Het magazine Paravisie werd onlangs dertig jaar oud en dat moest worden gevierd. TPO meldde zich vrijdag dan ook vol goede moed op dit spirituele verjaardagsfeestje. Al trokken de spirituele snoetjes wel ineens wat bleekjes weg toen ondergetekende meldde namens de TPO te komen. Met het dringende verzoek “niet al te negatief” over Sylvana Simons te schrijven “want daar kom je natuurlijk voor” werden we toch hartelijk welkom geheten. Niet eens in een schimmig kraakpand, maar in het keurige etablissement De Jonge Haan te Hilversum, een roemruchte mediakroeg.
We kwamen letterlijk in een andere wereld terecht. Een wereld waar je niet dood gaat, maar ‘overgaat’, waar dikke langharige grijzende in vodden gehulde paragnosten ware vrouwenmagneten blijken te zijn en waar ‘chanellen‘ met zij die ons reeds lang geleden ontvallen zijn de normaalste zaak van de spirituele wereld is.
Opmerkelijk: op Sylvana en wat van haar familieleden na was de zaal vooral erg blank en op leeftijd.
Maar enfin, niet al te cynisch! Het was tenslotte feest! “Dat we in 1986 dachten dat we dertig jaar later nog zouden bestaan had niemand kunnen voorzien”, grapte de hoofdredacteur, “want het is niet zo dat we een glazen bol op de redactie hebben staan.” Daar konden de mensen wel om lachen. “Of we over dertig jaar ook nog bestaan weten we ook niet.”
Toen lachten de aanwezigen nog harder. Het was een dolle boel.
Ex-BN’er Viola Holt mocht ook wat zeggen. Viola had het vooral over zichzelf. Over hoe ze in aanraking was gekomen met het spirituele en hoeveel rijker dat haar had gemaakt. De mensen knikten instemmend. “Zo is het maar net”, zag je ze denken.
Na nog wat plichtplegingen was het eindelijk tijd voor de nieuwe gasthoofdredacteur Sylvana. Syl zag er kek uit. Mooie muts, prachtige jurk en hooggehakt. Maargoed, aardse schoonheid raakt de spirituele mens toch niet, het gaat immers om de inhoud.
Sylvana hield een bevlogen speech over ‘verbondenheid’, over dat ze ‘in elke religie wel iets kan vinden’, maar ‘ook weer niet’. Eerlijk gezegd viel er geen touw aan vast te knopen, maar het was wel allemaal goed bedoeld, zo vonden de aanwezigen. En het was vooral enorm spiritueel, dat voelde je eigenlijk aan alles.
Het was kortom het Hilversumse middagje wel.
Foto’s: ANP/Jeroen Jumelet
