“Zou je dat wel doen?” Meestal is dat advies van goedbedoelende mensen die niet begrijpen dat je in ietwat onveilige situaties meer uit jezelf haalt dan in de kantoortuin, de dagelijkse file of een Rivièra Maison-inrichting. Deze mensen zeggen vaak uit een box te denken waar ze zelf inzitten.
Zo is het ook met auto’s. Neem SUV’s. Ik haat SUV’s. SUV’s zijn de Birckenstocks onder de auto’s. Als je mensen zonder inhoud maar met een mening vertelt dat orthopedisch schoeisel de laatste mode is, kopen ze dat. Als je ze vertelt dat doodslag de laatste mode is, moeten ze ‘scrupules’ opzoeken in een woordenboek.
Dat vat de gemiddelde SUV-klant aardig samen. Het ene moment lachen ze om het uiterlijk van Arthur Docters van Leeuwen en het volgende moment kiezen ze zijn gelifte maar in stemmig grijs gespoten scalp in uitvergrote versie als het exterieur van hun auto.
Er was altijd één merk dat boven deze massa uitstak. And it still does. Hoewel Mercedes er beter in slaagt elke niche en darkroom van de SUV-markt uit te melken, is Land Rover de onbetwiste koning qua De Enige Echte.
Land Rovers helpen me er dikwijls aan herinneren dat ik ook weer niet moet doordraaien in mijn mening over SUV’s. Soms wel drie hele seconden. Laat ik overigens toevoegen dat ik u ook een dienst probeer te bewijzen: de consument wordt geflest, want SUV’s zijn veel te duur voor wat ze kunnen. Op Land Rovers na dus.
Wat me brengt op de Land Rover Discovery Sport. Het modellengamma van Land Rover is een chaos. Ook LR wil every nook and cranny exploiteren. Dus hebben ze kleine, grotere, grote en gigantische auto’s met verwarrende en veranderende namen. Zo was het type Land Rover Discovery Sport dat ik reed, ooit een Freelander. En zo moest de meest luxueuze lijn van Land Rover, Range Rover gaan heten: typenaam werd merknaam bínnen het merk. ‘Discovery’ is van hetzelfde laken een pak: was ooit een type, nu een merknaam. En mijn publieke persona heet vanaf nu George Clooney, overigens.
Ik ga het u niet allemaal vertellen. Alle automerken proberen het: een premium-lijn binnen hun merk introduceren. Denk bijvoorbeeld aan Citroën dat hun designparels verkoopt onder de DS-paraplu.
Namen hadden in de goede oude tijd van Gottlob Frege een betekenis die ze ontleenden aan hun verwijzing. Dat is niet meer zo. Namen horen nu een betekenis te hebben die afhankelijk is van verwijzing naar marketingbullshit die mensen met de diepgang van een vogelbadje uit de box hebben weten te denken.
Laten we het over de inhoud hebben.
Wat is er allemaal mis met de Discovery Sport? Niet veel, maar een paar dingen moeten even besproken worden. Hij doet wat gedateerd aan vergeleken met zijn concurrenten, vooral wat betreft het infotainmentsysteem dat op zich mooi is, maar op een veel te klein scherm is geplakt. De tweeliter diesel is niet bijzonder indrukwekkend boven de honderd (daaronder trekt-ie heel aardig) en hij zuipt te veel voor wat je eruit perst. Maar dat was het wel zo’n beetje.
Waar SUV’s meestal mislukte exercities zijn in het weinig verheffende werk van de begrafenisondernemer die een headshot moet zien te polijsten tot een sereen gezicht in een open kist, daar laat Land Rover zien dat je ook gewoon mooie, mannelijke, majestueuze Sports Utility Vehicles kunt bouwen. Dat is een van de twee fronten waarop de Disco Sport excelleert: zijn looks.
“Zou je dat nou wel doen?” We staan geparkeerd aan de voet van een talud en ik heb met groot enthousiasme verteld over twee functies die het kopen van de auto waard zijn: het fabuleuze terrain response system en de hill descent-functie. Het eerste stelt u in staat de auto te vertellen op welke ondergrond-ie zich bevindt, zoals zand, stenen en klagende GroenLinksers. Het tweede helpt u om heel beheerst achterlijke steile hellingen af te dalen. Dit zijn knopjes die het kind in mij wakker maken.
Dus natuurlijk zal ik het wel doen. Net als de auto. Hoppa, omhoog. Dat gaat zo soeverein dat ik me een beetje schuldig voel, want mijn drie bijrijders denken nu onterecht dat ik een formidabele chauffeur ben. Ze gaan er geen moment van uit dat het vervuilde SUV-gamma op de betaalbare flanken een wondertje als Discovery Sport biedt. Dus het zal wel aan mij te danken zijn dat we boven staan, denken zij.
Nee, helaas. Dit kan dus gewoon. Land Rover kan gewoon een SUV bouwen die er goed uitziet en ook echt dingen kan. Het is die kundige HBO’er waarvoor het HBO bedoeld is, ook al zwermen er hordes habeenullertjes omheen die hem een slechte naam geven.
“Zou je hem nu wel aannemen?” Ja, natuurlijk.
