Zes jaar geleden stond ik voor Tivoli Oudegracht in de rij voor een band die ik amper kende. Of ik mee wilde naar het concert van Mumford & Sons, één van de eerste concerten in Nederland. Maandagavond stond de band voor de zoveelste keer in een enorme uitverkochte zaal. Klaar om het rammend volle Ziggo Dome plat te spelen.
De kans dat ze die vier stondede jongens op het half zo grote podium in Tivoli gaan overtreffen, lijkt in eerste instantie klein. Maar zo’n enorme zaal met al zijn lichten blijkt zo zijn voordelen te hebben: zo hebben ze de ruimte voor meer muzikanten, meer ruimte om rond te springen en zelfs de ruimte voor twee drumstellen.
Hoewel het de eerste paar nummers wat onwennig lijkt en de nieuwe nummers hier en daar geregeld een valse noot aantikken, weet rasentertainer en frontman Marcus Mumford toch dezelfde melige sfeer te creeëren als in een kleine zaal. De zanger en muzikant weet hoe hij zijn publiek moet bespelen, bij elkaar moet brengen en ze een gevoel te geven dat ze bij een huiskamerconcert zijn. Ondanks dat er toch pakweg 17.000 mensen in de zaal zitten.
Waar die twee drumstellen voor dienen, blijkt halverwege de show, wanneer Mumford zanger Baaba Maal samen met een djembéspeler op het podium haalt. Maal is een Senegaleese zanger die samen met Mumford & Sons door Zuid-Afrika tourde en aan een mini-album werkte dat in juni dit jaar uit zal komen.
Eén van de betere samenwerkingen van de afgelopen jaren. De stijlen van Mumford & Sons en Baaba Maal liggen zover uit elkaar dat ze bijna als natuurlijk bij elkaar komen. De stem en zang van Maal doet denken aan die van Youssou N’Dour. Hij weet dezelfde dramatische melancholie in zijn zang over te brengen.
Het past perfect bij de eveneens dramatische muziek van Mumford. Tijdens Si Tu Veux voeren de drums de boventoon, zowel de drummer van Mumford & Sons als Marcus zelf ondersteunen de djembéspeler. De nummers in Afrikaanse stijl brengen bij de één kippenvel over het hele lichaam, terwijl een ander gedeelte van de zaal dit een prima tijd vindt om een drankje te halen.
Gelukkig is er ook nog ruimte om te dansen. Tijdens Ditmas laat Marcus zijn instrumenten voor het eerst links liggen om het publiek in te duiken. Al zingend worstelt hij zich door het publiek om ook de mensen achterin de zaal te begroeten: voor de geluidsmannen is nog een podium gebouwd. Om zich vervolgens weer een weg terug te banen, zonder een valse noot.
Mumford & Sons speelt een minstens net zo intieme show als in Tivoli Oudegracht, maar dan op grotere schaal. Behalve dat ze een stuk groter zijn, is de band in zes jaar groeien geen spat veranderd. En weten ze zelfs een rammend volle Ziggo Dome onder de indruk achter te laten.
