De Britten hebben ervoor gekozen om de Europese Unie te verlaten. Dit zal de komende jaren zorgen voor een domino-effect in een aantal andere Europese landen. Uiteindelijk zal de Europese Unie uit elkaar vallen.
De Europese Gemeenschappen zijn na de Tweede Wereldoorlog opgericht om de vrede in Europa te waarborgen en samen te werken waar dat verstandig was. Halverwege de jaren ’90 van de vorige eeuw maakten de Europese Gemeenschappen plaats voor de Europese Unie. De Europese politieke elite begon te dromen over een Europese Staat, die de macht van de deelnemende landen over zou nemen. Deze elite was doof voor de gevoelens van de Europese burgers. Zij denderde door om haar megalomane project, een groot en machtig Europees imperium, te vervolmaken. Verkiezingsuitslagen en referenda werden genegeerd. De meningen van ongekozen bureaucraten werden belangrijker geacht dan de wil van de bevolkingen.
De laatste tien jaar heeft de Europese Unie gefaald op alle fronten. De euro heeft de economie van Griekenland vernietigd en heeft de economie van andere Zuid-Europese landen zwaar geschaad. De Europese Centrale Bank voert een politiek die spaarders en gepensioneerden in met name Noord-Europa zwaar dupeert. De democratie in landen als Griekenland en Italië bestaat alleen nog in naam: deze landen worden grotendeels vanuit Brussel bestuurd.
De Unie heeft een agressieve politiek gevoerd richting Rusland door via associatieverdragen dit land te isoleren van zijn directe buren. De bezetting van delen van de associatielanden door rebellen met steun van Rusland is een rechtstreeks gevolg hiervan.
De Unie is niet in staat gebleken haar buitengrenzen te bewaken, waardoor immigratie een ongecontroleerd proces is geworden. De afhankelijkheid van Turkije en van diverse Afrikaanse landen in dit dossier is rechtstreeks toe te schrijven aan het eigen falen van de Unie.
Waren in 1990 de Europese Gemeenschappen nog onomstreden, in de decennia daarna groeide langzaam de euroscepsis. Enkele jaren geleden nog werd euroscepsis afgedaan als een belachelijk standpunt. Inmiddels blijkt uit een peiling van EenVandaag deze week dat 48 procent van de Nederlanders de Europese Unie wil verlaten. In een peiling van Ipsos MORI begin mei dit jaar bleek dat ook 48 procent van de Italianen de EU de rug willen toekeren. Die peilingen werden gehouden vóórdat de uitslag van het BREXIT referendum bekend was. Dit wijst op een kantelpunt en een momentum richting uittreding.
Het percentage mensen dat wil uittreden zal in de verschillende landen alleen maar toenemen. De Brexit zal daarbij als voorbeeld dienen. Het uittreden uit de Unie, dat tot voor kort als vrijwel onmogelijk werd beschouwd, is plotseling een reële optie geworden. Verschillende politici van de oppositie roepen al om een Nexit en een Frexit.
De heersende politieke elites zullen ongetwijfeld zwaar tegenstribbelen. Mark Rutte gaf aan ‘totally, totally, totally against referenda‘ te zijn. Daarmee bewees hij de mening van Brusselse bureaucraten hoger te achten dan de mening van zijn eigen bevolking. Daarmee bewees hij dus een regent te zijn in plaats van een democraat.
Uittredingsreferenda zullen op de politieke agenda’s komen te staan in Nederland, Frankrijk en waarschijnlijk ook Italië. De Scandinavische landen hebben traditioneel altijd enige afstand gehouden tot de Unie. Zweden en Denemarken hebben de euro niet ingevoerd. Zij kunnen door de Brexit worden geïnspireerd dezelfde weg te volgen als het Verenigd Koninkrijk.
Mocht Nederland uittreden dan verliest Duitsland de grootste van zijn kleine sterke broertjes in de Unie. Duitsland blijft dan bijna als enige sponsor over te midden van gesubsidieerde landen. De roep om uittreding zal dan in Duitsland sterk worden. Als Duitsland uittreedt dan betekent dat het einde van de Europese Unie.
Europa moet terug naar het punt waar het fout ging, naar de situatie van begin jaren negentig. Een nieuwe Europese Gemeenschap zal een groep moeten zijn van onafhankelijke samenwerkende landen zonder imperialistische ambities.
De huidige Europese Unie zal niet in staat zijn zichzelf te hervormen. De belangen van de vele Europese organisaties, het ambtenarenkorps in Brussel en de gevestigde politieke partijen met bijbehorende banencarrousels zullen verhinderen dat de Europese Unie de weg opgaat naar ‘minder Europa’. De enige weg vooruit ligt daarom in het ontmantelen van de Unie door uittreding van een aantal landen, waaronder Nederland. Pas daarna kan worden gebouwd aan een zinvolle nieuwe samenwerking.
