We zijn in de war hier in de TPO safe space. Bij onze dagelijkse patrouille over de interwebs, op zoek naar Heel Erg Gekwetste Minderheden en Onderdrukte Slachtoffers, stuitten wij op dit obese Disney-karakter. Nou is het per definitie zo dat als je een film maakt over een niet-Westerse cultuur, er altijd (altijd, TPO Kwetspatrouilles? Ja, áltijd, speciale sneeuwvlokjes) meer slachtofferrollen dan filmrollen te vergeven zijn.
Maar dit vonden wij een lastige, echt iets voor de gevorderde social justice warrior met een scherp afgestelde privilege-meter en een ondoordringbaar anti-realiteitshelmpje. WANT! We hebben een dik Disneyfiguur, die één van de helden van de film is. Super positive body image dingen! Alle fatso’s opgelucht popcorn eten bij deze film! En cola drinken! Met marshmallows erin! Vetkleppen voor de win! Een ongezonde, zelf veroorzaakte lichamelijke toestand wordt gevierd en gepromoot, precies zoals lelijke dikmensen graag willen! Stop fat shaming! Salades zijn moord! Dun is Dachau!
Maahaarrr…..
De dikke filmheld is ook bruin. Hij moet de Polynesische god Maui voorstellen, namelijk. En dat mag natuurlijk niet, zomaar mensen met een niet-blanke huid enigszins imperfect weergeven. Ook niet als Polynezen steevast de toptien halen van ‘s Werelds Obees-0-meter. Frietuurolienesiërs ZIJN nou eenmaal vaak dik. (Volgens één Polyobesiër is dit trouwens de schuld van het Westen, die hun eerstewereldvoedsel, en ik citeer, de arme eilanders ‘door de strot duwden.’ Visualiseert u dit even. Kapitein Cook komt van zijn schuit af met een zak BigMacs en begint trechters in de kelen van de dan nog graatmagere Polynezen te rammen, waar hij het fastfood viermaal daags in laat proppen door zijn bemanning. De rest is geschiedenis. Arme Bolynesiërs.)
Zie hier ons DeugDilemma. Want is het niet body shaming om boos te zijn over een vadsige cartoon? Moeten we niet body positive zijn over stripfiguren met zware botten? Hoezo is het erg of genant om iemand als dik af te beelden? Mmmmh? NOU? Anderzijds, hoe waagt Disney het om etnische stripfiguren niet als Riefenstahliaans esthetische übermenschen (rustig mensen, deze bedoel ik, niet deze) neer te zetten?
Wij komen er niet uit. Voor de zekerheid gaan we de rest van de middag Polynesische specimen bestuderen. Oh hállo.
