figures voor jongetjes) is kwetsend en verboden. SJW’s denken dat het erkennen van verschillen tussen de seksen leidt tot onderdrukking en ongelijkheid. Het tegenovergestelde is waar: het uitgummen van sekseverschillen om het de paar procent genderdiffusen makkelijker te maken, leidt tot feminisering en verzwakking. En tot gruwelijke zaken als mannen met knotjes en genderneutrale toiletten naast de stilteruimte, een ruimte waar mannen en vrouwen trouwens opeens wél apart gehouden mogen worden want koeltoer.
“Wij voeden Flynck genderneutraal op. We bieden hir alle soorten speelgoed aan en gebruiken geen gendered taal om hir te omschrijven of aan te spreken.”
No platforming – Censuur. Safespace-bewoners kunnen tegen het vrije woord als een vampier tegen zonlicht: hun hele wezen verpulvert als ze ermee geconfronteerd worden. Dit gaat zo ver dat ze niet alleen weigeren om bepaalde standpunten tot zich te nemen, ze eisen zelfs dat meningen van andersdenkenden überhaupt niet te horen zijn op hun campus of universiteit. Het idee dat je aan een kennisinstituut discussie zou kunnen voeren of zelfs in staat zou zijn zaken te horen of te lezen die niet safespace-proof zijn, is de tere zieltjes al te veel.
“Wat? Een lezing van een vrouw die heeft berekend dat de loonkloof niets meer is dan een behendig staaltje feminazi-propaganda? Hier aan de UvA? Maar dat wil ik helemaal niet horen, en dat mag niet waar zijn! Zusters, we no-platformen!”
Postkolonialisme – Hobby binnen de geesteswetenschappen die niets met wetenschap en alles met activisme te maken heeft. Het koloniale tijdperk is allang voorbij, maar de chronisch deugende geleerden van het postkolonialisme doen alsof de hele wereld nog elke dag zucht onder witte mannen die de zweep laten klakken op elk wezen dat niet buigt en kruipt. Is in feite, zoals een groot deel van de geesteswetenschappen, bedoeld om westerse cultuur te ondermijnen door haar de facto niet gelijk te stellen aan andere culturen, maar een treedje lager te positioneren. Het ‘koloniale verleden’ kan je overal opplakken om het verdacht en onverdiend te maken. Britse Industriële Revolutie? Onderdeel van een koloniaal regime! Dus fout, want geworteld in kolonialisme, nationalisme en racisme. Geinig teken van onwetenschappelijke karakter: ook maar de vraag stellen of er ook goede kanten aan kolonialisme zaten, levert een ostracisme op. Niall Ferguson kan hierover meepraten. Dit is anti-wetenschap, eigenlijk.
“Postkoloniale studies laten goed zien dat het Europese idee van de natiestaat voortkomt uit racistische haat tegen andere, onderdrukte volkeren: zo kunnen we zien dat de natiestaat een racistisch concept is dat dient om mensen uit te sluiten.”
Micro-agression – Kwetsjoker, naar believen in te zetten voor als er echt helemaal NIETS kwetsends gebeurt en je je toch slachtoffer wil voelen. Zelfs ‘als enige in een gezelschap zwart zijn’ telt al als micro-agression. Nietwaar? Wel waar.
“Jongens, dit zet geen zoden aan de dijk.” “Oh, ja tuurlijk, hállo. Ga je lekker, qua micro-agressie? Je weet dat lesbische vrouwen niet zo genoemd mogen worden?”
