In 2013 stonden er nog maar 9000 mensen op het terrein van Down The Rabbit Hole, anno 2016 zijn dat er al 20.000. Down The Rabbit Hole groeit, en dat is niet vreemd ook. Het betoverende festival kent niet alleen een alternatieve en gevarieerde lineup, ook valt er op elk hoekje van het festival wat te ontdekken. Dit jaar is dat nog net even wat meer dan normaal, het festivalterrein is uitgebreid en anders ingericht.
Maar eerst moet dat festivalterrein te bereiken zijn: dankzij de hoeveelheid regen die vorige week viel, zijn er wat problemen voor de organisatie. Zo zijn de parkeerterreinen ondergelopen en is het campingterrein nog te modderig om open te gaan. Ook wordt er nog een nacht noodweer verwacht. Om de veiligheid van bezoekers te garanderen, besluit het de organisatie een dag later te beginnen, de parkeerplaatsen te verplaatsen en bezoekers door middel van pendelbussen naar het terrein te helpen.
Het mag de pret weinig drukken voor de bezoekers: de modder valt mee en de zon schijnt op vrijdag. Langzaam druppelt de camping vol en in de volle zon zetten bezoekers hun tentjes op. Aan Fresku de eer om het langzaam vollopende terrein te openen. Na het optreden vinden mensen al snel een plekje in de zon om speciaalbiertjes te drinken op het Vuige Veld, te kleien met modder op het Idyllische veldje of verrassingsoptredens te bekijken in de Kreeftskerk. PJ Harvey sluit de avond voor een rammend volle tent af met een strakke show. Harvey en haar band zijn in vorm, en weten het publiek met oud en nieuw werk dat feilloos gespeeld wordt te betoveren.
De zaterdag begint zonnig, maar al snel volgen er flink wat buien. Dat komt goed uit voor My Baby, die om half drie het hoofdpodium openen. Het begint net te regenen, waarop een boel bezoekers besluiten even te schuilen in de tent en zich vervolgens laat hypnotiseren door het trio uit Amsterdam. De spectaculaire visuals en geluiden die je benen ongecontroleerd laten bewegen zorgen voor een feestje in de regen.
Wie even geen zin heeft in muziek, kan overdekt genieten van een sessie yoga of even vluchten naar het bos. Achter het Idyllisch veldje zit een verstopt stukje waar je je even in een geciviliseerde versie van Duck Dynasty waant. Autowrakken, sterke drank die doet vermoeden dat het om moonshine gaat en live country zorgen voor een stukje ultieme ontspanning. Het rustigste stukje van het festival zorgt ervoor dat je het idee krijgt helemaal weg te zijn van de bewoonde wereld.
De zondag begint ook regenachtig, wat veel mensen doet besluiten hun spullen te pakken en naar huis te gaan. De die hards moeten nog een flinke onweersbui doorstaan rond een uur of een. Daarna zal het nog twee uurtjes regenen en al snel opentrekken. Schuilen doet men bij Kovacs. De Nederlandse zangeres komt net van Glastonbury en speelt nu alweer voor een overvolle Teddy Widder. De band speelt strak en kent een vreemde doch fascinerende chemie. De hele band staat muzikaal met elkaar te flirten, wat zorgt voor een intieme show.
Even verderop is men salsaworkshops aan het volgen in La Salon. Miss Mokum verzorgt het alternatieve podium waar je overdag workshops kunt volgen. Later in de middag kun je vrij dansen en de laatste uurtjes zijn gereserveerd voor stijldansen op onverwachte muziek. In de avond kun je in de carrousel los met de fijnste muziek en de beste gintonics. Aanrader is ook de achtertuin, die ‘s avonds verschrikkelijk gezellig is en waar de rij voor de gintonics net even wat korter is. Vragen naar de beste gintonics heeft overigens geen zin: “Ik heb alleen maar goede GT’s!”, antwoord de barman op onze vraag.
De muzikale afsluiter is Anohni, voorheen bekend als Anthony & The Johnsons. De hoge, zuivere stem en melancholische muziek zorgt voor een bijzondere sfeer. Bezoekers wordt aangeraden een kwartiertje eerder naar de Hotot te komen: Anohni begint dan met een film met een dansende Naomi Campbell. Na Anohni’s optreden hangt er een emotionele sfeer in de zaal. Tijd om die eraf te dansen tijdens de laatste avond van een verregend maar succesvolle derde editie van Down The Rabbit Hole. Het festival dat langzaam volwassen wordt en per editie mooier wordt.
